Τίποτα δεν συνδέει τους Αλβανούς με την Ήπειρο!

Διαπιστώσεις...
Τίποτα δεν συνδέει τους Αλβανούς με την Ήπειρο!

Του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΧΡ. ΜΠΑΡΚΑ


Διαβάζοντας στο «Περίπατοι στα Γιάννινα», του Δ. Σαλαμάγκα, για τις «βαρκομαχίες» της Λίμνης με τους Μαλακάσιους, στα παλιά τα χρόνια, θυμήθηκα το Αρβανήτικο σοβινιστικό σλόγκαν «Τζαννίνα Αλμπάνια». Είναι αλήθεια, ότι κάποιοι ανόητοι, θεωρούντες εαυτούς, ως κατ’ ευθείαν γνησίους απογόνους, των αρχαίων Ελλήνων, χαρακτηρίζουν όλους εμάς τους Βορειοελλαδίτες ως Βλάχους, Αρβανίτες, Βουλγάρους, Σέρβους, Τουρκαλάδες και δεν συμμαζεύεται. Τελείως άμυαλοι, δεν αντιλαμβάνονται ότι δίνουν όπλα στους σοβινιστές γείτονές μας. Τους ενθαρρύνουν στις διεκδικήσεις τους. Βάλλουν κατά του εθνικού κυματοθραύστη, των λησμονημένων εκεί στα σύνορα αστράτευτων, αλλά γηρασμένων πλέον φρουρών της Ελλάδος, που όταν λείψουν κι αυτοί, θα καταντήσουμε να μας «κλαίν οι ρέγκες».
Ας έλθουμε όμως, στους σοβινιστές Της Μεγάλης Αλβανίας, αρχίζοντας από την Προϊστορία της όλης ενιαίας και αδιαιρέτου Ηπείρου. Δεν φιλοδοξώ Διπλωματική ούτε ιστορική επίδειξη. Θ’ αναφερθώ σ’ αυτά που έζησα και διάβασα μέχρι σήμερα, με αποκλειστικά κίνητρα, την αλήθεια και την αγάπη μου στην Πατρίδα Ελλάδα.
Αρχαιότατη όλων από τον εικοστό π.Χ. αι. και πασίγνωστη η Δωδώνη που την ακολουθούν, Αμβρακία, Εφύρα, Κασσώπη, Πασσαρώνα, Τέκμων, Απολλώνια, Βουθρωτό, κλπ., κλπ. Ερωτάται, μήπως οι κάτοικοί τους ήσαν Αλβανοί; Οι αρχαίοι συγγραφείς Θουκυδίδης, Ηρόδοτος, Παυσανίας, Στράβων κλπ. όταν αναφέρουν Ελλούς, Γραικούς, Θεσπρωτούς, Μολοσσούς, Πελασγούς, κλπ. κλπ. μήπως εννοούν φάρες Σκιπτάριδων; Υπήρξαν μήπως οι Αλβανοί αυτόχθονες ή γηγενείς στον τόπο αυτόν; Η αλήθεια για το παρελθόν της σημερινής Αλβανίας, εξακολουθεί θα έλεγα, να είναι κάπως σκοτεινή. Πολλές φυλές, πολύς κόσμος, πολλές επιμειξίες έγιναν σ’ αυτόν τον τόπο, ενώ δεν ξέρουμε ούτε από πού ακριβώς ήλθαν οι Αλβανοί. Είναι Νορμανδοί, ή ήλθαν απ’ αλλού, π.χ. από τα Καρπάθεια, σύμφωνα με κάποια θεωρία. Οι ίδιοι ισχυρίζονται εαυτούς Ιλλυριούς; Πολλοί τους διακρίνουν σε Αλβανούς και Αρβανίτες. Για τους δεύτερους, λέγεται ότι είναι αλβανόγλωσσοι πολεμικοί πληθυσμοί τους οποίους διάφοροι Έλληνες ή και ξένοι,(π.χ. οι Βενετοί) για αμυντικούς λόγους μετέφεραν και εγκατέστησαν σε διάφορα σημεία της Ελλάδος. Η διγλωσσία των Αρβανιτών με ελληνικά και αρβανίτικα, λέγεται ότι ήτανε γνωστή, ακόμη και στον Στράβωνα. Είναι γνήσια ιστορικά, εθνικά και κοινωνικά ελληνόψυχοι, που το απέδειξαν περίτρανα συμμετέχοντας, όπως λέγεται, στα διάφορα ελληνικά επαναστατικά κινήματα, τα Ορλωφικά, με τον Λ. Κατσώνη, τον Π. Μελά, ακόμα και με τον δικό μας τον Διονύσιο Φιλόσοφο.
Στις 28 Νοεμβρίου 1912, ο ικανότερος από τούς Αλβανούς, απόφοιτος της Ζωσιμαίας των Ιωαννίνων, Ισμαήλ Κεμάλ Βλιώρα, που μιλούσε και έγραφε τα ελληνικά σαν μητρική του γλώσσα, ανακήρυξε την Αλβανική αυτονομία. Βοηθούμενος ολοφάνερα, τουλάχιστον διπλωματικά, από την Ιταλία, η οποία ανέκαθεν εποφθαλμιούσε την απέναντί της ακτή. Επιθυμούσε εις αυτήν ένα έστω και φιλικό της προγεφύρωμα, συνεργούσης σαφώς και της Αυστρουγγαρίας του Μπιλίνσκι.
Στην σημερινή Αλβανία, συναντούμε τις αρχαιοελληνικές πόλεις Απολλωνία, Βουθρωτό, Επίδαμνο και τις νεότερες (μετονομασμένες στα αλβανικά σε) Γκιροκάστρο και Σαράντι. Εμείς δηλαδή έχουμε Ελληνικά στοιχεία μέσα στην Αλβανία. Αυτοί με ποιες προϋποθέσεις, ποια προηγούμενα, ποια κεκτημένα δικαιώματα ισχυρότερα των δικών μας, διεκδικούν τα Γιάννινα και την Ήπειρο ολόκληρη; Εάν βασίζονται στον Αλή Πασά, ας έχουν υπ’ όψιν ότι η Αυλή του υπήρξε εξ ολοκλήρου Ελληνική. Οι Μαλακάσιοι ήσαν σκέτοι επιδρομείς και όχι κάτοικοι. Οι Τούρκοι Εσσάτ πασσάς και Βεήπ μπέης, τόσο διά την αναγγελία της Αλβανικής αυτονομίας, όσο και ολίγο προ της πτώσεως των Γιαννίνων, δεν δεχθήκανε την Αλβανική αντιπροσωπεία, που επέστρεψε στην Αλβανία, σαν ανεπιθύμητη στα Γιάννινα, επειδή το πλείστον των Τούρκων προτιμούσαν να πάρουν τα Γιάννινα οι Έλληνες, παρά να τα δώσουν στους Αλβανούς, που εγκατέλειψαν το αμυνόμενο Μπιζάνι αυτομολούντες την κρισιμότερη στιγμή.
Προκύπτει αυθόρμητο το ερώτημα: Από πού ξεκινά το σλόγκαν τους «Τζαννίνα-Αλμπάνια», πού το βρήκαν, η ποιός τους το υπαγόρευσε και πολύ περισσότερο την διεκδίκηση ολόκληρης της Ηπείρου, όταν δεν είναι καν γεννημένοι εδώ. Στην Νότια, την Ελληνική σήμερα Ήπειρο, οι Αλβανοί δεν φαίνονται παρά ως επιδρομείς με τους Μαλακάσιους, ή ως συμπολεμιστές και σύμμαχοι των Τούρκων, από τον στρατό των οποίων, κατά χιλιάδες αυτομολούσαν ολίγο πρό της πτώσεως των Ιωαννίνων (Γκυ Σαντεπλέρ κ.λ.π.). Η αυτομολία τους αυτή κατ’ ουδένα τρόπον θα εκδηλωνόταν εάν είχαν οικογένειες στα Γιάννινα, διότι θα φοβόταν κάποια τυχόν αντίποινα, εκ μέρους φανατικών Τουρκογιαννιωτών.
Οικογένειες βέβαια δεν είχανε πουθενά, στον χώρο της έστω τουρκοκρατούμενης τότε Ελλάδας, δεδομένου ότι ούτε ιστορούνται, αλλ’ ούτε υπάρχουν δείγματα Αλβανικών οικισμών, ούτε καν ονόματα, όπως π.χ. λέμε σήμερα «τούρκικο η τουρκόσπιτο», «Εβραίικα», «Βλάχικα» κλπ. Αφού δεν είχαν σπίτια, οικογένειακές εγκαταστάσεις, δεν γεννηθήκαν εδώ, από πού έχουν δικαιώματα και απαιτήσεις; Ο τόπος των προγόνων, στον οποίο είναι θαμένοι και στον οποίο κάποιοι γεννήθηκαν, τον καλλιέργησαν, έζησαν πέθαναν και θαύτηκαν σ’ αυτόν, είναι η Πατρίδα τους. Για τους Αλβανούς, τα Γιάννινα, Άρτα, Πρέβεζα και πάρα κάτω, με καμιά έννοια και λογική αυτά τα μέρη δεν είναι Πατρίδα τους. Αυτό, βέβαια κατ’ ουδένα τρόπον μπορεί να συγχέεται τυχόν με το Τσάμικο. Αυτό το τελευταίο, αποτελεί μάλλον μία άλλη ιστορία που πιθανόν να δημιουργήται από κρύφια και σκοτεινά ανθελληνικά στοιχεία τρίτων, ένα ή πολλά, άγνωστο. Πάντως το τσάμικο κατ‘ ουδένα τρόπον δύναται να δημιουργεί διεκδίκηση για όλη την Ήπειρο.
Πρίν όμως τελειώσω, θέλω συνοπτικά να διευκρινίσω ότι από της Ρωμαικής εποχής και εντεύθεν, οι Λαοί της Ιταλικής χερσονήσου πάντοτε ορεγότανε την απέναντι Βαλκανική ακτή, με ένα έστω και μικρό φιλικό προγεφύρωμα σ’ αυτήν.
Έτσι έχουμε από την επιδρομή π.χ. του καταστροφέα των 70 Ηπειρωτικών πόλεων περί το 167 π.Χ. του Αιμιλίου Παύλου και εντεύθεν, κατά διαστήματα μικρά ή μεγάλα οι Ιταλοί, είτε ως καθαυτό Ιταλοί, είτε ως Βενετοί, παρουσιάζονται στον Ελλαδικό χώρο. Κάποιες φορές, συντροφιά με τους Αυστριακούς, ιδίως από το 1913 μέχρι το 1923, σκανδαλωδώς αναμειγνύονται υπέρ δημιουργίας ανεξάρτητης Αλβανίας εις βάρος της Ελλάδος, μέχρι που κάποιοι πατριώτες αγανακτισμένοι σκότωσαν τον Ιταλό Τελλίνι το 1923. Το Πάσχα του 1939 οι Ιταλοί βάλανε πόδι στο φίλο Αλβανικό προγεφύρωμά τους και το 40 βάδισαν κατά της Ελλάδας επιβεβαιώνοντας έτσι το πλαστό υπέρ της Αλβανίας ενδιαφέρον, ενώ αλλού στοχεύανε.
Τελειώνω με το δικαίωμα ερωτήματος του Έλληνα πολίτη (και μάλιστα πολεμιστή). Οι υποτιθέμενοι αντιπρόσωποι και υπερασπιστές των δικαιωμάτων και συμφερόντων του ελληνικού Λαού, και ΟΧΙ των κομμάτων.
Οι κ.κ. Βουλευτές μας, οι αποκλειστικά από τον ιδρώτα αυτού του ταλαίπωρου Λαού αμειβόμενοι. Τι έχουν κάνει και πώς αντιμετωπίζουν το όλον ζήτημα, ή το ενδιαφέρον περιορίζεται στα προσωπικά τους οικονομικά μόνον συμφέροντα;
Έχουν ολοκάθαρη την υποχρέωση να αντιδράσουν, δεδομένου ότι αυτοί πρέπει να γνωρίζουν λεπτομερώς καλύτερα την ηπειρωτική ιστορία, της οποίας τις λεπτομέρειες, ενδέχεται να αγνοούν οι νεαροί Διπλωμάτες μας. Υποχρεούνται ν’ αποδείξουν διεθνώς, ότι η Αλβανία κανένα νόμιμο δικαίωμα δεν έχει επί της Ηπείρου.