«Πριγκιπάτο της Αλβανίας» και το «Ελληνικό Βασίλειο» στα 1913-14

Τίρανα 1914

Οι σχέσεις της Αλβανίας με το ελληνικό στοιχείο που ζει στο νότιο τμήμα της χώρας, ειδικά τώρα, που τα σύνορα έπαψαν να είναι σιδερόφραχτα,  έχουν φέρει στο προσκήνιο  ιστορικά θέματα, τουλάχιστον στη διανόηση της Σκιπερίας (Αλβανίας)

Μέσα στα πλαίσια αυτά τοποθετείται και το ιστορικό έργο του Romeo Gurakuqi που φέρει τον τίτλο: “Principata e Shqipërisë dhe Mbretëria e Greqisë 1913-1914”- «Το Πριγκιπάτο της Αλβανίας και το Βασίλειο της Ελλάδας 1913-1914».

Το βιβλίο, που κυκλοφόρησε αυτές τις ημέρες στα Τίρανα, προσπαθεί να ρίξει φως στις πολύπλοκες σχέσεις μεταξύ της Αλβανίας και της Ελλάδας, ιδιαίτερα στις κρίσιμες στιγμές των ετών του ’13 και του ’14 του ΧΧ αιώνα, όπως γράφει το αλβανικό δημοσίευμα.

Ο συγγραφέας επιχειρεί να αναλύσει τις σχέσεις των δύο χωρών, την ορισμένη χρονολογία. Είναι μια μονογραφία που έχει στόχο να φωτίσει τις πλευρές ενός υπαρκτού προβλήματος και να επισημάνει την διαχωριστική γραμμή μεταξύ του αλβανικού και του ελληνικού κράτους.

«Είναι ένα πόνημα το οποίο προσπαθεί να διερευνήσει μια ιστορική περίοδο καθώς και την δημιουργία της συνοριακής γραμμής που οριοθετήθηκε μεταξύ του Βασιλείου της Ελλάδας και του τελευταίου ιδρυθέντος  βαλκανικού κράτους, της Αλβανίας, μετά τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας»..

Η βιβλίο αποτελεί εργασία πλέον των 15 ετών, όπως λέει ο συγγραφέας, και είναι μια ιστορική έρευνα που έχει εστιαστεί στα γεγονότα της δεκαετίας 1911-1921, και σε ιδιαίτερο κεφάλαιο κάνει μνεία για το ζήτημα της νότιας Αλβανίας, τη θέσπιση της συνοριογραμμής μεταξύ των δύο χωρών, η οποία ακόμη αμφισβητείται,  και προσπαθεί να τεκμηριώσει τις αλβανικές θέσεις.

«Πάνω από όλα πρέπει να δούμε την ύπαρξη των δύο λαών μέσα στο παλαιό βαρβαρικό ευρωπαϊκό περιβάλλον της εποχής. Ξεκινώντας από εκεί, θα μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε την ύπαρξή μας και την πορεία μας, όχι τόσο στα Βαλκάνια, αλλά μέσα στο ευρωπαϊκό μέλλον μας.

»Αυτοί είναι και οι λόγοι της έκδοσης. Δίδεται ιδιαίτερη μέριμνα σε  ιστορικά έγγραφα,  στους πολιτικο-στρατιωτικούς συνασπισμούς της εποχής, όπως η ‘Αντάντ’ και ένα αριθμό σχετικών εγγράφων που καθορίζονται ως ‘ευαίσθητα’ για την αμφιλεγόμενη ιστοριογραφία της εποχής», σημειώνει ο συγγραφέας και θα συνεχίσει:

«Προσπάθησα, ωστόσο, με επαγγελματισμό να καταγράψω τα γεγονότα, απαλλαγμένος από πολιτικές προκαταλήψεις και συναισθήματα, ώστε, να παρουσιαστεί ένα βιβλίο που θα είναι χρήσιμο σε κάθε αναγνώστη και ερευνητή. Θα μου ήταν ευχάριστο να μου πουν ότι όντως έχω πετύχει το στόχο μου», είπε ο Gurakuqi σε σχετική συνέντευξή του στην εφημερίδα ‘Panorama’ των Τιράνων.

Ο συγγραφέας βασισμένος σε ‘βρετανική αρχειακή τεκμηρίωση’ ισχυρίζεται ότι φωτίζει όλα τα σημαντικά ζητήματα των εθνοτήτων που ζούσαν τότε στην σημερινή νότιο Αλβανία. Αναφέρεται σε  μετακινήσεις των Τσάμηδων περί το 1914, σημειώνει, επίσης, ότι ο βλάχικος πληθυσμός της Ηπείρου είναι «σύντροφος λαός και με κοινό πεπρωμένο με τον αλβανικό λαό».

Αναφέρεται στο πρωτόκολλο της Φλωρεντίας της 17^ης Δεκεμβρίου του 1913 και σε σημαντικά ζητήματα της περιόδου αυτής.

(Στο επόμενο πρωτόκολλο της Φλωρεντίας του 1914  παραχωρήθηκαν στην Αλβανία,  το Αργυρόκαστρο, το Βουθρωτό, το Δέλβινο, η Κορυτσά, η Χιμάρα, οι Άγιοι Σαράντα και το νησί Σάσων. Παράλληλα , βάσει αυτού, καλούνταν να αποχωρήσει ο ελληνικός στρατός από τα εδάφη αυτά, τα οποία είχε απελευθερώσει, μετά την απελευθέρωση της πόλης των Ιωαννίνων).

--

 Τίτλος : «Një studim kompleks për përcaktimin e kufirit shqiptaro-grek 1913-1914»

Δημοσίευση: Botasot, 5.3.2011.