Του συνεργάτη
Θέλει τη δική του ερμηνεία το γεγονός πως σε μια απόσταση λίγων χιλιομέτρων, σε μια αγροτική περιοχή όπως η Δερόπολη, βγήκαν στη Βουλή της Αλβανίας, τέσσερεις βουλευτές αυτής της κοινοβουλευτικής περιόδου. Δεν είναι μαθηματικά μέσα σε λογικά επίπεδα πιθανοτήτων και θα πρέπει να αναζητηθεί ο συντελεστής πολιτικών λόγων και συγκυριών για να προσεγγίσεις το φαινόμενο. Δεν πρόκειται βέβαια ούτε για ιδιαίτερες πολιτικές προσωπικότητες ή ιδιοφυίες των οποίων το πολιτικό μάρκετινγκ θα τους είχε την ανάγκη.
Αναζητώντας αυτόν τον συντελεστή θα διαπιστώσει κανείς και άλλες παραμέτρους που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για μια εξωτερικά τουλάχιστον πλήρη ασυμμετρία πολιτικού βάρους. Μια τέτοια παράμετρος είναι αυτή της σταθερής κατάληψης σημαντικού υπουργικού χαρτοφυλακίου στην κυβέρνηση Μπερίσα από μια κάτω του μέσου όρου πολιτικού διαμετρήματος, προσωπικότητα. Μια άλλη παράμετρος είναι αυτή της μετακίνησης στην κυβερνητική πλειοψηφία με τρόπο ίσως όχι άμεσο και επιβράβευσης για τούτο ενός άλλου βουλευτή που βγήκε απ’ το αντιπολιτευόμενο ΣΚ με καταγωγή απ’ τη Δερόπολη επίσης. Επιβράβευση με τη θέση του Αντιπροέδρου της Βουλής.
Παρατηρώντας την ασυμμετρία αυτή θα διαπιστωθεί ότι ανάλογη είναι και αυτή που συμβαίνει στο Βορρά της Αλβανίας με την εκεί καθολική κοινότητα. Η Πρόεδρος της Βουλής έχει κατορθώσει στην ουσία να είναι όχι απλά εκ’ του θεσμού, το δεύτερο ισχυρό πολιτικό πρόσωπο στην Αλβανία. Η καθολική της καταγωγή έχει ίσως βοηθήσει όπως και τους προαναφερόμενους ελληνικής καταγωγής, να διαθέτουν δυσανάλογο πολιτικό ρόλο και βάρος απ’ ότι θα τους αντιστοιχούσε υπό συνθήκες μιας ομαλής λειτουργικής δημοκρατίας και μιας κοινωνίας που δεν θα φοβόνταν τις αποκλίνουσες τάσεις μειονοτήτων, θρησκευτικών κοινοτήτων κ.α. Η έλλειψη ουσιαστικής συνοχής, ώριμου και αντιπροσωπευτικού κοινοβουλευτισμού, εγγυημένης κοινωνικής συνοχής, οδηγούν σε πρακτικές πολιτικής φέουδων. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι κατά τη νομή της εξουσίας εκείνο που αποτελεί κριτήριο είναι η δημιουργία αντίβαρων έναντι της δράσης των μικρών κομμάτων, εκείνων που απ’ τη φύση του πολιτικού τους προγράμματος και δράσης συσπειρώνουν κοινωνικές ομάδες με ειδικό καθεστώς.
Συγκεκριμένα στο νότο την Ελληνική μειονότητα σε μεγάλο βαθμό εκπροσωπεί στον αγώνα της για περισσότερα δικαιώματα και ελευθερίες η Ένωση για Ανθρώπινα Δικαιώματα. Κάτι ανάλογο στο Βορρά συμβαίνει με το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα, λαμβανομένων πάντοτε υπόψη και των διαφορών. Η κεντρική εξουσία ιδιαίτερα έντονο τούτο κατά τη δεύτερη τετραετία εν εξελίξει της διακυβέρνησης απ’ το Δημοκρατικό Κόμμα, καταβάλλοντας προσπάθεια να υποβαθμίσει το ρόλο αυτών των πολιτικών δυνάμεων (τόσο περισσότερο που τα κόμματα αυτά βρίσκονται στην αντιπολίτευση) δημιουργεί αυτές τις ασυμμετρίες που προαναφέρθηκαν. Άλλος ο στόχος και ο σκοπός των μικρών κομμάτων και επίσης οι επιδιώξεις των κοινωνικών στρωμάτων που εκπροσωπούν, και άλλες οι διαστρεβλώσεις που προκαλεί η αυθαίρετη εν πολλοίς παρέμβαση της κεντρικής διοίκησης. Έτσι δημιουργείται ακριβώς το αντίθετο του θεμιτού αποτελέσματος.
Η δημιουργία πολιτικών πόλων με ανάθεση υπερβολικού ρόλου σε πρόσωπα ελεγχόμενα αυστηρά απ’ τα μεγάλα κόμματα εξουσίας με αποκλειστικό σκοπό την ελάττωση της πολιτικής και εκλογικής απήχησης των μικρών κομμάτων φέρνουν σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία εσωτερικών εντάσεων μέσα στους κόλπους των ειδικών κοινωνικών ομάδων που προαναφέρθηκαν.
Εδώ, ειδικά στον πολιτικό χώρο της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, είμαστε μάρτυρες τόσο για τις συνέπειες αυτού του ασύμμετρου πολιτικού παιχνιδιού των μεγάλων δυνάμεων όσο και του τρόπου πως πρόσωπα του στενού ηγετικού κύκλου πολιτικών σχημάτων της ΕΕΜ (ΟΜΟΝΟΙΑ – ΚΕΑΔ) δέχτηκαν και ενέδωσαν στις δελεαστικές προσφορές που τους έγιναν απ’ την κεντρική εξουσία. Αυτοί βέβαια σε μια στενή έννοια είναι οι πραγματικά κερδισμένοι της παρουσίας και δράσης της Ένωσης για Ανθρώπινα Δικαιώματα. Στη συνέχεια μετατρέπονται σε κεχαγιάδες του κεντρικού κρατικού μηχανισμού, όχι με τη μέριμνα πώς να βοηθήσουν την επίλυση ζωτικών προβλημάτων της ΕΕΜ, αλλά για το πώς θα καταπιεστούν πρόσωπα και θεσμοί που επισημαίνουν τα προβλήματα.
Δεν είναι βέβαια δικαιολογία ότι γενικώς η κεντρική διοίκηση έχει την τάση αυτή της διάβρωσης του σώματος των ειδικών πληθυσμιακών ομάδων. Σε μια κοινωνία που χειραφετείται με την προσφορά μάλιστα και το παράδειγμα της πολιτικής τέτοιες συμπεριφορές θεωρούνται ξεπερασμένες. Πρέπει να δημιουργεί συνθήκες η πολιτική τάξη για την ελεύθερη πολιτική έκφραση των μειονοτήτων και στη συνέχεια σε πλήρη συμμετρία με το αποτέλεσμα να επιδιώκεται η προσέγγιση θέσεων. Τα άλλα, αυτά που περιγράψαμε για τη ζοφερή κατάσταση που επικρατεί είναι ανατολίτικες συμπεριφορές και προκαλούν ασυμμετρίες. Στα ασύμμετρα σχήματα υπάρχει βέβαια ο επωφελημένος και ο κερδισμένος ο οποίος όμως θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη ότι ο μαθηματικός ορισμός για τα ασύμμετρα σχήματα λέει ότι είναι ασταθή σώματα. Άλλο τόσο που καθώς στην πολιτική η τάση είναι πάντοτε με ροπή προς την ενίσχυση της αυθαιρεσίας που προκαλεί περισσότερη ασυμμετρία και που οδηγεί σε πλήρη διάλυση του σχήματος.
Πηγή: Η Φωνή της Ομόνοιας (Φεβρουάριος 2012)
http://www.deropoli.com/?p=8554
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου