Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Πανεθνική Διάσκεψη για το Βορειοηπειρωτικό


Ἡ ἄνανδρη δολοφονία τοῦ Ἀριστοτέλη Γκούμα, τὰ ἐθνοτικὰ κίνητρα τῆς ὁποίας, ἀνεγνώρισε ἐμμέσως πλὴν σαφῶς καὶ ὁ Πρωθυπουργὸς τῆς Ἀλβανίας Μπερίσα, ἐπανέφερε, πρόσκαιρα ὅμως, στὴν πρώτη γραμμὴ τῆς ἐπικαιρότητος τὸ κεφαλαιῶδες ζήτημα «Ἀνθρώπινα δικαιώματα στὴ Βόρειο Ἤπειρο».
Διετυπώθησαν οἱ συνήθεις δηλώσεις καταδίκης ἀλλὰ καὶ συμπαραστάσεως στὴν Ἑλληνικὴ Ἐθνικὴ Μειονότητα καὶ πέραν τούτου οὐδέν.
Τὸ θέμα ἐτέθη στὸν Πρωθυπουργὸ Γ.Παπανδρέου, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς καθιερωμένης συνεντεύξεως στὴ Διεθνῆ Ἔκθεση Θεσσαλονίκης, ὁ ὁποῖος, ἐν κατακλείδι, ἐπεσήμανε ὅτι
πράξεις, ὅπως ἡ δολοφονία τοῦ Ἀριστοτέλη, ἐπιδροῦν ἀρνητικὰ τόσο στὶς διμερεῖς σχέσεις, ὅσο καὶ στὴ διαδικασία εὐρωπαϊκῆς ἐνσωματώσεως τῆς Ἀλβανίας. Σωστὴ ἡ διαπίστωση. Τὰ ἐθνικὰ ὅμως θέματα δὲν ὑπηρετοῦνται μὲ διαπιστώσεις, ἀλλὰ μὲ ἰσχυρὴ βούληση ὑπερασπίσεως τῶν κυριαρχικῶν μας δικαιωμάτων καὶ συνακόλουθη ἄσκηση ἐξωτερικῆς πολιτικῆς, ἡ ὁποία θὰ σηματοδοτεῖται ἀπὸ στοχοθεσία βάθους καὶ διάρκειας.
Τὸ ἀντίθετο δηλαδή, ἀπ’ ὅτι ἔπραξαν οἱ Ἑλλαδικὲς κυβερνήσεις στὸ Βορειοηπειρωτικὸ ἀπὸ τὶς παρυφὲς κυρίως τῆς δεκαετίας τοῦ 1990 καὶ μετά, παρὰ τὴν κοσμογονία τῶν δραματικῶν ἀλλαγῶν, οἱ ὁποῖες ἐπεσυνέβησαν στὸ γεωπολιτικὸ χάρτη τῆς Εὐρώπης.
Ἡ Ἑλλάς, δύναμη ἀσφαλείας καὶ εἰρήνης στὴ Βαλκανικὴ καὶ τὴν Νοτιοανατολικὴ Εὐρώπη, μὰ καὶ ἰσότιμος ἑταῖρος στὶς εὐρωπαϊκὲς δομές, εἶχε ἀπὸ μακροῦ χρόνου ὅλα τὰ ἐχέγγυα νὰ ἐπιβάλει στὴν καθημαγμένη ἀπὸ τὸν ὁλοκληρωτισμὸ Ἀλβανία, μία χώρα μὲ σαθρὸ πολιτικὸ καὶ δικαιϊκὸ σύστημα, τὸν πλήρη σεβασμὸ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἐξαρτώντας ἀπὸ τὴν ἐθνικὴ αὐτὴ ἀπαίτηση κάθε μορφὴ πολιτικῆς ἢ ἄλλης ὑποστηρίξεως πρὸς τὴν γειτονικὴ χώρα.
Ἀντ‘αυτού, υἱοθετήθηκε μία ἐμβαλωματικὴ πολιτικὴ χωρὶς σχεδιασμὸ καὶ ὅραμα, μία πολιτικὴ μονομερῶν παραχωρήσεων ἔναντι τῆς Ἀλβανίας καὶ ἀνέξοδου βερμπαλισμοῦ ἔναντι ἑνὸς ἀκμαίου Ἑλληνισμοῦ, ὁ ὁποῖος πλήρωσε μὲ βαρὺ φόρο αἵματος τὴ σταθερὴ προσήλωσή του πρὸς τὴν Μητέρα Πατρίδα. Ἀνεπιτρέπτως δέ, καλλιεργήθηκαν ἀκόμη καὶ μικροκομματικὲς σκοπιμότητες στοὺς κόλπους τῶν Βορειοηπειρωτῶν.
Αὐτὴ ἡ ἀνερμάτιστη πολιτική, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν πάγια στόχευση τῆς Ἀλβανίας γιὰ πλήρη συρρίκνωση τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὁδήγησαν ἀναποτρέπτως τὸ Ἐθνικὸ Ζήτημα τῆς Βορείου Ἠπείρου στὴν παροῦσα κρίσιμη ἱστορικὴ καμπή.
Ἀποτελεῖ πλέον κοινοτοπία νὰ διαζωγραφισθοῦν τὰ ἐπιχείρια αὐτοῦ του ὀλέθριου συνδυασμοῦ, δηλαδὴ ἡ δραματικὴ πληθυσμιακὴ αἱμορραγία τῆς Βορείου Ἠπείρου ἀπὸ τὰ ζωντανὰ παραγωγικά της κύτταρα, ἡ διάσπαση τῆς ἑνότητος τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἡ ἔξαρση τοῦ ἀλβανικοῦ ἐθνικισμοῦ καὶ τὸ ἔλλειμμα ἀσφαλείας τῶν Ἑλλήνων, ἡ πλημμελὴς ἕως ἀνύπαρκτη ἐκπαίδευση τῶν Ἑλληνοπαίδων στὴν Ἑλληνικὴ γλώσσα, ὁ ἐγκλωβισμὸς τῶν ἐν Ἑλλάδι Βορειοηπειρωτῶν στὶς ἀγκυλώσεις τῆς κρατικῆς γραφειοκρατίας, ἡ ἀπόδοση τῆς Ἑλληνικῆς ὑπηκοότητος ἄνευ οὐδεμιᾶς ἐγγυήσεως ἐκ μέρους τῆς ἀλβανικῆς πλευρᾶς καὶ ἐν τέλει ἡ προιοῦσα ἀποφλοίωση τῶν ἀδελφῶν μας σχεδὸν ἀπὸ κάθε ἀγωνιστικὴ ἰκμάδα, μὲ δεδομένο, καὶ τὸ ἐπισημαίνουμε μὲ ἀγάπη περισσή, ὅτι εἴκοσι χρόνια μετὰ τὴν πτώση τῶν ἠλεκτροφόρων συρματοπλεγμάτων δὲν κατόρθωσαν νὰ βροῦν σταθερὸ βηματισμὸ ἀγῶνος καὶ διεκδικήσεως γιὰ τὴν πατρώα γῆ.
Στὶς 14-15 Σεπτεμβρίου, οἱ πρόεδροι ΚΕΑΔ καὶ «ΟΜΟΝΟΙΑΣ» ἐπεσκέφθησαν τὸν Πρωθυπουργὸ καὶ τὸν ὑπουργὸ Ἐξωτερικῶν. Σύμφωνα μὲ τὸ διαδικτυακὸ Βορειοηπειρωτικὸ Πρακτορεῖο Εἰδήσεων (14-9-2010) «πηγὲς ποὺ πρόσκεινται στοὺς κυρίους Ντοῦλε καὶ Μπολάνο, δηλώνουν αἰσιοδοξία γιὰ τὸ γεγονὸς πὼς ἀνάμεσα στὰ θέματα ποὺ συζητήθηκαν, ἦταν ἡ χάραξη συνολικῆς στρατηγικῆς στὴν Βόρειο Ἤπειρο». Περαιτέρω στὶς 15-9-2010 τὸ ἴδιο εἰδησεογραφικὸ μέσο, ἀναφερόμενο στὶς ὡς ἄνω ἐπαφὲς ὑπογράμμισε «ὅτι (κατὰ τὶς συναντήσεις), τὸ σημεῖο ποὺ εἶναι πιὸ σημαντικὸ εἶναι, ἡ ταύτιση ὅλων τῶν ἀπόψεων πὼς εἶναι ἄμεση ἡ ἀνάγκη γιὰ χάραξη ἐθνικῆς στρατηγικῆς…»
Καιρὸς ἦταν! Ἐπισημειώνουμε ὅμως, ὅτι ἡ χάραξη Ἐθνικῆς Στρατηγικῆς ἀξιώνει ὡς ἀναγκαῖο προαπαιτούμενο τὴν ὁριοθέτηση τοῦ Στόχου.
Στόχος ἀμετάθετος εἶναι σήμερα μέν, ἡ ἀποτροπὴ τῆς ἐθνικῆς συρρικνώσεως τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἡ πλήρης κατοχύρωση τῶν ἀνθρωπίνων καὶ μειονοτικῶν δικαιωμάτών του, ἡ παραμονὴ τῶν ἀδελφῶν μας στὶς πατρογονικὲς ἑστίες, ἐν εὐθέτω χρόνω δέ, ἡ δυναμικὴ ἐπανάκαμψή τους στὸ ἱστορικὸ προσκήνιο καὶ διεκδίκηση-ἀξίωση μὲ κάθε νόμιμο μέσο, ὅλων τῶν δικαιωμάτων, τὰ ὁποία ἡ διεθνὴς ἔννομη τάξη προνοεῖ γιὰ τὶς ἀνεγνωρισμένες μειονότητες, ὅπως ἡ Ἑλληνικὴ Ἐθνικὴ Μειονότητα τῆς Ἀλβανίας.
Πρὸς τοῦτο, προβάλλει ὡς ἐθνικῶς ἐπιβεβλημένη, κατὰ τὴν ἄποψή μας, ἡ Σύγκληση Πανεθνικῆς Διασκέψεως γιὰ τὸ Βορειοηπειρωτικό, τὸ εὐκταῖον ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῆς ἑλλαδικῆς πολιτειακῆς-πολιτικῆς ἡγεσίας, καὶ μὲ τὴν συμμετοχὴ τῶν ὑγιῶν παραγωγικῶν δυνάμεων τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ, οἱ ὁποῖες δροῦν στὸν Ἑλλαδικὸ χῶρο, τὴ Βόρειο Ἤπειρο καὶ τὸ ἐξωτερικό.
Σκοπὸς τῆς Διασκέψεως πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἀξιολόγηση τῆς παρούσης ἱστορικῆς καὶ γεωπολιτικῆς συγκυρίας στὸ Βορειοηπειρωτικὸ ὑπὸ τὸ πρίσμα τοῦ ἐθνικοῦ συμφέροντος, ἡ ἐπισταμένη μελέτη ὅλων τῶν παραμέτρων τοῦ Ἐθνικοῦ Ζητήματος ἐν σχέσει πρὸς τὸ εὐρωπαϊκὸ καὶ διεθνὲς κεκτημένο καὶ ἐν τέλει ὁ σαφὴς καθορισμὸς ἑνιαίας ἐθνικῆς γραμμῆς, σταθερῆς καὶ ἀμετάλλακτης, ἀταλάντευτης καὶ διεκδικητικῆς, στὴ βάση τοῦ στόχου, ὁ ὁποῖος προανεφέρθη.
Ὁ Πανελλήνιος Σύνδεσμος Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγῶνος  (ΠΑΣΥΒΑ) καὶ ἡ Συντονιστικὴ Φοιτητικὴ Ἕνωση Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγῶνος (ΣΦΕΒΑ), οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τῶν ἐθνικῶν δικαίων στὴ Βόρειο Ἤπειρο μὲ μοναδικὸ ὅπλο τὸν ἀπόλυτο ἰδεαλισμό, σεπτὸ κληροδότημα τοῦ ἀοιδίμου Μητροπολίτου Δρυινουπόλεως Σεβαστιανοῦ, φρονοῦμε ὅτι θὰ συνεισφέρουν οὐσιωδῶς πρὸς αὐτὴ τὴν κατεύθυνση.
Βεβαίως θὰ μποροῦσε νὰ ἀντιτείνει κανείς, ὅτι στὴν ἐποχὴ τῆς κολοβωμένης, κατὰ δήλωση τοῦ Πρωθυπουργοῦ, ἐθνικῆς κυριαρχίας, στὴν ἐποχὴ τοῦ Διεθνοῦς Νομισματικοῦ Ταμείου καὶ τοῦ Μνημονίου, ἡ προεκτεθεῖσα πρόταση περὶ Διασκέψεως στερεῖται ρεαλισμοῦ.
Θὰ ἀπαντήσουμε, ὅτι πλανῶνται ὅσοι φρονοῦν, πὼς οἱ ἑκάστοτε κυβερνήσεις μετὰ τὴν ἀνάθεση σὲ αὐτὲς τῆς λαϊκῆς ἐντολῆς, γιὰ ὅσο χρόνο προβλέπεται ἀπὸ τὸ Σύνταγμα, ἐξαργυρώνουν λευκὲς ἐπιταγὲς καὶ δὴ στὰ ἐθνικὰ θέματα, ἀπεμπολώντας ἀπαράγραπτα ἐθνικὰ δίκαια αἰώνων. Κατὰ βασικὴ συνταγματικὴ πρόνοια, οἱ κυβερνῶντες ἐπιβάλλεται νὰ ἀσκοῦν τὴν ἐξουσία ὑπὲρ τοῦ λαοῦ καὶ τοῦ Ἔθνους.
Ἡ Βόρειος Ἤπειρος ἀνήκει στὸ Ἔθνος. Τὸ διακύβευμα συνεπῶς εἶναι μεῖζον, οἱ ἐθνικὲς ὑποχρεώσεις ἔναντί της ἱερὲς καὶ ἀναμφισβήτητες, ἡ ἐθνικὴ εὐθύνη ἑνὸς ἑκάστου τεράστια.
Ὅσοι ζωντανοὶ …
Δ.Τ
Στόχος εἶναι σήμερα μέν, ἡ πλήρης κατοχύρωση τῶν ἀνθρωπίνων καὶ μειονοτικῶν δικαιωμάτων τῶν Ἑλλήνων τῆς Βορείου Ἠπείρου καὶ ἡ παραμονή τους στὶς πατρογονικές τους ἑστίες, ἐν εὐθέτω χρόνω δέ, ἡ διεκδίκηση-ἀξίωση μὲ κάθε νόμιμο μέσο, ὅλων τῶν δικαίων καὶ δικαιωμάτων ποὺ προβλέπονται γιὰ τὶς ἀναγνωρισμένες μειονότητες. Πρὸς αὐτὴ τὴν κατεύθυνση θὰ βοηθοῦσε σημαντικὰ ἡ Σύγκληση Πανεθνικῆς Διασκέψεως γιὰ τὸ Βορειοηπειρωτικό.

sfeva

1 σχόλιο:

  1. Ακολουθούμε λάθος πολιτική στην Αλβανία. Δεν είναι Έλληνες μόνο οι Ελληνόφωνοι.

    Οι “Αλβανοί” είναι εξισλαμισμένοι Αρβανιτόφωνοι Ρωμιοί.

    Οι Αρβανιτόφωνοι προέρχονται από μίξη Ελληνόφωνων και Βλαχόφωνων(=Λατινόφωνων) Ρωμιών.

    Τα αρβανίτικα, που έως πρόσφατα δεν ήταν καν γραπτή γλώσσα και που αποτελούν την επίσημη γλώσσα της Αλβανίας, είναι 50% Λατινικά 30% Αρχαία Ελληνικά και 20% άλλες προσμίξεις.

    Οι Αρβανιτόφωνοι είναι συστατικό στοιχείο του Ελληνισμού, και τα Αρβανίτικα είναι Ελληνική διάλεκτος.

    Το ίδιο ισχύει και για τους λατινόφωνους και τα λατινικά. Tα λατινικά είναι Αρχαία Ελληνική διάλεκτος και η Ρώμη ήταν Ελληνική πόλη και ζωντανό παράδειγμα Ελλήνων Λατινόφωνων είναι οι Βλάχοι.

    Η “Αλβανία” είναι τεχνητό δημιούργημα των Δυτικών για να διασπάσουν την Ρωμιοσύνη.

    Τεχνητό δημιούργημα που τώρα καταρρέει διότι οι “Αλβανοί” ξαναγίνονται Ορθόδοξοι και Έλληνες.

    Ο λόγος που επανελληνοποιούνται μαζικά οι “Αλβανοί” είναι ότι ερχόμενοι στην Ελλάδα μετά το 1990, βρέθηκαν σε μία απίστευτη “έκπληξη”: Μεγάλο μέρος των Ελλήνων μιλούσε ίδια γλώσσα με αυτούς, όμως ήταν Ορθόδοξοι και ΕΛΛΗΝΑΡΕΣ!

    Η Ελλάδα πρέπει να επανελληνοποιήσει μαζικά τους Αλβανούς, διαδίδοντας την Ορθοδοξία, και χορηγώντας υπηκοότητα σε όποιον Ορθόδοξο κάτοικο της Αλβανίας θέλει να ξαναγίνει Έλληνας.

    Τα ίδια ισχύουν και για τους Βλαχόφωνους της Αλβανίας, αλλά και για τους Τσιγγάνους-ΡΟΜ(Ρωμιοί).

    Η Ελλάδα δεν πρέπει να δίνει υπηκοότητα στους Μουσουλμάνους Αλβανούς, αλλά μόνο στους Ορθόδοξους που θέλουν να ξαναγίνουν Έλληνες(Οι Μουσουλμάνοι Αλβανοί είναι ευπρόσδεκτοι για εργασία-τουρισμό-σπουδές-οικονομική συνεργασία). Και δεν πρέπει να δίνει μόνο υπηκοότητα, αλλά και ιθαγένεια, ώστε να αφομοιωθούν πλήρως και να μην αισθάνονται ως μειονότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή