Του Συνεργάτη
Προέκυψε ένα θέμα σημαντικό με τη μεταφορά των μαθητών από περιοχές της Δρόπολης προς τα σχολεία τους στην περιοχή του Αργυροκάστρου και των Αγίων Σραάντα. Πρόκειται για σχολικά λεωφορεία τα οποία κάλυπτε οικονομικά το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας για πολλά χρόνια. Τόσα πολλά που φορείς που έχουν την υποχρέωση να ασχολούνται με τέτοιου είδους θέματα είχαν ξεχάσει να το αντιμετωπίζουν. Το κάλυπτε το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στο Αργυρόκαστρο, το οποίο μάλιστα βρέθηκε και στο επίκεντρο της λαϊκιστικής εύκολης κριτικής, ενώ συμμετρικά δεν έχει εισπράξει στο πρόσφατο ή το πιο παλιό παρελθόν την ευγνωμοσύνη για την κάλυψη αυτής της υποχρέωσης.
Ο αιφνιδιασμός ότι δεν δύναται να καλύψει αυτές τις ανάγκες πλέον, εφόσον απ’ το Υπουργείο δεν έρχεται το ανάλογο κονδύλι, κατέδειξε και κάποιες άλλες παραμέτρους που έχουν και πάλι σχέση με την προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε θέματα που άπτονται της κοινοτικής μας οργάνωσης και συνοχής.
Γράφοντας τούτες τις πρόχειρες σκέψεις δεν έχω υπόψη μου εάν το Προξενείο εγκαίρως ενημέρωσε μαθητές, γονείς, φορείς τις τοπικής αυτοδιοίκησης. Εάν όχι είναι το μόνο που θα μπορούσε να του καταλογιστεί και όχι όλα όσα του φορτώνουν στα πλαίσια μιας μικροπολιτικής που το μόνο που δεν επιτρέπει είναι να περιγραφεί το πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις και αναλόγως να προγραμματιστεί και η αντιμετώπισή του.
Δεν γίνεται λόγος ότι πρόκειται για μια εξέλιξη με σημαντική επιρροή και ειδικά για κάποιες οικογένειες που έχουν περισσότερα του ενός παιδιού που πρέπει να μεταφερθεί με τα σχολικά. Αλλά δεν είναι ένα θέμα απ’ τα πλέον δύσκολα ούτε η βιασύνη «παραγόντων» για επιστολές συναγερμού όταν κατά πολύ έχουν ευθύνες δικές τους θεσμικές για την αντιμετώπιση ανάλογων προβλημάτων. Φωνάζοντας και διαμαρτυρόμενοι δεν βγαίνει τίποτα άλλο, παρά ενίσχυση της φήμης ότι η νοοτροπία του παρελθόντος μας χαρακτηρίζει ακόμη στη δημόσια συμπεριφορά. Τότε όλα τα περιμέναμε απ’ το «κόμμα και τον πατερούλη Ενβέρ», σήμερα χάνοντας κάθε χαρακτηριστικό αυτοοργάνωσης και αυτενέργειας πάλι ζητούμε λύσεις «εύκολες» ως δώρο το οποίο δεν το εκτιμούμε αναλόγως.
Εν πάση περιπτώσει, το πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπιστεί και μάλιστα γρήγορα και με κάποια δικαιοσύνη. Πρώτα – πρώτα οι Επαρχίες Άνω και Κάτω Δερόπολης για το Αργυρόκαστρο και αντίστοιχα και στους Αγίους Σαράντα πρέπει να αναλάβουν ως υπεύθυνοι φορείς. Εάν αδυνατούν τουλάχιστον να αναλάβουν την ίδρυση μιας επιτροπής διαχείρισης της μετακίνησης που να είναι αξιόπιστη και να έχει δυνατότητα ευελιξίας. Εφόσον η συσσώρευση ενός τόσο μεγάλου αριθμού που μετακινούνται είναι και συνέπεια της συνένωσης των σχολείων, θα πρέπει να συμβάλει τόσο το κράτος όσο και από δικά τους εισοδήματα οι Επαρχίες. Αναλογικά σαφώς και οι οικογένειες ως υποχρέωση για την επιλογή σχολείου από το παιδί τους. Είναι πολλά τα παιδιά που προτιμούν π.χ. το επαγγελματικό Παιδαγωγικό Λύκειο από Λύκεια γενικής κατεύθυνσης όπως αυτό στους Βουλιαράτες ή τη Δερβιτσάνη επί παραδείγματι. Και πάνω στις ελλείψεις πόρων εάν εμφανιστούν (δεν είναι υπερβολικά μεγάλο το ποσό ούτε για την περιφερειακή Διεύθυνση Παιδείας, ούτε για τις Επαρχίες) τότε να ζητηθεί και επίμονα μάλιστα η συνδρομή του Υπουργείου Εξωτερικών. Από εκεί ας περιμένουμε χειρονομίες πολύ πιο σημαντικές και ουσιαστικές στήριξης των οικογενειών μας εδώ, ειδικά τώρα που γυρίζουν και άλλες μέσα στην απόγνωση της οικονομικής κρίσης και όχι ελάχιστα όπως το υπό εξέταση.
Όλα τούτα βέβαια χωρίς να χάνεται χρόνος και να επιτρέπει κανείς με την αδράνειά του στους κατεργαράκους που διασπέρνουν την άναρχη αντίδραση και ψαρεύουν δημιουργώντας απογοήτευση στον κόσμο και αίσθημα εγκατάλειψης και απομόνωσης.
Προσωρινά οι Έπαρχοι της Άνω Δερόπολης και της Κάτω Δερόπολης θα μπορούσαν επειδή έχουν αφήσει με όσο τους γνωρίζουμε το ηθικό περιθώριο στους εαυτούς τους, να ζητήσουν και την υποστήριξη ιδιωτών επιχειρηματιών να βοηθήσουν ώστε να μην αποπροσανατολίζεται ο δημόσιος διάλογος σε θέματα παρόμοια. Έστω και αργά, μπορεί να ξεπεραστεί η αδράνεια που έχει επιδειχθεί τα προηγούμενα χρόνια, να βρεθούν οι πόροι και καλυφθούν από μας που το έχουμε υποχρέωση.
http://www.deropoli.com/?p=7778
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου