ΟΙ Δρυμάδες της Χιμάρας..μερος 1ο

Το χωριό των Δρυμάδων, ένα από τα επτά χωριά της περιοχής της Χιμάρας, είναι το δεύτερο χωριό που μπορεί να επισκεφθεί κάποιος ταξιδιώτης ταξιδεύοντας από το εθνικό πάρκο του Λογαρά προς την πόλη της Χιμάρας. Τοποθετημένο στους πρόποδες του ορεινού όγκου των Ακροκεραυνίων, (τα οποία ο ρωμαίος ποιητής Οράτιος αποκαλεί ως "infames scopulos Acroceraunia"), το χωριό των Δρυμάδων τοποθετείται πανέμορφο, ανάμεσα στις τεράστιες πράσινες λωρίδες των ελαιόδεντρων και εσπεριδοειδών, παρακολουθώντας από ψηλά την πανέμορφη παραλία και τον θαυμάσιο Ιόνιο. Ο Άγγλος ζωγράφος Edward Lear περιγράφει αυτή την ομορφιά λέγοντας πως “είναι το πιο θαυμάσιο χωριό από όλα τα άλλα χωριά που επισκέφτηκε στην Ακροκεραυνία και μοιάζει αρκετά στα Atrani και Amalfi της Ιταλίας”.
Οι Δρυμάδες τοποθετούνται στο κέντρο μιας μακριάς παραλίας, 5 χιλιομέτρων, η οποία ξεκινάει από την χερσόνησο Καραμπουρούνι και τελειώνει στους λόφους, πάνω στους οποίους βρίσκεται το μοναστήρι του Αγίου Θεοδώρου. Το χωριό αποτελείται από τρεις συνοικίες: ταΚοντράκια, η πρώτη συνοικία που συναντά κανείς ερχόμενος από την Αυλώνα προς τους Δρυμαδες, Γκιλεκάτες είναι η δεύτερη στη σειρά συνοικία και τέλος οι Δρυμάδες όπως και η ονομασία του ίδιου του χωριού. Υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 600 σπίτια, από τα οποία τα 300 είναι κτισμένα στις Δρυμάδες, τα 150 στους Γκιλεκάτες και τα υπόλοιπα στα Κοντράκια. Οι Δρυμάδες απέχουν 52 χιλιόμετρα από την Αυλώνα, 72 χιλιόμετρα από τους Αγίους Σαράντα και 210 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα των Τιράνων. Διοικητικά το χωριό ανήκει στον Δήμο Χειμάρρας, στην περιφέρεια την Αυλώνας.

Ονομασία: Όπως η ονομασία της Χειμάρρας (ή Χιμάρας) θεωρείται ότι προέρχεται από τα ελληνικά “ρέμα ή ακόμα και Χίμαιρα”, η εξήγηση του ονόματος Δρυμάδες διεκδικεί την προέλευση του από τον ελληνικό όρο “δρυμάδες” που σημαίνει “δέντρο βελανιδιάς”, υπόθεση η οποία βασίζεται στην τοπική φυσική βλάστηση. Μια δεύτερη υπόθεση είναι, πάλι από την ελληνική λέξη “δρόμος”, η οποία στηρίζεται στην τοποθεσία του χωριού κοντά στον δρόμο.

Ιστορία: Η ίδρυση του χωριού χάνεται στην ιστορία. Η Χιμάρα, όπου και οι Δρυμάδες συμπεριλαμβάνονται, έχει κατοικηθεί από τη Ηπειρώτικη φυλή των Χαόνων. Ο Φίλιππος της Μακεδονίας (πατέρας του Μέγα Αλεξάνδρου) επιτέθηκε στη Χιμάρα το 214 π.Χ. Το 167 π.Χ., η Χιμάρα υπήρξε ρωμαϊκή ναυτική βάση.

Ο Ιούλιος Καίσαρας ήταν ο πρώτος μεγάλος ηγέτης που πάτησε το πόδι του στην παραλία κοντά στις Δρυμάδες στη μάχη του ενάντια στους Πομποηοίς, όπου αναφέρεται ότι ενώ έπλεε στις επικίνδυνες ακτές της Ακροκεραυνίας προσφώνησε την διάσημη φράση προς τους ναυτικούς του "Μην φοβόσαστε όσο φέρνετε τον Καίσαρα και την τύχη του". Για μια ορισμένη περίοδο, η Χειμάρρα υπαγόταν στην Βουλγαρική διοίκηση (904). Καποιος συγγενής του Gjin Bua Shpata (Λόρδος της Άρτας για το 1370) ήρθε και εγκαταστάθηκε στις Δρυμάδες. Μετά από τη δολοφονία του Balsha ΙΙ (ένας διάσημος μεσαιωνικός αλβανικός γαιοκτήμονας) το 1385, η σύζυγός του "μια αληθινή αμαζόνα” κυβέρνησε στη Χιμάρα μέχρι το 1392. Ήταν τα χρονιά των πολέμων με τους Σαρακηνούς, σημάδια των οποίων είναι η σπηλιά των Πειρατών και η τοποθεσία που ονομάζεται Al-Evra.
Ο διάσημος Norman Guiskard και ο γιος του Boemund προσπάθησαν να κατακτήσουν την περιοχή, αναγνωρίζοντας τη στρατηγική θέση της στο κανάλι του Οτράντο. Το 1481 Ο Ιωάννης Καστριώτη, ο γιος του αλβανού εθνικού ήρωα Σκεντερμπέι, αποβιβάστηκε στη Χιμάρα με σκοπό να οργανώσει μια εξέγερση ενάντια στους Τούρκους, μετά τον θάνατο του πατέρα του, η οποία αποδείχθηκε ανεπιτυχής. Ως αποτέλεσμα της τουρκικής κατοχής, πολύ Χιμαριώτες εγκατέλειψαν την Αλβανία και εγκαταστάθηκαν σε μερικά χωριά στη Νότια Ιταλία. Η Χιμάρα, σε αντίθεση με τις περισσότερες περιοχές της χώρας, δεν κατακτήθηκε ποτέ από τους Τούρκους. Μαζί με την πόλη Mirdita, οι δύο αυτές περιοχές απόλαυσαν ενός ορισμένου βαθμού αυτονομίας. Σύμφωνα με τη συνθήκη που υπογράφηκε από το σουλτάνο Bajazite ΙΙ το 1492, η Χειμάρρα και τα χωριά της, πρέπει να πληρώσουν στην Υψηλή Πύλη το ποσό των 16.000 φράγκων ετησίως. Ταυτόχρονα, η περιοχή κυβερνήθηκε από τους τοπικούς δημογέροντες. Ο Sulejman ο Μεγαλοπρεπής (ή ο Νομοθέτης) προσπάθησε να υποτάξει την Χιμάρα, αλλά μάταια (ένας Χιμαραίος, αποκαλούμενος Δαμιανός – Damian -, πέτυχε να εισβάλει στην αυλή του και προσπάθησε να τον σκοτώσει). Η Χιμάρα (εκείνη την περίοδο αποτελούνταν από περισσότερα από 50 χωριά) ήταν το επίκεντρο διάφορων εξεγέρσεων, χαρακτηριστικά το 1481, 1488, 1494-1509, 1537, 1571, 1595, 1690, 1713, Ο Αλή Πασάς των Ιωαννήνων ήταν ο μόνος Τούρκος (ή πιο σωστά, αλβανός δεδομένου ότι ήταν αλβανός από την προέλευση) κατακτητής που κατάφερε να καταλάβει την Χιμάρα (1797) και τα γύρο χωριά της. Η ιστορία αναφέρει ότι διέταξε την πυρκαγιά στο δάσος επάνω στο χωριό Δρυμάδες. Σύμφωνα με την Αλβανική ιστορία, οι Σουλιώτες, που ήταν οι σημαντικότεροι αγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης, ήταν Χιμαριώτες μετανάστες. Εκείνη την περίοδο, ο Λόρδος Byron έγραψε τους διάσημους στίχους:

Οι Χειμαρριώτες που δεν συγχωρούν ούτε τον φίλο
Πως μπορούν να αφήσουν ζωντανό τον εχθρό

Μετά την Αλβανική Ανεξαρτησία, η Χιμάρα περιλήφθηκε στο νέο κράτος της Αλβανίας, αν και τον Μάρτιο του 1914 η περιοχή κηρύχτηκε αυτόνομη. Το 1927 υπογράφηκε το πρωτόκολλο της Χιμάρας μεταξύ της περιοχής της Χιμάρας και του Αλβανικού κράτους, με το οποίο αναγνωρίζονται κάποια προνόμια στην περιοχή. Το 1930 σηματοδοτεί το τέλος της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας στην Χιμάρα. Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, οι Ιταλοί χρησιμοποιώντας το αυστροουγγρικό POW κατασκευάζουν το δρόμο που συνδέει την πόλη της Αυλώνας με την περιοχή της Χιμάρας, γεγονός το οποίο δίνει μεγάλη ώθηση στην οικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Κατά τη διάρκεια του Έλληνο - Ιταλικού πολέμου το 1940 οι Δρυμάδες ήταν το μέρος που οι Ελληνικές δυνάμεις είχαν προχωρήσει περισσότερο και οι κάτοικοί του έπρεπε να απομακρυνθούν στην Αυλώνα, Δυρράχιο και μέχρι τη Shkodra. Το χωριό συμμετείχε στον Εθνικό Απελευθερωτικό Αγώνα και πολλοί από τους κατοίκους συμμετείχαν στη μονάδα “Riviera” και στην 12η ταξιαρχία.