Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Η παράφορη αγάπη για τη ζωή!


ΚΟΝΤΥΛΙΕΣ
Η παράφορη αγάπη για τη ζωή!

Του ΙΩΑΝΝΗ Γ. ΘΕΟΧΑΡΗ, τ. Λυκειάρχη


• 28η Οκτωβρίου 1940. Μέγιστη τομή, σταθμός της Ιστορίας και του πολιτισμού της Ελλάδας, της Ευρώπης και όλου του κόσμου. Η ανάμνηση της ένδοξης ημέρας με τα πρώτα παράδοξα ρίγη πώς ανασύρεται σ’ όλη της τη μεγαλοπρέπεια, την ακτινοβολία της Ιστορίας; Νοερά βλέπουμε τα παλληκάρια της πατρίδας μας, τους φαντάρους μας με χαμόγελο να οδεύουν από αγάπη για την αξιοβίωτη ζωή, για το χρέος τους προς τη ζωή, την ποιότητά της, που είναι η ελευθερία, η τιμή και η αξιοπρέπεια. Οι φαντάροι μας στα χιονισμένα βουνά της Βορείου Ηπείρου πολεμούν, θυσιάζονται, προσφέρουν τη ζωή τους ενάντια στις Άρπιες. Οκτώβριος, χιόνια, κρύο, θάνατος από τη φωτιά του υπερσύγχρονου οπλισμού των Ιταλών. Ιαχή των φαντάρων μας: αέρααα!
Φαεινό, φωτεινό, ακτινοβόλο ορόσημο στην ιστορική και πολιτιστική πορεία της χώρας μας, της Ευρώπης και όλου του κόσμου η 28η Οκτωβρίου 1940! Θαυμάζουμε, εκτιμούμε, καμαρώνουμε την καθολικότητα, την οικουμενικότητα, το πλάτος της θέας του αγώνα. Πανανθρώπινα τα ιδανικά, τα πρότυπα, που προβάλλει ο Έλληνας μαχητής στη συνείδησή του και επιδιώκει, με θυσία της ζωής του, να τα πραγματώσει. Οι ταγοί των κρατών της εποχής του πολέμου του 1940, αναγνώρισαν τον ηρωισμό των Ελλήνων και εξέφρασαν το θαυμασμό τους με δικαιολογημένους επαίνους. Τους διθυράμβους, τα εγκώμια οι ξένοι θυμούνται πάντα σε καιρούς πολέμου, τότε που μας έχουν ανάγκη. Αγνοούν, αδιαφορούν προκλητικά το δίκιο των Ελλήνων σε ειρηνικές περιόδους: Βόρειος Ήπειρος, Κύπρος!
Το 1940 οι λεβέντες της Πίνδου μας, όλης της Ελλάδας πολέμησαν γενναία, θαρρετά, παλληκαρίσια με λιγοστό ψωμί, χωρίς σύγχρονο οπλισμό, αλλά με ψυχή και καρδιά. Άφησαν στις πλαγιές και τα βράχια της Βορείου Ηπείρου ό,τι πολυτιμότερο είχαν, τη ζωή τους, τα νιάτα τους. Πλάι τους η Παναγία μας, η Υπέρμαχος Στρατηγός και η ευχή της πονεμένης και δακρυσμένης μάνας τους.
Στα βουνά της Βορείου Ηπείρου η μάχη της ελευθερίας της Ελλάδας, της Ευρώπης και όλου του κόσμου έκρινε την έκβαση, την κατάληξη, το αποτέλεσμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το όχι των Ελλήνων από το στόμα του τότε πρωθυπουργού της Ελλάδας στους εισβολείς, δεν ήταν μόνο ηχηρή άρνηση λεκτικής υφής, αλλ’ απόφαση χρέους στα παιδιά μας, στην Πατρίδα και την υπερτριχιλιετή πορεία της με πολιτισμό οικουμενικού κύρους.
Η 28η Οκτωβρίου του 1940 ήταν αγώνας από παράφορη αγάπη για τη ζωή. Η ζωή, η ύπαρξη, όσο μικρή και περαστική κι αν είναι απ’ αυτόν τον κόσμο, είναι ένας ανεπανάληπτος θησαυρός για τον καθένα. Δεν την προσδιορίζει η χρονική διάρκεια μόνον, αλλά ο δημιουργικός ιδρώτας του καθένα, το έργο του, η δραστηριότητά του, η προσφορά του στα παιδιά του, την κοινωνία και την Πατρίδα. Με το έργο του ο άνθρωπος ξεπερνά τα βιολογικά του όρια και η ζωή του αποκτά νόημα και σκοπό. Στις ημέρες μας ο άνθρωπος έχει χάσει το σωστό δρόμο του. Εξοστράκισε, απέβαλε από τη ζωή του την ηθική πανοπλία και την φοράει όταν απευθύνεται με λογύδρια στους συνανθρώπους του. Έτσι έχασε τη δύναμή του να κουβαλά στους ώμους του ψυχική ομορφιά!
Η ένδοξη ημέρα της 28ης Οκτωβρίου του 1940 είναι οι σύγχρονες Θερμοπύλες της Πατρίδας μας. Τι είναι οι Θερμοπύλες; Ας το θυμηθούμε: Θερμοπύλες είναι το στενό στο νομό Φθιώτιδας, όπου το 480 π.Χ. τρακόσιοι Σπαρτιάτες και επτακόσιοι Θεσπιείς υπό τον Λεωνίδα αντιτάχθηκαν στον πολυάριθμο στρατό των Περσών και σκοτώθηκαν ηρωικώς. Έτσι τότε σώθηκε η Ελλάδα μας από την Περσική κατοχή, η Ευρώπη κι όλος ο κόσμος. Χωρίς την ηρωική αντίσταση των αρχαίων Ελλήνων η ιστορία και ο πολιτισμός της πατρίδας μας θα είχε άλλη πορεία, όπως επίσης η διαδρομή της Ευρώπης και όλου του κόσμου. Οι Έλληνες τότε και στη συνέχεια των χιλιετιών και σήμερα φυλάσσουν Θερμοπύλες, θυσιάζονται για αξίες, παραδόσεις, ιερά και τα όσια.
Σε απόλυτα, ξεκάθαρα δύσκολες ημέρες της οικονομικής κρίσης γιορτάζει ο λαός μας την ένδοξη επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, με δοξολογίες στις Εκκλησίες μας, κατάθεση στεφάνων δάφνης στα ηρώα των ηρώων μας, με παρελάσεις μαθητών και στρατού, που πρέπει να γίνουν και θα γίνονται ες αεί. Αυτό είναι το χρέος μας που επιβάλλεται από τα καθιερωμένα. Το σκέλος του ουσιαστικού χρέους προς τους ήρωες νεκρούς του πολέμου του 1940 ποιο είναι; Ας δούμε εν ολίγοις το εννοιολογικό εύρος του όρου χρέος.
Ο όρος χρέος είναι αρχαιοελληνικός, δυναμάρι του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος, που αφύπνισε όσους διέθεταν τη δυνατότητα, το ενδεχόμενο της αφύπνισης παγκόσμια.
[<αρχ. χρέος < χρη (=πρέπει, είναι ανάγκη)].
Χρέος είναι καθετί που χρωστά κανείς σε άλλους, ιδίως χρήματα. Μεταφορικά χρέος σημαίνει ηθική υποχρέωση, καθήκον, δηλαδή ηθική εντολή, που επιτάσσει στον άνθρωπο τι οφείλει να κάνει, ή να παραλείψει στη ζωή του. Το καθήκον δεν είναι μια επιταγή και η εκτέλεσή του δεν είναι ποτέ μια τυφλή παρόρμηση που επιβάλλεται από το ένστικτο. Ως προϋπόθεση έχει την ελευθερία, την οποία μας εξασφάλισαν, μας διέσωσαν οι ήρωες μαχητές του 1940 με θυσία της ζωής τους.
Οι ήρωες νεκροί του 1940 άφησαν στα περήφανα βουνά της Βορείου Ηπείρου τη ζωή τους, τα όνειρά τους, τους δικούς τους. Άφησαν χήρες γυναίκες, ορφανά παιδιά. Άλλοι δεν χάρηκαν το γάμο τους, που δεν γνώρισαν. Πόσα δάκρυα πόνου, τίμια, βουβά έχουν αναβρύσει από μάτια γονιών, αδερφάδων, συγγενών; Οι μεγάλοι ταγοί των δυνατών κρατών του κόσμου, οι ρυθμιστές σε γενικές γραμμές της τύχης των μικρών, αλλά με ένδοξη ιστορία και αξιόλογο πολιτισμό παγκόσμιας ακτινοβολίας τους σέβονται, τους τιμούν, τους αναγνωρίζουν το δίκιο; Η απάντηση στη διακριτική σας ευχέρεια. Μη ξεχνάμε απάντηση στα μεγάλα και ουσιαστικά προβλήματα της ζωής δίνει η σιωπή. Είναι ικανή να στήσει αυτί και να ακούσει τις μεγάλες αλήθειες. Με τη σειρά της η σιωπή, η σιγή θα μιλήσει στον καθένα μας διακριτικά με ευκρίνεια, καθαρότητα ύφους για το χρέος μας!
Η ένδοξη, η λαμπρή, η περιώνυμη ημέρα της 28ης Οκτωβρίου 1940 έχει ξεχωριστή, ιδιαίτερη, μοναδική ψυχική ομορφιά από την παράφορη, τη μεθυστική αγάπη, ενδιαφέρον, έγνοια για ζωή, προκοπή για δημιουργία, προκοπή με ελευθερία κι αξιοπρέπεια. Η αγάπη για την αξιοβίωτη ζωή είναι η πιο ευγενική εκδήλωση της ανθρώπινης ζωής. Με αυτή την αγάπη ο άνθρωπος, ο συνετός άνθρωπος εκδηλώνει τα βαθύτερα συναισθήματά του και φτάνει στην ψυχική ολοκλήρωσή του.
Ίσως ερωτηθεί: Οι σύγχρονοι Έλληνες συναισθανόμαστε, νιώθουμε, κατανοούμε το μέγεθος των θυσιών των ηρώων μαχητών νεκρών της εποποιίας του 1940; Με το χέρι στην καρδιά ο καθένας ας δώσει την απάντησή του. Οι άνθρωποι, η αξία τους κρίνονται από τα έργα τους, τα δημιουργήματά τους. Ας ανοίξουμε λοιπόν τις καρδιές μας στο άσπιλο, το καθαρό, το άπλετο Φως της θυσίας των ηρώων μας της 28ης Οκτωβρίου 1940.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου