του Ιωάννη Σ. Λάμπρου, πολιτικού επιστήμονα
Μια σειρά γεγονότων στη Βόρειο Ήπειρο, μεταξύ αυτών η διενέργεια της απογραφής στην Αλβανία και η καταδίκη του Ναούμ Ντίσιου, τους τελευταίους μήνες, έρχεται να λειτουργήσει ως θλιβερή υπόμνηση για την πολιτική πληθυσμια κής αλλοίωσης εις βάρος του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού στη γενέθλια γη του.
Η πολιτική αυτή, πάγια αλβανική στόχευση, επιβοηθείται από το γεγονός της έλλειψης σαφούς και συγκροτημένης πολιτικής για το Βορειοηπειρωτικό εκ μέρους του ελλαδικού κράτους.
Απουσία των Αθηνών
Οι Έλληνες δολοφονούνται (Αριστοτέλης Γκούμας), καταδικάζονται σε φυλάκιση με γελοίες δικαιολογίες, τους απαγορεύεται να δηλώσουν την εθνική τους καταγωγή, καθυβρίζονται από ανώτατους αξιωματούχους του αλβανικού κράτους, η ελληνική πολιτιστική κληρονομιά –αρχαία και χριστιανική – λεηλατείται και στην καλύτερη περίπτωση οικειοποιείται από Αλβανούς και Ιταλούς. Παράλληλα, το ελλαδικό κράτος παθητικά δέχεται εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανούς λαθρομετανάστες στην επικράτειά του.
Ποιος σεβασμός για την Ελλάδα και τους Έλληνες θα ενσταλαχθεί στους Αλβανούς, όταν η ελλαδική κυβέρνηση μένει απαθής σε όλα τα παραπάνω και φτάνει στο σημείο να κόβει τη μεταφορά μαθητών στη Βόρειο Ήπειρο για μερικές χιλιάδες ευρώ; Το αλβανικό κράτος αποθρασύνεται εναντίον της ελληνικής εθνικής μειονότητας, αν και γνωρίζει πολύ καλά τη βαρύνουσα γνώμη της ελληνικής κυβέρνησης για την όποια προοπτική ένταξης της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο ρόλος των Αθηνών περιορίζεται στο να ενθαρρύνει τη συγκρότηση ενός ενιαίου, ισχυρού μετώπου στο χώρο της ελληνικής μειονότητας, μη προσφέροντας ουσιαστική χείρα βοηθείας, εκτός από τις μονότονες διαβεβαιώσεις, οι οποίες προκαλούν υπνηλία ακόμα και σε αυτούς που τις γράφουν. Το λεγόμενο Εθνικό Κέντρο κρύβεται πίσω από ανήμπορους γέροντες και ερειπωμένα χωριά.
Αποτέλεσμα αυτής της απουσίας είναι οι εκάστοτε εκπρόσωποι του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, από φόβο και φιλοδοξία – φιλοδοξία η οποία τεχνηέντως καλλιεργείται από το αλβανικό κράτος – να ακολουθούν την προσωπική τους στρατηγική. Γεγονός το οποίο διευκολύνει το αλβανικό κράτος στην κατάτμηση του πολιτικού πλαισίου μέσα στο οποίο λειτουργεί η εθνική ελληνική μειονότητα. Η απουσία των Αθηνών γεννά το φόβο των Βορειοηπειρωτών. Το αλβανικό κράτος τρέφει τη φιλοδοξία τους...
Εθνική στρατηγική
Επιβάλλεται να επανακαθοριστούν οι σχέσεις μεταξύ Εθνικού Κέντρου και βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Οφείλει η Αθήνα να αναλάβει τις ευθύνες της και να ξεκαθαρίσει τη στάση της. Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να καθορίσει μια εθνική στρατηγική για τη Βόρειο Ήπειρο σε συνεννόηση με το βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό.
Το κείμενο αυτό, είτε θα λέγεται Λευκή Βίβλος είτε Κείμενο Αρχών, θα πρέπει να δεσμεύει απόλυτα τόσο τους Ελλαδίτες όσο και τους Βορειοηπειρώτες.
Μόνο τότε το Εθνικό Κέντρο θα μπορεί να έχει καθαρή εικόνα για το τι είδους ανασυγκρότηση χρειάζεται η Ομόνοια και ποια θα είναι η οργανωτική δομή του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Μόνο όταν έχει καθοριστεί ο στόχος μπορούν να επιλεγούν και οι επιμέρους πολιτικές, η εφαρμογή των οποίων θα συντελέσει στην εκπλήρωση του στόχου. Οι προσωπικές στρατηγικές του οιοδήποτε φερόμενου ότι έχει το μονοπώλιο εκπροσώπησης του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού είναι αποτέλεσμα του κενού που δημιούργησε η απουσία των Αθηνών.
Παλαιοελλαδισμός ή αδιαφορία;
Η χρόνια αυτή κατάσταση απουσίας στόχων και στρατηγικής βολεύει την ελλαδική ηγεσία, η οποία, κρυπτόμενη πίσω από την απραξία της, καταφέρνει να υπεκφεύγει των ευθυνών της ως Εθνικού Κέντρου. Παράλληλα, η οικονομική κρίση προσφέρει ένα χρήσιμο άλλοθι σε αυτούς οι οποίοι δεν θέτουν το βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό στις προτεραιότητές τους. Είναι οι απόγονοι αυτών οι οποίοι δεν ενδιαφέρθηκαν για τους Μικρασιάτες, για τους Έλληνες του Πόντου, της Ανατολικής Θράκης, της Ανατολικής Ρωμυλίας, της Ίμβρου, της Τενέδου, της Κωνσταντινούπολης, για τους Αιγυπτιώ τες Έλληνες. Είναι σύγχρονοι αυτών οι οποίοι δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα με την κατοχή της Κύπρου. Ίσως είναι πρόγονοι αυτών οι οποίοι δεν θα ενδιαφερθούν αύριο για τη Δυτική Θράκη. Ομολογουμένως, όταν υπάρχει αυτή η λαμπρή παράδοση εγκατάλειψης του εξωελλαδικού Ελληνισμού είναι δύσκολο να χαραχθεί νέα πορεία...
Πρέπει να πάψει η Αθήνα να κρύβεται πίσω από τους Βορειοηπειρώτες, όπως κρύβεται εδώ και δεκαετίες πίσω από τους Έλληνες της Κύπρου. Πρέπει, επιτέλους, να δικαιολογηθεί ο τίτλος του Εθνικού Κέντρου. Το Εθνικό Κέντρο δεν ακολουθεί, δεν συμπαραστέκεται, δεν συμπορεύεται, δεν συμπαρατάσσεται. Ηγείται. Καθοδηγεί. Προστατεύει. Δίνει όραμα. Αλλιώς δεν είναι Κέντρο. Είναι δορυφόρος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου