Ο Γεώργιος Καστριώτης (Σκεντέρμπεης)
«Η Βενετική κυβέρνηση επί πολλούς αιώνες περιθάλπει Έλληνες από την Πελοπόννησο, την Κρήτη και την Κύπρο και τους εγκαθιστά σε πόλεις της Ιταλίας όπως οι Pazanzo και Pola, όπου εκεί γίνονται επιμειξίες και συγχωνεύονται από τους ντόπιους, στα 1589 στην Pola, ιδρύεται ορθόδοξη εκκλησία.
Στην Ιταλία δεν πάνε μόνο οι εύποροι αλλά και απλοί άνθρωποι και κυρίως μετά τον θάνατο του Σκερτέμπεη (Γεώργιος Καστριώτης) και κυρίως από την Ήπειρο, Αλβανία πολλοί πάνε και προς τα Ιόνια νησιά που κτίζουν νέα χωριά.
Λόγιοι και πολεμιστές με τις οικογένειές τους όπως οι Ελληνοαλβανοί Δημ Ρερές, Νικ Μπιντέριος Λάσκαρης, Κων Μαζρέκιος Καστριώτης κλπ ακόμα και οι συγγενείς του Καστριώτη κατέφυγαν στην Ιταλία.
Η προτίμηση των φυγάδων είναι προς την Καλαβρία, Παλέρμο, Μεσσήνη που ζούσαν πάντα Ελληνικοί πληθυσμοί αλλά υπήρχαν και εκατοντάδες ορθοδόξων μοναχών σε πάμπολλες μονές.
Οι Ελληνοαλβανικοί εποικισμοί στην Ιταλία είναι περίπλοκη υπόθεση και υπάρχουν ελάχιστε ειδήσεις για αυτές. Ο δε διαχωρισμός τους από τους ξένους είναι σχεδόν αδύνατος, οι άνθρωποι αυτοί σιγά σιγά άρχισαν να αποβάλουν την γλώσσα, τα ήθη και το ορθόδοξο δόγμα και να αφομοιώνονται με τους Ιταλούς.
Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε τις διαπραγματεύσεις της Άννας Νοταρά στα 1472 με 1474 με την πολιτεία της Σιένας για την εγκατάσταση Ελλήνων (Χειμαριώτες και Μανιάτες) στο Montacuto di Maremma της Τοσκάνης, στην εποχή των Μεδίκων που όμως ναυάγησαν την τελευταία στιγμή.
Αξιόλογο κέντρο των Ελλήνων είναι η Νεάπολη, είναι γνωστό ότι στα 1487 υπηρετούσαν στον στρατό του βασιλιά Φερδινάνδου Α 5000 ορθόδοξοι Αλβανοί, Ηπειρώτες και άλλοι Έλληνες, στα 1518 κτίζεται η εκκλησία των Αγ Πέτρου και Παύλου με πρωτοβουλία του Θωμά γιου του Δημητρίου Ασάνη από τον βασιλικό οίκο των Παλαιολόγων.
Στα 1534 με την εύνοια του Καρόλου Ε ιδρύθηκαν νέοι εποικισμοί νότια του βασιλείου της Νεάπολης, καθώς και αργότερα επί Φιλίππου Β, επί του Βουρβώνου Καρόλου Γ στο στρατό του δημιουργήθηκε το «Βασιλικό Μακεδονικό σύνταγμα» και παραχώρησε στους πρόσφυγες γαίες στο Abruzzo και δημιουργήθηκε ελληνοθόδοξη επισκοπή και ένα κολλέγιο.
Στα 1744 21 κάτοικοι (17 άνδρες, 3 γυναίκες και ένας ιερέας) του χωριού Πικέρνη εγκαταστάθηκαν στο χωριό Badessa της Abruzzo και εκεί έφτιαξαν εκκλησία και έβαλαν την Παναγιά την Κρεμιζόβα που μετέφεραν από το χωριό τους, αξιόλογο είναι ότι οι απόγονοι αυτών των κατοίκων στα 1875 ζήτησαν γαίες και να εγκατασταθούν στο Ελληνικό κράτος! Το ίδιο ζήτησαν και τα Ελληνικά χωριά μεταξύ Μπρίντεζι και Lecce. Βέβαια οι Ελληνικές κυβερνήσεις τότε δεν ήταν σε θέση να αντιμετωπίσουν αποικιακά προβλήματα.
Ο Βασιλιάς Φερδινάνδος Δ (1751 με 1825) ίδρυσε στην Σικελία ελληνορθόδοξη επισκοπή και παραχώρησε γαίες και προνόμια.
Στο 15ο αιώνα ο διαπρεπής Ελληνικής καταγωγής γιατρός Antonio Galateo που μιλούσε με ευχέρεια τα Ελληνικά, διαβεβαίωνε ότι στα νιάτα οι κάτοικοι της Καλλίπολης μιλούσαν Ελληνικά.
Το ίδιο και ο Ascanio Pesio για τους κατοίκους της Καλημέρας, του Maglie, του Mantano και του Capo di Lauca .
`Ο Καλαβρός γεωγράφος Barri έλεγε ότι η εκκλησία Rossano στην Calabria Citeriore είχε διατηρήσει την Ελληνική γλώσσα και το ορθόδοξο δόγμα ως τα 1600 και ότι οι κάτοικοι που βρισκόταν στον απώτατο μεσημβρινό μιλούσαν Ελληνικά.
Και πριν ένα αιώνα ο Biondelli έγραφε ότι στην Καλαβρία στην πόλη , στα βουνά στην περιοχή Celso κατοικούσαν μερικές χιλιάδες Έλληνες καθώς και στην περιοχή Reggioικρές πόλεις Bova, Αμυγδαλιά, Λευκόπετρα, Αγάθα, και στα χωριά Misoripha, Cardetum και Πεντεδάκτυλον, υπήρχαν άλλες 18.000 σκορπισμένοι κατά μικρούς ή μεγάλους οικισμούς σε διάφορα σημεία της Terra d Otranto και ακολουθούσαν το ορθόδοξο δόγμα».
ΑΛΒΑΝΟΙ ΣΤΗ ΣΙΚΕΛΙΑ
Τους πρώτους Ελληνό Αλβανούς ο Biondelli τους κατατάσσει με την εξής χρονολογική σειρά :
Της Contessa του Mezzojuso
Palazzo Adriano
Piana de Greci
Για την πρώτη περίπτωση έχουμε αρκετές γνώσεις από έρευνα του Onofrio Buccola. Έτσι πολλοί Ελληνοαλβανοί πρόσφυγες εγκατεστημένοι σε διάφορα μέρη της Σικελίας συγκεντρώθηκαν στο Mezzojuso στην περιοχή της Βαρωνίας της μονής του Αγ Ιωάννου των Ερημιτών και ανακαίνισαν την παλαιά εκκλησία της S Maria που λειτουργούσε κατά το ορθόδοξο δόγμα και εκεί εγκαταστάθηκαν μόνιμα στα 1501, στα μέσε του 17ου αιώνα ιδρύθηκε ορθόδοξο μοναστήρι που επανδρώθηκε με μοναχούς από την Κρήτη, εκεί στα 1669 λειτουργούσε και σχολή δοκίμων μοναχών. Με αυτό σαν πυρήνα δημιουργήθηκαν σχολεία στο Mezzojuso και διατηρήθηκε το γλωσσικό ιδίωμα και ο ορθόδοξος χαρακτήρας.
Συγκεκριμένα την ημέρα της Πεντηκοστής με μάτια δακρυσμένα ανέβαιναν στην κορυφή του λόφου Bringa και βλέποντας προς την ανατολή τραγουδούσαν με πάθος στην γλώσσα τους:
«Όμορφε Μοριά, από την στιγμή που σε άφησα , δεν σε έχω ξαναδεί. Εκεί μένει ο αφέντης πατέρας μου και η σεβαστή μητέρα μου, εκεί ο παππούς και ο αδελφός μου. Όμορφε Μοριά, από τότε που σε άφησα, δεν σε έχω ξαναδεί.»
Ειδήσεις palo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου