Εν μέσω της εκφυλιστικής πολιτικής κρίσης στην οποία έχει εγκλωβιστεί η Αλβανία, όπου οι δύο μεγάλες πολιτικές δυνάμεις δεν δείχνουν να μετακινούνται ούτε πόντο απ’ τις θέσεις τους και παρά τις πιέσεις του διεθνούς παράγοντα, ξεκινάει δειλά – δειλά η συζήτηση για την εκλογική μεταρρύθμιση. Η μεταρρύθμιση αυτή, παρότι είναι πολύ νωρίς να υπάρξει ξεκάθαρη εικόνα για το που θα οδηγήσει τα πράγματα, αφήνει εν τούτοις δυνατότητες υποθέσεων. Είναι πολύ πιθανόν να αγγίξει την ουσία του εκλογικού συστήματος και σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να γίνει μια εντελώς καινούργια προσέγγιση για την εκλογική τακτική της Ένωσης για Ανθρώπινα Δικαιώματα, είναι όμως πιθανόν να καταλήξουν μόνο σε παρεμβάσεις επί του Εκλογικού Νόμου που θα διασφαλίζουν μεγαλύτερη φερεγγυότητα της διαδικασίας διαχείρισης των εκλογών και της καταχώρησης των αποτελεσμάτων.
Οιαδήποτε όμως ανάλυση και πολιτικός σχεδιασμός θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη δύο σημαντικές παραμέτρους: α) την σταθεροποιημένη πλέον εκλογική δυναμική του ΚΕΑΔ η οποία δύναται να αυξηθεί με επιλογή καλύτερης προεκλογικής τακτικής και β) την ξεκάθαρη πλέον εικόνα που έχουμε ότι στο χώρο του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού το ΚΕΑΔ έχει σταθερό προβάδισμα και η ΟΜΟΝΟΙΑ αποτελεί ηγετικό πόλο για την κοινότητα αυτή.
Με βάση τούτα έχει μεγάλη σημασία να επισημανθεί ότι οποιαδήποτε προσέγγιση της υπόθεσης επίσης έχει αφετηρία στο πολιτικό συμπέρασμα ότι η Ένωση για Ανθρώπινα Δικαιώματα – ΚΕΑΔ, παραμένει ο εκφραστής στο περίπλοκο αλβανικό πολιτικό σκηνικό, των στόχων και των επιδιώξεων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. Τούτο διευκολύνει να γίνει πιο κατανοητό ότι όποιος σχεδιασμός για την μεγιστοποίηση της εκλογικής του απήχησης, δεν μπορεί να γίνει με τα κριτήρια που γίνεται για όποιο άλλο κλασικό πολιτικό σχήμα και ότι θα έχει δεδομένη όλη την αρνητική αντίδραση των μηχανισμών διαμόρφωσης της κοινής γνώμης στην Αλβανία. Με βάση τούτους τους δύο παράγοντες γίνεται επίσης κατανοητό γιατί μέσα στο εκλογικό σώμα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας δημιουργούνται συνέχεια φυγόκεντρες τάσεις και διασπαστικές κινήσεις και επίσης για το τι προσοχή πρέπει να επιδίδεται από πλευράς των ιθυνόντων του ΚΕΑΔ ώστε οι επιλογές συνεργασιών να μην δίνουν αφορμές και προσχήματα ιδεολογικών αποκλίσεων.
Εδώ είναι και η βασική δεξαμενή ψήφων για το ΚΕΑΔ και την ΟΜΟΝΟΙΑ. Το ζήτημα των εκλογικών συμπράξεων και συνεργασιών είναι εργαλείο με το οποίο επιδιώκεται η μεγιστοποίηση σε υπολογιστική αξιοποίηση του αποτελέσματος, εκεί όμως που πρέπει να αναζητηθούν οι λεγόμενοι «εύκολοι» ψήφοι είναι στην συσπείρωση των ψηφοφόρων. Πρόκειται για μια προσπάθεια η οποία πρέπει να καταβληθεί στο ακέραιο όχι απλώς για τη διασφάλιση των απαιτούμενων ψήφων με τι μικρότερη δαπάνη (η κινητοποίηση και μετακίνηση απ’ την Ελλάδα των ψηφοφόρων συμβάλει μεν σε μια άλλη διάσταση αυτή του δεσίματος με τον τόπο και τη βίωση των προβλημάτων, αλλά παραμένει οικονομικά δαπανηρή) αλλά και διότι κινείται στην ουσία του θέματος. Και η ουσία αυτή όπως προαναφέρθηκε είναι η ενεργοποίηση μιας τέτοιας πολιτικής διεργασίας που αποκτώντας σαν πρώτο βήμα υγιή εκλογική συμπεριφορά δημιουργείται στη συνέχεια και κοινή συνείδηση για την αντιμετώπιση προκλήσεων που άπτονται της εθνικής επιβίωσης, της εξασφάλισης ευρύτερου πλαισίου για την ανάπτυξη του Ελληνισμού κ.α. Και όλα αυτά έχουν πάλι την βάση τους στην εκτίμηση ότι το ΚΕΑΔ είναι ο καλύτερος εκφραστής σε πολιτική διάσταση των συμφερόντων και εγγυητής ταυτόχρονα ότι δύναται η ΕΕΜ να διαιωνίζεται στο πολιτικό παιχνίδι της Αλβανίας.
Θα πρέπει σε τούτη τη λογική με ιδιαίτερη έμφαση αν επισημανθεί ότι αυτή η δραστηριοποίηση του ΚΕΑΔ ουδεμία άλλη σκοπιμότητα εξυπηρετεί παρά την εντός των δημοκρατικών κανόνων ενίσχυση της νοοτροπίας περί ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων εξυπηρετεί. Απ’ την οπτική αυτή γωνία ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός δεν είναι παρά ένας προωθημένος παράγοντας που ενισχύσει την καλλιέργεια ευρωπαϊκής συμπεριφοράς στην Αλβανική κοινωνία.
Για το σκοπό αυτό είναι ορθό να χρησιμοποιούμε τους όρους εκλογικής συνεργασίας ή σύμπραξης αντί των συμμαχιών. Βέβαια μέσα απ’ τις συνεργασίες του ΚΕΑΔ προεκλογικά ή μετεκλογικά, εντοπίζοντας προγραμματικές συγκλίσεις ή κοινά σημεία επαφής πάλι υπόψη πρέπει να είναι η εξυπηρέτηση του συμφέροντος των Ελλήνων και η προώθηση της διαδικασίας ευρωπαϊκής ένταξης της Αλβανίας όπου οι σχέσεις της με την Ελλάδα έχουν σπουδαία σημασία επίσης. Η Ένωση για Ανθρώπινα Δικαιώματα ως πολιτικός οργανισμός του κέντρου με τη μικρότερη δυνατή ιδεολογική απόχρωση μπορεί να συνεργαστεί άνετα. Μέσα απ’ αυτές τις συνεργασίες μπορεί να δημιουργηθούν και βάσεις συμμαχιών. Στην προοπτική, αν όχι στο άμεσο μέλλον, θα υπάρξει πολύ πιο άμεση και ξεκάθαρη η ανάγκη συμμαχιών μέσα στον πολιτικό κόσμο της Αλβανίας ώστε ιδέες όπως αυτή της καταπολέμησης της ξενοφοβίας, της ανεκτικότητας και ειδικά του σεβασμού προς την Εθνική Ελληνική Μειονότητα να ακουστούν ακόμη πιο ξεκάθαρα ως υποχρέωση και όχι ως παραχώρηση της πολιτείας. Η τρικυμία ανθελληνισμού που εξελίσσεται δεν δείχνει ότι θα είναι πρόσκαιρο καιρικό φαινόμενο αλλά απεναντίας θα συνεχίσει να επηρεάζει το δημόσιο βίο στην Αλβανία.
Δεν θα πρέπει λοιπόν το ΚΕΑΔ και η ΟΜΟΝΟΙΑ να επεξεργάζονται τακτικές εκλογικής συνεργασίας μόνο για ανάγκες που επιβάλει το εκλογικό σύστημα στην Αλβανία, ή οι φόβοι μη δίκαιου εκλογικού παιχνιδιού, όπου προφανώς είναι απαραίτητη η κάλυψη ενός μεγάλου πολιτικού σχηματισμού. Υπάρχει και βαθύτερη πολιτική στόχευση.
Γενική εκτίμηση για την εκλογική συνεργασία που επιλέχθηκε για τις βουλευτικές εκλογές 2009 είναι ότι ήταν σωστή πολιτική κίνηση. Θα ήταν διολίσθηση και στρατηγικό σφάλμα εάν το ΚΕΑΔ υπό τους εκβιασμούς των λιποτακτών στελεχών του θα είχε παραμείνει σε κοινό συνασπισμό με ανθελληνικές δυνάμεις και παρεμποδιστικές στη διαδικασία πολιτικής χειραφέτησης του Αλβανικού λαού. Και πέραν τούτου σε ότι αφορά την απόδοση στα πλαίσια της επιβεβλημένης συνεργασίας συμπέρασμα είναι ότι λειτούργησε. Όχι κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Εν πάση περιπτώσει χωρίς τη συνεργασία τα νούμερα ούτε καν έμπαζαν στο παιχνίδι το ΚΕΑΔ.
Ένα άλλο επιτυχημένο σχήμα συνεργασίας ήταν επίσης αυτό των τοπικών εκλογών Μαΐου 2011. Απέδειξε όμως και σε αυτή την περίπτωση ότι σε ότι αφορά τους κομματικούς ψήφους αποκτούν μεγαλύτερη αξία στην αναλογική όταν εντάσσονται σε πλαίσια συνεργασιών κομμάτων.
Σύντομη θεώρηση του ισχύοντος εκλογικού συστήματος στην Αλβανία
Η χώρα όπως και η διοικητική της διαίρεση είναι κατανεμημένη σε 12 εκλογικές περιφέρειες και με βάση τον πληθυσμό έχει και τις ανάλογες εκλογικές έδρες. Η αρχή που διέπει το σύστημα είναι η απλή αναλογική εντός της εκλογικής περιφέρειας μόνο.
Η τάση του συστήματος με βάση τον υπολογιστικό μηχανισμό είναι ώστε τα μικρά κόμματα να οδηγηθούν στη συμπερίληψη σε ευρύτερες συνεργασίες ενώ το πνεύμα είναι και στην κατεύθυνση της εκλογικής εξαφάνισης των μικρών πολιτικών σχηματισμών.
Εκλογικές περιφέρειες ιδιαίτερης σημασίας για το ΚΕΑΔ είναι με βάση τα νούμερα αυτή της Αυλώνας, Αργυροκάστρου, Κορυτσάς και επίσης των Τιράνων. Αναλογικά με τα αριθμητικά τους μεγέθη και με την απήχηση που διαθέτει το ΚΕΑΔ για αυτόνομη κάθοδο στις εκλογές και έξω από προεκλογικές συνεργασίες οποιασδήποτε μορφής θα χρειαστεί αύξηση της τάξης του 30 – 35% της σημερινής του δυναμικής.
Βασικές παρατηρήσεις του ΚΕΑΔ για τον Εκλογικό Νόμο
Όπως προαναφέρθηκε έχει ξεκινήσει ο δημόσιος διάλογος για την αναθεώρηση του Εκλογικού Νόμου με βάση και τις υποδείξεις που προκύπτουν απ’ την έκθεση του εξειδικευμένου οργανισμού του ΟΑΣΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και Δημοκρατικούς Θεσμούς.
Η αναθεώρηση μπορεί στο τέλος να αγγίξει ακόμη και την ουσία και τη φιλοσοφία που διέπει το εκλογικό σύστημα. Ωστόσο το ΚΕΑΔ φαίνεται να είναι ικανοποιημένο απ’ το ισχύον σύστημα και να επιμένει σε θέματα εκλογικής διαδικασίας και διαχείρισης:
- συμμετοχή των εκτός της χώρας ευρισκομένων εργαζομένων
- καθαρισμένους και ενημερωμένους εκλογικούς καταλόγους
- ελαχιστοποίηση του ρόλου και της συμμετοχής των κομμάτων στην διαχείριση των εκλογών
- εφορευτικές επιτροπές όχι κομματικής σύνθεσης
http://www.deropoli.com/?p=7314
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου