Εκκλησίες της Λύβενας

Εκτός από την εκκλησία της Παναγίας (Γέννηση της Θεοτόκου) στο κέντρο του χωριού, η Λύβενα είχε άλλη μια εκκλησία της Παναγίας (η Κοίμησης της Θεοτόκου) έξω από το χωριό, πλάϊ σε μια βρύση (το σούτροπα) και κοντά στα σύνορα με το διπλανό μουσουλμανικό χωριό την Ναβαριτσα,  στις 15 Αυγούστου γινόταν μεγάλη γιορτή, την εκκλησία του Αγ. Γεωργίου σε ένα λόφο κάτω από το χωριό, προς τιμήν του οποίου γινόταν κάθε άνοιξη το μεγάλο πανηγύρι με συμμετοχή απ' όλα τα γύρω χωριά, Βελιάχοβο Αδράσοβα κ.α. την εκκλησία του Αγ. Νικολάου, της Αγ. Παρασκευής, του Αγ. Αθανασίου, της Αγ. Βαρβάρας και χαλάσματα άλλων πιο παλιών εκκλησιών.
Η Θεία Λειτουργία τελούνταν κανονικά στην κεντρική εκκλησία, ενώ στις άλλες μόνο την ημέρα της γιορτής τους. Όλες η εκκλησίες του χωριού μας καταστράφηκαν από το 1967 από το καθεστώς του Χότζια που διαφήμιζε την Αλβανία σαν τη μόνη Αθεϊστική χώρα στον κόσμο και το θεωρούσε αυτό σαν ένα μεγάλο επίτευγμα.!
Όμως εμείς οι Λυβηνιώτες είχαμε και έχουμε πάντα μέσα στην καρδιά μας τον Χριστιανισμό. Έτσι κάναμε πολλές προσπάθειες να ξανά
οικοδομήσουμε τις γκρεμισμένες εκκλησίες μας. Καταφέραμε λοιπόν, με προσωπική και μόνο προσπάθεια όλων των συγχωριανών μας, να κτίσουμε το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, του Αγίου Αθανασίου, του Αγίου Γεωργίου και αυτό της Παναγίας(η Κοίμησης της Θεοτόκου) .
Ακόμη υπό κατασκευή βρίσκεται μια εκκλησία τις Παναγίας (Γέννηση της Θεοτόκου) στο κέντρο του χωριού μας οι οποία χρηματοδοτείτε απ’τη Μητρόπολη Αργυροκάστρου και ελπίζουμε πως θα είναι μεγαλύτερη σε μέγεθος και μεγαλοπρέπεια απ’τις άλλες.
Ο ρόλος της εκκλησίας, όπως παντού, και στα χωριά μας ήταν μεγάλος. Ο κόσμος δεν είχε την απαιτούμενη μόρφωση ώστε να διαβάσει  το Ευαγγέλιο, τον Απόστολο, τους ύμνους. Καταλάβαιναν όμως πολύ καλά πως η πίστη στο Χριστό και τη διδασκαλία του, τους έκανε πιο καθαρούς ψυχικά, έδινε νόημα στη ζωή τους, κουράγιο, εμπιστοσύνη και αισιοδοξία στον αγώνα τους για τη ζωή, αγάπη, σεβασμό και αδερφοσύνη προς τους συνανθρώπους. Η πίστη στο Θεό έκανε τους ευσεβείς να καταπολεμούν το κακό στον εαυτό τους και στους  άλλους. Περνώντας μπροστά από κάποια εκκλησία, ερημοκλήσι ή και εικόνισμα έκαναν το σταυρό τους και ήξεραν πως ο Θεός ήταν πανταχού παρών,   Άρα ο ρόλος της εκκλησίας υπέρ πίστεως και αγάπης, σεβασμού και αλληλοβοήθειας, ευσπλαχνίας και ελεημοσύνης, οδηγούσε τους ευσεβείς στο καλό και την αλήθεια, στην καταπολέμηση του κακού και του ψεύδους. Η καταστροφή των εκκλησιών, με την απαγόρευση των ιερέων να ασκούν το ρόλο τους ως ψυχικοί ποιμένες των ευσεβών, 'οδήγησε τους νέους στην αγνόηση όλων αυτών των αρετών, στην ασέβεια, την αχαριστία, την αχρήστευση των ηθών και εθίμων των Λυβινιωτών  και στη γενικότητα όλων των Βορειοηπειρωτών. Άρα δεν είναι νοητά όσα συνέβησαν;!
http://www.livena.gr/?q=node%2F416