Τύνιδα, Τίρανα και G-20

Τι κοινό υπάρχει ανάμεσα στον αναβρασμό στην Τυνησία που απειλεί να εξαπλωθεί και στην Αλγερία, στην έκρηξη βίας στα Τίρανα και στην Ομάδα των G-20 όπου ο Νικολά Σαρκοζί εξήγγειλε χθες το πρόγραμμα της Γαλλικής Προεδρίας;

Η απάντηση είναι απλή: Στις εξελίξεις στη Βόρεια Αφρική αλλά και στον αραβικό κόσμο συνολικά, στα Βαλκάνια, αλλά και στον παγκόσμιο συντονισμό για τη διασφάλιση της διεθνούς οικονομικής σταθερότητας η Ε.Ε. εδώ και ένα χρόνο είναι απούσα: Η δημοσιονομική κρίση στην Ευρωζώνη οδήγησε την Ε.Ε. σε μία πρωτοφανή εσωστρέφεια και περιχαράκωση σε κρίσεις και διαπραγματεύσεις όπου διακυβεύονται ζωτικά συμφέροντα της Γηραιάς Ηπείρου.

Οι φιλόδοξοι στόχοι της Γαλλικής Προεδρίας στους G-20 θα αποκτήσουν αξιοπιστία μόνον όταν διαμορφωθεί το συνολικό πακέτο προστασίας και θωράκισης της Ευρωζώνης και υπάρξει ενιαία ευρωπαϊκή στάση στις παγκόσμιες οικονομικές προκλήσεις. Οι προσπάθειες του Σαρκοζί, αλλά και του Γκόρντον Μπράουν, στην περίοδο ανάμεσα στο φθινόπωρο του 2008 και την άνοιξη του 2010, να διαμορφώσουν συναινέσεις στο πλαίσιο της Ομάδας των G-20 οι οποίες στη συνέχεια θα αναζητούσαν την ομοφωνία σε επίπεδο Ε.Ε. και Ευρωζώνης, αποδείχθηκαν άκαρπες. Αν ο Σαρκοζί απέτυχε να διαμορφώσει διεθνώς συσχετισμούς που θα του επέτρεπαν να διαπραγματευθεί στην Ευρωζώνη από θέση ισχύος με το Βερολίνο, αντίστοιχα σήμερα που βρίσκεται σε ευθυγράμμιση με τις επιλογές της Μέρκελ δεν μπορεί ως επικεφαλής των G-20 να έχει πειθώ και αξιοπιστία. Μόνον μετά τη συνολική λύση της κρίσης στην Ευρωζώνη θα έχει η Γαλλική Προεδρία περιθώρια ελιγμών.

Οσα συμβαίνουν σήμερα στην Τυνησία και αύριο - μεθαύριο συνολικά στην απέναντι ακτή της Μεσογείου έχουν ζωτική σημασία για την ασφάλεια της Ευρώπης, η οποία στερείται συνολικής στρατηγικής για την περιοχή. Η πρωτοβουλία της Βαρκελώνης για την Ευρωμεσογειακή Συνεργασία δεν είναι επαρκής, ενώ η αρχική φιλοδοξία του Σαρκοζί για Μεσογειακή Ένωση θεωρήθηκε από το καλοκαίρι του 2007 από τη Μέρκελ ως πρωτοβουλία κατοχύρωσης προνομιακής ζώνης γαλλικής επιρροής, με αποτέλεσμα σήμερα το σχήμα αυτό να έχει απονευρωθεί και εκφυλισθεί.

Στα Δυτικά Βαλκάνια, όπου το 1991 η τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα στάθηκε ανίκανη να διαχειρισθεί τη γιουγκοσλαβική κρίση και έζησε την πρώτη σκληρή αντιπαράθεση μεταξύ ενιαίας Γερμανίας από τη μία μεριά και Βρετανίας-Γαλλίας από την άλλη, υπάρχει πλήρης απουσία ευρωπαϊκής στρατηγικής την ώρα που για την Ουάσιγκτον έχει κλείσει οριστικά η εμπλοκή στην περιοχή: Αλβανία, Κοσσυφοπέδιο, Σκόπια, Μαυροβούνια και Βοσνία - Ερζεγοβίνη είναι ωρολογιακές βόμβες που μπορούν να εκραγούν ανά πάσα στιγμή και αντί να δώσουν μία ευκαιρία κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής και αν χρειασθεί επιχειρησιακής παρέμβασης, ενδέχεται να προκαλέσουν κλυδωνισμούς στην ευρωπαϊκή ενότητα.

Οι αγορές και οι επενδυτές φαίνεται να έχουν πεισθεί για την απόφαση της Γερμανίας μαζί με τους εταίρους της να θωρακίσουν συνολικά την Ευρωζώνη. Για να υπάρξει μία παρόμοια αξιοπιστία για κοινή, έγκαιρη και αποτελεσματική κοινή ευρωπαϊκή προσέγγιση στη διεθνή σκηνή θα χρειασθεί μεγαλύτερη προσπάθεια και περισσότερος χρόνος: Το μομέντουμ της δημιουργίας προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής χάθηκε γρήγορα στο ψυχόδραμα της Ευρωζώνης.

Αν οι αγορές θέλουν τη διαβεβαίωση ότι χρεοκοπία και αναδιάρθρωση είναι αδιανόητες, η διεθνής σκηνή πρέπει να πιστέψει ότι η Ε.Ε. βαδίζει προς την πολιτική ένωση...

Ευρωπαϊκή Απουσία
Στις εξελίξεις στη Βόρεια Αφρική αλλά και στον Αραβικό Κόσμο συνολικά, στα Βαλκάνια, αλλά και στον παγκόσμιο συντονισμό για τη διασφάλιση της διεθνούς οικονομικής σταθερότητας η Ε.Ε. είναι απούσα: Η δημοσιονομική κρίση στην Ευρωζώνη οδήγησε την Ε.Ε σε μία πρωτοφανή εσωστρέφεια και περιχαράκωση

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=14053&subid=2&pubid=93731158