- Γράφει ο Αχ. Γ. Λαζάρου,
Δρ. Πανεπιστημίου Αθηνών,
τ. Chargé de cours á la Sorbonne (Paris IV), Ρωμανιστής-Βαλκανολόγος -
Τον ελληνικό χαρακτήρα, την ελληνικότητα των Βλάχων της Βορείου Ηπείρου ομολογεί υπεύθυνα και θαρρετά ο πολυτιτλούχος Αλβανός ηγέτης και πραγματικός υπέρμαχος της πατρίδας του Basri-bey!
Έπειτα την αυτοχθονία των Βορειοηπειρωτών διαπίστωσαν και δημοσιοποίησαν διασημότητες επιστημονικές διαφόρων χωρών, όπως ο πασίγνωστος Βρεταννός καθηγητής του Πανεπιστημίου του Bristol N.G.L. Hammond στο ογκώδες σύγγραμμά του Epirus, τα δε συμπεράσματά του ομόθυμα έγιναν δεκτά από το αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας των Σκοπίων και καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Βελιγραδίου F. Papazoglou-Ostrogorski.
Παράλληλα ο Βούλγαρος ακαδημαϊκός και καθηγητής του Πανεπιστημίου της Σόφιας Vladimir Georgiev χαρακτηρίζει την τοπωνυμία της Βορείου Ηπείρου πανάρχαια και πληρέστατα ελληνική. Επίσης ελληνική είναι και η ανθρωπωνυμία των Βορειοηπειρωτών, κατά τον ονομαστότατο Γάλλο καθηγητή του Πανεπιστημίου Nancy Olivier Masson. Μαζί του συμφωνεί και ο Ρουμάνος ακαδημαϊκός και καθηγητής του Πανεπιστημίου Βουκουρεστίου Radu Vulpe, ο οποίος περισυλλέγει στοιχεία λατινικής ανθρωπωνυμίας χρησιμοποιούμενα από Έλληνες, Βορειοηπειρώτες.
Εξ άλλου πάλι Ρουμάνος, μάλιστα σύγχρονός μας, ο καθηγητής των Πανεπιστημίων Βουκουρεστίου και Bochum Γερμανίας, συνάμα δε γενικός γραμματέας του Παρισινού Ινστιτούτου Ρουμανικών Σπουδών «Κάρολος ο Α’», ο Cicerone Poghirc, χρονολογεί με ακρίβεια και την έναρξη εκλατινίσεως Βορειοηπειρωτών και ευρύτερα Ελλήνων συνασπισμένων. Επιπρόσθετα αναλύει τόσο τις αιτίες όσο και τις βλέψεις Ρωμαίων και Ελλήνων, που συστρατεύονται κατά πρώτον για την περιστολή των ιλλυρικών επιδρομών, με αναπόφευκτο παρεπόμενο της συμπράξεως τη λατινοφωνία Ελλήνων. Γι’ αυτή σώζεται μαρτυρία επίσημη και γραπτή έως τους χρόνους του Ιουστινιανού!
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννης Λυδός ως διοικητής της χερσονήσου του Αίμου, των Βαλκανίων, που τότε ονομάζονται …Ευρώπη, με συγγραφή του μας πληροφορεί: «…καίπερ Έλληνας εκ του πλείονος όντας τη των Ιταλων φθέγγεσθαι φωνη…»!
Εν τούτοις ο εκρουμανισμένος Nicolae-Serban Tanasioca, ο οποίος γνωρίζει και απίθανες λεπτομέρειες της ζωής και του έργου του Ιωάννου Λυδού («J. Lydos et la tabula latine», REESE, 7,1969, 231-237) δεν έδωσε την ενδεδειγμένη πληροφόρηση στον Πρόεδρο της Ρουμανικής Δημοκρατίας, που προφανέστατα άμοιρος της ιστορικής πραγματικότητας αποτόλμησε αναποτελεσματικά τη διεκδίκηση των Βλάχων της Αλβανίας σαν υπηκόους του! Αγνόησε και τον ομόλογό του Αλβανό Ekrem Vlora: «nous pouvons donc dire, sans crainte d’ exagération, qu’ au moment où la latinisation de l’ actuelle Roumanie commençait á peine, celle ci avait atteint son apogée en Albanie»!
Την αρχική αυτή λατινοφωνία Ελλήνων, την καταπληκτική πρωϊμιά διγλωσσίας Ελλήνων, Βαλκανίων, επισημαίνει πρεπούμενα ο μεγαλύτερος Νεοέλληνας ιστορικός του Εικοστού Αιώνα, Απόστολος Βακαλόπουλος, καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, στην Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, τ.1, Θεσσαλονίκη 1974, β΄ έκδοση σ. 35 κ.έξ., καθώς και στο επίτομο δημοσίευμά του «Ο γλωσσικός εκλατινισμός των κατοίκων της Ηπειρωτικής Ελλάδας», όπου αναφέρεται και στα πρωτεία του Κωνσταντίνου Μ. Κούμα (1777-1836).
Εν τέλει ευσεβάστως στον Ρουμάνο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον οποίο πρόσφατα κατά την επίσκεψή του στα Τίρανα άφησε ακατανόητα και ελλιπέστατα πληροφορημένο ο πολύς Tanasioca, η ταπεινότητά μου ως Ρωμανιστής –Βαλκανολόγος υπενθυμίζει γαλλόγλωσσο μελέτημα, ευγλωττότατο δε επιγραφικά, Η Ρουμανία δεν ανήκει στην καθ’ αυτήν βαλκανική χερσόνησο ούτε ως έδαφος ούτε ως φυλή ούτε ως κράτος (Βουκουρέστι 1904), του πρώτου αρχηγού του εν σπαργάνοις ρουμανικού κράτους A.A.Sturdza.
Πρόσθετη υπόμνηση οφείλεται σε Ρουμάνο ακραιφνέστατο και αρμόδιο επιστήμονα, τον I. Haikin, του οποίου το δημοσίευμα επιγράφεται : «Η Ρουμανία δεν είναι χώρα βαλκανική» (Buletinul Societăţii Regale Române de Geografie, 38, 1919, 232 κ.ε.).
Πάντως περισσότερο αποστομωτικός διακρίνεται ο διάσημος καθηγητής του Πανεπιστημίου Βουκουρεστίου και ακαδημαϊκός N. Iorga, που διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών και πρωθυπουργός της Ρουμανίας, η δε καταγωγή του έχει ρίζες στην Αλβανία. Γι’ αυτό στεντόρεια διακηρύσσει ως Ρουμάνος: «Όσο αφορά εμάς: ή είμαστε βαλκανικοί και τότε πρέπει να μετοικήσουμε από τα Καρπάθια, ή είμαστε καρπαθιακοί και δεν έχουμε τίποτε στα Βαλκάνια…».
Την απόλυτη δε αποστόμωση επιφέρει με ανακοίνωση σε διεθνές συνέδριο ο γνήσιος Ρουμάνος Eugène Lozovan, καθηγητής του Πανεπιστημίου Κοπεγχάγης, κατά τον οποίο η ρουμανική δεν είναι βαλκανική γλώσσα.
Επομένως, οι Βλάχοι της Αλβανίας είναι ασφαλώς Έλληνες που λατινοφώνησαν και όχι …Ρουμάνοι!
Πηγή : ΤΟ ΟΡΑΜΑ
Μετά τους Δακικούς πολέμους και την υποταγή της Δακίας, ο αυτοκράτορας της Ρώμης Τραϊανός εποίκισε τη χώρα με πολλούς Ρωμαίους και κυρίως Ιλλυριούς, και έτσι οι Δάκες εκλατινίστηκαν, ενώ δέχτηκαν και πολλά ιλλυρικά-αλβανικά στοιχεία. Οι βλάχοι λοιπόν –και όχι οι Αλβανοί- φέρονται να είναι απόγονοι των αρχαίων δακών, οι οποίοι κατάγονταν από τούς θράκες, που έμεναν στη βόρειο Ιταλία περί το Σάβο ποταμό, παραπόταμο τού Δούναβη κι εκλατινίστηκαν. Ήταν λαός σκληροτράχηλος, που παρενοχλούσαν τούς ρωμαίους, οι οποίοι με κανένα τρόπο δεν μπορούσαν να τούς υποτάξουν. Έτσι λοιπόν, εξ ανάγκης, ο αυτοκράτορας Τραϊανός περί το 100 μ.Χ., τούς εκδίωξε και απωθώντας τους έφτασαν μέχρι τη σημερινή Ρουμανία, η οποία πήρε το όνομά της από τούς ρωμαίους και αυτό επειδή εγκαταστάθηκαν εκεί οι δακοί. Μάλιστα όταν οι Ρωμαίοι κατέκτησαν τη Δακία, ο ηγεμόνας της ο Δακεβάλος, όταν έχασε τη μάχη, αυτοκτόνησε, για να μην πέσει στα χέρια του Τραϊανού καί αλυσοδεμένος σταλθεί στη Ρώμη. Τότε οι Ρωμαίοι εγκατέστησαν στα στρατηγικά σημεία της Δακίας μόνιμες και ισχυρές φρουρές και παράλληλα έστειλαν ρωμαίους και Ιλλυριούς αποίκους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι βλάχοι τής Ελλάδας αναφέρονται κατά πρώτον στην Ιστορία το 976 μ.Χ. από τον ιστορικό Κεδρηνό ο οποίος έγραψε πως ο αδελφός του μετέπειτα Βούλγαρου τσάρου Σαμουήλ σκοτώθηκε το 976 από ‘οδίτες Βλάχους’ μεταξύ Πρεσπών και Καστοριάς. Αργότερα τούς αναφέρει κι ένας άλλος ιστορικός, ο Κεκαυμένος, ως ποιμένες, ζώντες βίο ληστρικό σε απόκρημνες και δύσβατες περιοχές. Επί αυτοκράτορα Αλεξίου Α΄ οι βλάχοι αναφέρονται από όλους τούς ιστορικούς τής εποχής εκείνης. Πρωτοεγκαταστάθηκαν στο τρίγωνο Νύσσας - Σόφιας - Σκόπια κι από εκεί απλώθηκαν πιο κάτω (βλ. Weigand: «Ethnographie von Makedonien», 11, 62). Στην Ελλάδα εγκαταστάθηκαν σε διάφορες περιοχές, Θεσσαλία, Μακεδονία, Ήπειρο, Στερεά κ.α.
Ο Κεκαυμένος (11ος αιώνας), στο «Στρατηγικό» του, λέει πολλά για τούς βλάχους και μάς δίνει πολλά στοιχεία για τα ήθη και έθιμά τους. Περιγράφει μάλιστα και την Επανάσταση των βλάχων στη Θεσσαλία. Χαρακτηρίζει τούς Βλάχους ως γένος: «παντελώς άπιστο και διεστραμένο, που δεν υποτάσονται ούτε σε Θεό ούτε σε ορθή πίστη, ούτε σε βασιλιά ούτε σε συγγενή ή φίλο..». Και η Άννα Κομνηνή κάνει πολύ λόγο για τούς βλάχους τής Θεσσαλίας. Μνημονεύει ακόμα τον έκριτον (=προύχοντα, φύλαρχο των βλάχων) Πουδίλο, πού έτρεξε τη νύχτα και ειδοποίησε τον αυτοκράτορα, πως οι κουμάνοι πέρασαν το Δούναβη (1, 10, 9). Ο Κίνναμος επίσης γράφει, πως, όταν ο Λέοντας Βατάτζης εκστράτευσε στη βόρεια Βαλκανική -την «ουνικήν»- είχε πολύ στρατό από βλάχους: «βλάχον πολύν όμιλον» (260).
«Κατά την εποχήν εκείνη [11ος αιώνας] -γράφει ο Ν. Γεωργιάδης- άρχισε να μεταναστεύει στη Θεσσαλία και άλλη βάρβαρη φυλή, η των βλάχων, οι οποίοι κατερχόμενη από (την χερσόνησο) του Αίμου (βόρειας Βαλκανικής), επί των συνεχών ορέων, έφτασαν μέχρι τον Όλυμπο και την Πίνδο όπου και αθρόοι εγκατεστάθησαν, εξ ου και η ορεινή εκείνη χώρα αποκαλούνταν από τους βυζαντινούς Μεγαλοβλαχία». («Θεσσαλία», 2η έκδ., 1894, σ. 74)
ΑπάντησηΔιαγραφήΈγραψε ο Γάλλος Πουκεβίλ για τις επιδρομές των Βλάχων: «Kαταστρέφουν τις καλύτερες χώρες τής Θράκης και τής Μακεδονίας. Σύμμαχοι με τούς ρωμαίους και τούς σκύθες κατεβαίνουν σαν χείμαρρος από τις οροσειρές τού Αίμου και τής Ροδόπης. Προσαρμόζονται εύκολα στις εσωτερικές αναταραχές και παίρνουν μέρος στις επαναστάσεις και διαμελίζουν τον τόπο, για να μοιρασθούν τα ράκη που απομένουν» (Histoire de la regeneration de la Grece).
Και ο Π. Αραβαντινός στο «Χρονογραφία τής Ηπείρου» (τόμ. Β΄, σελ. 32-33, Αθήνα, 1856) θεωρεί τους Βλάχους ως φύλο που από άλλη περιοχή μετανάστευσε στη Δακία όπου αργότερα αναμίχθηκε με τους Ρωμαίους και αργότερα μετανάστευσαν προς την Ελλάδα.
Στην εγκυκλοπαίδεια τού «Ηλίου» αναφέρεται ότι στην αρχαία Θράκη θεωρούσαν ακόμα και μεγάλο μέρος τής βορείως τού Δούναβη περιοχής «κατοικούμενον κατά την αρχαιότητα υπό των γετών και δακών, θρακικών και τούτων εθνών... Οι θράκες, μετά των ελλήνων και των ιλλυριών, είναι οι καθ΄ αυτό αυτόχθονες τής χερσονήσου τού Αίμου». Βλέπουμε και εδώ ότι οι Ιλλυριοί ξεχωρίζονται και δεν ταυτίζονται με τους Έλληνες όπως κάποιοι Έλληνες εθνικιστές προσπαθούν να μας πείσουν.
Για την ιστορία να αναφέρω ότι όταν τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο καταλήφθηκε η Ελλάδα, οι ιταλοί θέλησαν να διεκδικήσουν τους Βλάχους. Αυτό το εκμεταλλεύτηκαν ορισμένοι βλάχοι και πήραν την άδεια τού Μουσολίνι, για να δημιουργήσουν ένα κράτος βλάχικο υπό την ιταλική επιρροή. Έτσι και με την άδεια τού Χίτλερ δημιούργησαν ένα πριγκηπάτο, το λεγόμενο κράτος τής Πίνδου. Είχε πρόεδρο ένα ρουμανόβλαχο, τον Διαμαντέσκου, από το χωριό Βίτολα τού Μοναστηρίου (στα σημερινά Σκόπια). Αρχηγός τού στρατού, που αποτελείτο από 175 άνδρες, τούς λεγόμενους ‘λεγεωνάριους’ (το όνομα ήταν από τούς ρωμαίους), ήταν κάποιος Ραπότικας. Αυτός ήταν παληός μακεδονομάχος, άρχισε δικό του ανεξάρτητο πλιάτσικο, για να ζήσει. Τότε τον βρήκε ο Διαμαντέσκου και τον έκανε αρχηγό τού πριγκηπάτου. Ο Ραπότικας ήταν τότε γύρω στα 65.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημαία τού κράτους αυτού ήταν η λύκαινα των αρχαίων ρωμαίων, που βύζαινε το Ρώμο και το Ρωμύλο, ιδρυτές τής Ρώμης. Πρωθυπουργός ήταν ο Ματούσας. Το κράτος αυτό το διέλυσε ο Μπελής, κατόπιν διαταγής τού Άρη Βελουχιώτη, ο οποίος έσφαξε όλους τούς λεγεωνάριους και τούς έγδαρε ζωντανούς ρίχνοντας στις σάρκες τους καυτό λάδι και αλάτι. Τον Ραπότικα τον συνέλαβαν σε μια ταβέρνα στη Λάρισα, όπου γλεντούσε με μια γυναίκα και τον σκότωσαν στο δρόμο πηγαίνοντας για το Αρχηγείο. Όσο για τον πρόεδρο, τον Διαμαντέσκου, τον κάλεσαν οι ρουμάνοι, για να δώσει λόγο, γιατί συνεργάστηκε με τούς ιταλούς, δεδομένου, ότι θεωρώντας τούς βλάχους μειονότητά τους, τούς διεκδικούσαν κι αυτοί. Έτσι λοιπόν, μη βρίσκοντας επαρκείς τις δικαιολογίες του, τον σκότωσαν.
Ο Άγγλος αξιωματικός Wiliam Martin Leake που επισκέφτηκε το 1805 τα βλάχικα χωριά, έγραψε: «Μοιράζονται με τούς έλληνες το εμπόριο των αποικιακών προϊόντων ανάμεσα Ισπανία ή Μάλτα και Τουρκία. Μερικοί ήταν καραβοκυραίοι και ιδιοκτήτες τού φορτίου μαζί» (Journey through some provinces of Asia Minor).
ΑπάντησηΔιαγραφή«Οι βλάχοι», γράφει ο γάλλος πρόξενος και περιηγητής Pouqueville (1770-1838), «διατηρούν τα ρωμαϊκά χαρακτηριστικά, είναι εύρωστοι και ευσταλείς». Σε άλλο σημείο (τ. Β΄, σελ. 191) σημειώνει, ότι οι Ασπροποταμίτες βλάχοι, υποστήριζαν, πως είναι ρωμαϊκής καταγωγής κι ότι λέγονται bruzzi βλάχοι (Pasteurs Vrutuens). Toν βεβαίωσαν μάλιστα, ότι πενήντα χρόνια πριν, οι τσοπάνηδες φορούσαν το καπέλλο και την ενδυμασία των βοσκών τού Λατίου. Η ονομασία Bruzzi, Μπρούτσοι ή Αβρούζοι πηγάζει από την ιταλική πόλη Αμπρούντσιο, απ’ όπου, σύμφωνα με αυτή την εκδοχή, πέρασαν οι κάτοικοι στην αντικρινή χερσόνησο, όταν κατακτήθηκε η πόλη από τούς ρωμαίους. Συνεχίζεται μάλιστα η ονομασία Μπρούτσος με τη λέξη «πριτσά», που σημαίνει την οσμή τής φορεσιάς των τσοπάνων από τη μόνιμη ενδιαίτισή τους πλάι στα γιδοπρόβατα.
Η ονομασία «Βλάχος» φέρεται να προέρχεται από το σλαβικό ‘vlahi’ και αυτή με τη σειρά της από το γερμανικό ‘walchen’. Έτσι ονόμαζαν οι Γερμανοί τους ‘Ρωμαίους’ κατοίκους των Άλπεων και της βόρειας Ιταλίας (οι οποίοι αργότερα μετανάστευσαν στη Δακία).
Μάλιστα όταν αρχές Μαρτίου 1821 ο Αλέξανδρος Υψηλάντης έφτασε στα σύνορα της Βλαχίας, έβγαλε προκήρυξη προς τούς βλάχους, στην οποία αποκαλούσε τούς βλάχους δάκες και όχι έλληνες και διαχώριζε σαφώς την πατρίδα τους από την δική του. Είπε:
«Άντρες Δάκες,
σήμερα αφήνω την ευλογημένη γη της Μολδαβίας και πατάω στο έδαφος της αγαπητής σας πατρίδας. Με αγκαλιές ανοιχτές και με δάκρυα χαράς μας υποδέχτηκε ο φιλελεύθερος λαός της Μολδαβίας. Με τα ίδια αισθήματα περιμένω να δω και τα ευγενή τέκνα της Δακίας…. Άντρες Δάκες, όσο διέρχομαι από το έδαφος της φίλης πατρίδας σας…».
ΑΣΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΡΕ ΑΛΗ...ΔΗΛΑΔΗ ΜΙΛΑΓΑΝΕ ΟΙ ΙΛΛΥΡΙΟΙ ΛΑΤΙΝΙΚΑ ΚΑΙ ΕΚΛΑΤΙΝΙΣΑΝΕ ΤΟΥΣ ΔΕΚΕΣ ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΟΙ ΔΕΚΑΣ ΚΡΑΤΗΣΑΝΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΝΩ ΕΣΕΙΣ ΕΠΙΛΕΞΑΤΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΑΠΟΛΑΤΙΝΙΣΤΕΙΤΕ ΛΙΓΑΚΙ.....ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ Η ΔΑΚΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ ΕΝΩ Η ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΗΜΙ-ΛΑΤΙΝΙΚΗ......ΑΡΑ ΜΑΛΛΟΝ ΤΟ ΑΝΑΠΟΔΟ ΣΥΝΕΒΗ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλέπουμε και εδώ ότι οι Ιλλυριοί ξεχωρίζονται και δεν ταυτίζονται με τους Έλληνες όπως κάποιοι Έλληνες εθνικιστές προσπαθούν να μας πείσου
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΣΕ ΠΕΙΣΕΙ...ΕΙΠΑΜΕ ΟΙ ΙΛΛΥΡΙΑ ΞΕΚΙΝΟΥΣΕ ΒΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΧΑΟΝΙΚΗΣ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗΣ ΦΥΛΗΣ...ΔΗΛΑΔΗ ΒΟΡΕΙΑ ΤΟΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΤΕΠΕΛΕΝΙΟΥ...ΑΠΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ