Αυτόνομη Ελληνική Βόρειος Ήπειρος
Πριν 99 χρόνια η Ιταλία σε συνεργασία με τις Μεγάλες Δυνάμεις αποφάσισε να δημιουργήσει ένα τεχνητό κρατίδιο(Αλβανία) με τον εξής σκοπό: να εμποδίσει την Ελλάδα να επανέρθει στα φυσικά της σύνορα ( εντός αυτής και η νότια Ιταλία, Βερόνα- Σικελία, στην οποία κυριαρχούν ακόμα οι ελληνικές παραδόσεις και η αρχαία ελληνική διάλεκτος). Δεν φτάνει που ήθελαν τη δημιουργία αυτού του ανυπάρκτου τεχνητού κρατιδίου, αλλά αφαίρεσαν και από την ελληνική επικράτεια 28 επαρχίες(Κορυτσά, Χιμάρα, Αγίους Σαράντα, Αργυρόκαστρο, Δέλβινο, Πρεμετή, Πόγραδετς, Τεπελένι, Κολωνία, Λεσκοβίκι, Ερσέκα, Μοσχόπολη, Αυλώνα, Απολλωνία). Οι Ηπειρώτες όμως, δεν άντεξαν αυτή την αδικία, στις 17 Δεκεμβρίου ύστερα από 3 μήνες αποφάσισαν να εφαρμόσουν στην πράξη το άσμα που είχε πει ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης το 1821 « αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις μόνος σου πάρτην αν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις!!».
Στον τίμιο αγώνα τους, δεν απουσίασε ο ελληνισμός (Μακεδόνες, Πελοποννήσιοι, Κρητικοί, Μεσήνιοι, Αρκάδες, Μανιάτες και από άλλα μέρη της Ελλάδας) και έδωσαν βροντερό παρόν για την ένωση της ιδιαίτερης μας πατρίδας με τον εθνικό της κορμό, τη μητέρα Ελλάδα. Δυστυχώς, τις τελευταίες δεκαετίες, από τα ιστορικά γεγονότα που διδάσκονται στα βιβλία της Ιστορίας, αφαιρέθηκαν τα κείμενα που αναφέρονταν στην Βόρειο Ήπειρο, για να μην δημιουργηθούν εντάσεις ανάμεσα στις σχέσεις των δύο χωρών που ποτέ δεν ήταν καλές.
Η ελληνική κυβέρνηση λοιπόν, υποχρεώθηκε να υποκύψει, δηλώνοντας πως αποδέχεται την υπόθεση αυτή, με τις προϋποθέσεις στο να μπορούν οι κάτοικοι αυτής της αλύτρωτης πατρίδας να ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα όπως και την εκπαίδευση των Βορειοηπειρωτικών αυτών περιοχών.
Στο τέλος του Δεκεμβρίου 1913, ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας, Ελευθέριος Βενιζέλος μετά την επιστροφή του στην Αθήνα από το Βουκουρέστι, παρευρέθηκε στην Γενική Συνέλευση των Ηπειρωτών στην οποία του ζητήθηκε να πεί τα αποτελέσματα από τις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Μέρος της απάντησης του με ιδιαίτερο νόημα είναι η εξής:
« Η σύμφωνος απόφασις της Ευρώπης καταδικάζει το Ελληνικότατον της Ηπείρου τμήμα εις αποκοπήν από της Μεγάλης Πατρίδος (…) »
Την ίδια περίοδο ο ταγματάρχης Σπύρος Σπυρωμήλιος ο σταυραετός της Χιμάρας, μη θέλοντας να παραδώσει την ελληνικότατη αυτή περιοχή στους Αλβανούς, στις 9 Φεβρουαρίου ανακήρυξε την αυτονομία της . Αξίζει να αναφέρω ένα μέρος της το οποίο μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, διότι το μέρος αυτό από τον λόγο του, είναι και θα είναι ένα αιώνιο «γιατί;» Μία κραυγή δυσαρέσκειας που διαπράττεται ακόμα και στις μέρες μας εις βάρος του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.
« Δεν ενωνόμαστε με την Ελλάδα; Δεν θα αποτελέσουμε όμως μέρος του Αλβανικού Βασιλείου. Θα μείνουμε ΕΛΛΗΝΕΣ έχοντας την θρησκεία, τα γράμματα και τη γλώσσα των πατέρων μας. (…) Ο Ελληνικός στρατός που πρόκειται να αποχωρήσει θα θεωρείται πάντα ο εθνικός μας στρατός, τον οποίο θα περιμένουμε πάντα ως ελευθερωτή»
Μόνο από αυτές τις λίγες φράσεις φαίνεται ο πατριωτισμός και η προσφορά του ανθρώπου αυτού για την πατρίδα!
Tον Μάρτιο του 1913, κατά τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο, ο ελληνικός στρατός, μετά την νίκη στο Μπιζάνι, απελευθέρωσε τα Ιωάννινα. Η Χιμάρα ήταν ήδη υπό ελληνικό έλεγχο από τις 5 Νοεμβρίου 1912, από τον μεγάλο αυτό υπηρέτη του Ελληνικού έθνους. Στο τέλος των Βαλκανικών πολέμων οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις έλεγχαν την περιοχή που μετέπειτα ονομάστηκε Βόρεια Ήπειρος. Την ίδια περίοδο, στις 28 Νοεμβρίου, στην Αυλώνα, ανακηρύχθηκε από τους Αλβανούς η ανεξαρτησία της Αλβανίας, υπό την ευλογία της Ιταλίας και του Βατικανού.
Στις 16 Φεβρουαρίου 1914 σχηματίζεται η προσωρινή κυβέρνηση της Αυτόνομης Πολιτείας Βορείου Ηπείρου με πρόεδρο τον Γεώργιο- Χρηστάκη Ζωγράφο. Παρευρέθηκαν εκπρόσωποι και από τις 28 επαρχίες, συμφώνησαν οι 27 για ανεξαρτησία και αυτονομία. Η μόνη που διαφώνησε ήταν η Χιμάρα στην οποία κατά την ομιλία της βροντοφώναξαν: «Εμείς πολεμήσαμε και δώσαμε την ζωή μας για ένωση με την μητέρα Ελλάδα!» και κατά την αποχώρηση τους από την συνέλευση φώναξαν:« Ένωσις ή θάνατος!» και αποχώρησαν. Έτσι στις 17 Φεβρουαρίου υψώνεται η σημαία της αυτόνομης Βορείου Ηπείρου στο Αργυρόκαστρο. Η στάση της ελληνικής κυβέρνησης σε αυτήν την κίνηση; Δυστυχώς δεν στάθηκε αλλά μάλλον αντιστάθηκε, δίνοντας εντολή στην φρουρά του Αργυροκάστρου έτσι ώστε να μην ανυψωθεί η σημαία!!!
Λίγο αργότερα, 17 Μαΐου 1914 υπογράφθηκε το πρωτόκολλο της Κέρκυρας με το οποίο τερματίστηκαν οι ένοπλες συγκρούσεις και αναγνωρίστηκε η αυτονομία της Βορείου Ηπείρου. Στην ουσία όμως το πρωτόκολλο της Κέρκυρας δεν τέθηκε ποτέ σε εφαρμογή διότι το καλοκαίρι του 1914 κηρύχθηκε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η Ελλάδα να ανακαταλάβει τα εδάφη της Βορείου Ηπείρου. Ήταν φυσικό όμως οι Ιταλοί να ανησυχήσουν με αυτήν την κίνηση και έτσι εκμεταλλεύτηκαν την κήρυξη του πολέμου. Η συμφωνία που υπογράφθηκε στις 26 Απριλίου 1915 στο Λονδίνου προβλεπόταν η δημιουργία του αυτόνομου αλβανικού κράτους από τους Ιταλούς. Την 10η Αυγούστου 1916, τα ιταλικά στρατεύματα αποβιβάστηκαν κοντά στους Αγίους Σαράντα . Στις περιοχές της Ηπείρου που κατέλαβαν οι Ιταλοί, ίδρυσαν αλβανικά σχολεία και παρότρυναν τους Ηπειρώτες να στέλνουν τα παιδιά τους σε αυτά και όχι στα ελληνικά! Έτσι με τις ανθελληνικές ενέργειες των Ιταλών, ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός δέχτηκε δοκιμασίες οι οποίες διαρκούν ως τις μέρες μας.
Αρχικά, το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα φαινόταν πως σύντομα θα έβρισκε κάποια οριστική λύση, αλλά τελικά απομακρυνόταν μέρα με την μέρα από το παρασκήνιο. Δυστυχώς στα μέσα του 1920 λόγο του αντικεμαλικού αγώνα στην Μικρά Ασία, το Βορειοηπειρωτικό εγκαταλείφθηκε στην τύχη του. Στις 27 Ιουλίου 1920 στην Συνθήκη των Σεβρών δεν συμπεριλήφθη το ζήτημα της Βορείου Ηπείρου. Ακολούθησε και η ήττα του Ελευθέριου Βενιζέλου και η φυγή του στο εξωτερικό διέγραψαν οριστικά τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό.
Φτάνοντας σήμερα 98 χρόνια μετά, το ζήτημα της Βορείου Ηπείρου παραμένει ακόμα κλειστό. Όλο και περισσότερες απόπειρες αφανισμού των Βορειοηπειρωτών πράττει η γειτονική μας χώρα, Αλβανία. Ως Βορειοηπειρώτες, δεν είμαστε ενωμένοι όπως θα έπρεπε. Όσο περνάει ο καιρός όλο και περισσότεροι δηλώνουν απών είτε από συγκεντρώσεις που γίνεται για την ανασυγκρότηση μας, είτε γενικότερα από την όλη κατάσταση στην πατρίδα μας. Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε λοιπόν; Η άσκηση πιέσεων μέσω διεθνών οργανισμών θα ήταν μια πολύ καλή λύση, και με την πάροδο του χρόνου και τη συνεχή πίεση, θα τους οδηγήσουν στο να συμμορφωθούν με τους κανόνες για το Διεθνές Δίκαιο. Δεν είναι πολύς καιρός που πέρασε από την αυτονόμηση του Κοσσυφοπεδίου. Γιατί το πέτυχαν; Ο πληθυσμός λοιπόν κινητοποιήθηκε και έκανε γνωστό το ''πρόβλημα'' του! Είναι ώρα να ξυπνήσουν επιτέλους αυτοί που ψηφίζουμε. Ο Ελληνισμός δεν αντέχει άλλη συρρίκνωση. Μέσα σε ενενήντα χρόνια έχουμε χάσει ένα πολύ μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού, περισσότερο και από εκείνο της τουρκοκρατίας. Πρέπει λοιπόν να απευθυνθούμε στον ΟΗΕ και να ζητήσουμε την εφαρμογή των Συνθηκών, στους διεθνής οργανισμούς ανθρωπίνων δικαιωμάτων και προπάντων στην αλβανική κυβέρνηση, προς την οποία έχουμε πολλά να πιέσουμε.
Εάν μία μειονότητα αποφασίσει να αγωνιστεί δυναμικά, τότε θα γίνει γνωστή και θα μπορεί να αγωνίζεται με την πιθανότητα της επιτυχίας. Εάν όμως παραμείνει σε μία ειρηνική κατάσταση τότε το μόνο που θα καταφέρει είναι να αφανιστεί!
http://www.neb.gr/node/3663
Pou vgazete auta ta symperasmata?
ΑπάντησηΔιαγραφήTi grafete .....vlakies ....Dimiourgithike leei i ALVANIA 99 xronia prin apo tous italous.....
haha...
Sovarevtite ligo parakalo.. asxolithite me kati alo.. giati dhen pate mprosta etsi opos pate..
Klevete istories.. klevete.. iroes... klevete... edafoys alon.. dixnete ton xirotero lao sotus alous. kai thelete na sas simpathisoyn?
I ALVANIA einai i pio palia xora sta balkania exei megali istoria mazi me toys ellines asxeta oti den iparxoun xraptos dioti mas ta exete klepsi. ksekinaei edo kai arketes genies apo tous pelasgous - ilirious kai alvanous. Kiriarxoysane sta valkania...akoystikan se oli tin europi kai pagosmios os mia apo toys pio dinatoteres genees files.. voithisan arketa to elliniko lao apo poli palia eos kai tin aneksartisia sas apo tous tourkous...
Se enan lao mporite na klepsete tin istoria toys .. ala den mporite na zbisete tin psixi to pnevma kai poy iparxi se ayton to lao.. ton iroismo kai tis paradosis mas. kai arketes martiries ton papudon mas pou ta metafero sta pedia toys. se aytous pou exoyn dosei thn zoi tous se ayton to topo kai sthn elliniki gi poy onomazete ......
ρε μεγαλε μηπος εχεις διαβασει την ιστορια αναποδα?????????
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΑΛΙΚΑΡΙ ΑΝΟΙΞΕ ΚΑΜΙΑ ΕΓΚΥΚΛΟΠΕΔΙΑ....ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΠΥΡΡΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΥΠΗΡΧΑΝΕ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΕΛΛΑΔΑ.....ΑΝΟΙΞΕ ΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΕΔΙΑ ΤΗΣ ΤΟΜΗΣ........ΠΥΡΡΟΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ......ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΜΩΣ ΙΛΛΥΡΙΟΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΚΕ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΝΟΜΑ...ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ.....ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΙΣΟΡΙΑ ΣΟΥ ΚΛΕΒΟΥΜΕ.....ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΣΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΥΤΕ Ο ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ ΟΥΤΕ ΟΙ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣΣ......ΘΕΣ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΣΟΥ;;;....ΚΑΙ ΤΙ ΡΟΛΟ ΠΑΙΞΑΝΕ ΤΟ 1821.....ΝΑ ...ΠΑΡΕ ΝΑ ΧΕΙΣ ....ΑΛΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΧΑΡΙΖΩ....ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΕΙΝΑΙ.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαρεφίλ μπέης, αδερφός του Μουστά-μπεη σκοτώθηκε και αυτός στην Αράχωβα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑδερφός του Μπανούζη Σέβλιανη: σκοτώθηκε μαζί με τους υπόλοιπους στην Αράχωβα.
Ταχήρ Αμπάζης, στρατηγός του Αλή πασά Τεπελενλή πολέμησε από το 1821 τους Έλληνες. Τα πρώτα χρόνια της επανάστασης ήταν πολύ σημαντικός Αλβανός και για κάποιο διάστημα κατά την ανταρσία του Αλή είχε συνεργασία με τους Έλληνες.
Άγο Βασιάρης, σημαντικό στέλεχος του Αλή Πασά και του Ομέρ Βρυώνη στη συνέχεια, τον συνέλαβαν αιχμάλωτο οι Σουλιώτες του Μάρκου Μπότσαρη και τον έσφαξαν μετά για να εκδικηθούν το θάνατο του Μάρκου στο Καρπενήσι το 1823.
Μελεκ πασάς Γκέκας, έδρασε στη Λαμία το 1821.
Τελεχά μπέης Φέζον, αρχηγός Γκέκηδων ιππέων του Ομέρ Βρυώνη στην Αλαμάνα και τη Γραβιά το 1821.
Μουσταφά μπέης Καφεζέζης, αρχηγός Τσάμηδων ιππέων του Ομέρ Βρυώνη στην Αλαμάνα και τη Γραβιά το 1821.
Σιλιχτάρ Μπόδας, σημαντικός Αλβανός στρατηγός των Τούρκων σε όλη τη διάρκεια της επανάστασης.
Άγο Μουχουρδάρης, Αλβανός στρατηγός των Τούρκων πολέμησε στη μάχη του Πέτα το 1821.
Νούρκας Σέρβανης, ντερβέναγας και μουτασελίμης Καρλελίου στο Βραχώρι το 1821, φρούραρχος Άρτας μετά, σκοτώθηκε στο Τρίκερι Μαγνησίας το 1827.
Ταχήρ Παπούλιας, ντερβέναγας Κραβάρων και Αποκούρου το 1821.
Μουσταφά μπέης, Κεχαγιάμπεης (επιτελάρχης του Χουρσίτ πασά), αρχηγός των πολιορκημένων Τούρκων και Αλβανών στην Τριπολιτσά το 1821
Αλή μπεης, αδελφός του Μουσταφάμπεη, σκοτώθηκε στη μάχη της Γράνας το 1821, έξω από την Τριπολιτσά
Ισμαήλ μπέης Βλιόρης, Τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.
Βελή μπέης Γιάτζης, Τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.
Τζάνε Μαρτολάτζης, Τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.
Μουσταφά Μαρτίνης, Τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.
Ασλάν Ντέμτζης, Τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.
Χασάν Μπιλούσης, Τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.
Μπανούζ Σέβρανης, Τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.
Γιος Σούλτζε Κόρτσα, Τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.
Κεχριμάν μπέης Γάτζης, Τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.
Ζαβαλιάνη Πρόκος, Τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.
Λιούλιο Τζαπάρης, Τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.
Χασάν πασάς Γκέκας, σκοτώθηκε σε νυχτερινή επιδρομή στο στρατόπεδο του Κιουταχή το 1825.
Ελμάζ Μέτζος, έδρασε το 1821 στην Ήπειρο.
Μπεκήρ αγάς Τζογαδούρος, διοικητης Πρέβεζας το 1821, είχε και άλλες συμμετοχές.
Σούλτζε Κόρτζας, ντερβέναγας Τρικάλων το 1822 και αλλού έδρασε.
Σουλεϊμάν Μέτος, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός έδρασε στην Ήπειρο το 1821.
Χασά μπέης Βρυώνης, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός έδρασε στην Ήπειρο το 1821.
Μούρτο Τζάλιος, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός έδρασε στην Ήπειρο το 1821.
Ισλάμ μπέης Κόκκα, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός έδρασε στην Ήπειρο το 1821.
Μωχάμετ Νταλιάνης, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός από την Κονίσπολη, έδρασε στην Ήπειρο το 1821.
Ισλάμ Πρόνιος, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός από την Παραμυθιά, έδρασε στην Ήπειρο το 1821.
Μπάλιο Χούσος, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός από το Μαργαρίτι, έδρασε στην Ήπειρο το 1821.
Χασάν Χούσος, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός από το Μαργαρίτι, έδρασε στην Ήπειρο το 1821.
Ισμαήλ Μπένι Κόνιτζα, Τουρκαλβανός μπέης έδρασε στην Ήπειρο το 1821.
Τζελαλεδίν μπέης, διοικητής Οχρίδος, έπεσε μαχόμενος το 1823 στο Κεφαλόβρυσο της Ευρυτανίας από τον Μάρκο Μπότσαρη.
Τζαφέρ μπέης Φράσαρης, αρχηγός εμπροσθοφυλακής του Ισμαήλ-πασά Πλιάσσα έπεσε στο Κομπότι της Άρτας το 1821.
Φράσαρης (άλλος), αιχμαλωτίστηκε στα Βασιλικά για δεύτερη φορά ενώ είχε ορκιστεί ότι δεν θα ξαναπολεμήσει τους Έλληνες και εγδάρει ζωντανός από τους Αγοργιανίτες.
Ιμπραήμ Πρεμέτης, επιτέθηκε στους Καλαρρύτες της Ηπείρου το 1821
Βεκούτ Γαρδίκης, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός πολέμησε στην Πλάκα της Ηπείρου το 1821.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤαχήρ Μουρτοτζάλης, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός έδρασε στην Ήπερο το 1821.
Τσεγκόμπεης, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός έδρασε στην Ήπειρο το 1821.
Ματός αγάς Λατίφης, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός έδρασε στην Ήπερο το 1821.
Μαξούτ Σρόπουλης, Αλβανός αξιωματικός του Αμπτούλ Αμπούδ πασά της Θεσσαλονίκης, επιτέθηκε κατά των κατοίκων του Ολύμπου το 1821.
Ταχήρ Τσαπάρης, οπλαρχηγός του Ομέρ Βρυώνη επιτέθηκε στους Σουλιώτες το 1822.
Ιμπραήμ Ντέμος, οπλαρχηγός του Ομέρ Βρυώνη επιτέθηκε στους Σουλιώτες το 1822.
Ισμαήλ Πρόνιος, οπλαρχηγός του Ομέρ Βρυώνη επιτέθηκε στους Σουλιώτες το 1822.
Άγο Μπέντος, αξιωματικός του Ισμαήλ πασά Πλιάσσα.
Χατζή Μπέντος, αξιωματικός του Ισμαήλ πασά Πλιάσσα.
Ισούφ μπέης, αξιωματικός του Μαχμούτ-πασά Δράμαλη διασώθηκε στην Ακράτα το 1822.
Ταμάζ Μπίμπασης, αξιωματικός του Μαχμούτ-πασά Δράμαλη διασώθηκε στην Ακράτα το 1822.
Αβδουλάχ μπέης, αρχηγός Αλβανών στην επίθεση κατά του Αιτωλικού το 1823 όπου και τραυματίστηκε.
Πράχο Πρεβίστας, αρχηγός Αλβανών στη μάχη της Άμπλιανης το1824.
Τσέλιο Πίτσαρης, Αλβανός οπλαρχηγός ενίσχυσε τον Περκόφτσαλη πασά στη μάχη της Άμπλιανης το1824.
Μάνε Λουζάτης, Αλβανός οπλαρχηγός πολιορκήθηκε στην Γόστιτσα το 1824.
Καλέμ Τεπελένης, Αλβανός οπλαρχηγός πολιορκήθηκε στην Γόστιτσα το 1824.
Χασάν Τσάπαρης, Αλβανοτσάμης οπλαρχηγός από το Φανάρι της Ηπείρου έδρασε το 1821.
Χότο Πρόνιος, Αλβανοτσάμης οπλαρχηγός έδρασε το 1821
Αβδούλ μπέης Αρναούτογλου, σημαίνων Τούρκος της Τριπολιτσάς το 1821.
Ιμπραήμ Αρναούτογλου, διοικητής Καλαβρύτων μεταξύ των ετών 1820-1821.
Σουλεϊμάν Αρναούτογλου, βοεβόδας της Καλαμάτας κατά το 1821.
Νεφέζης Καραχούσος, Λαλαίος Τουρκαλβανός σκοτώθηκε το 1821.
Μουσταφάς Χάτζος, Λαλαίος Τουρκαλβανός σκοτώθηκε το 1821.
Μπέικος Κεχαγιάς, Τουρκαλβανός διαπραγματευτής των Λαλαίων.
Κουτσοραίπ αγάς, Λαλαιος Τουρκαλβανός έδρασε το 1821.
Μουστά-μπεης Κιάφα Ζέζας, Τουρκαλβανός αξιωματικός του Αμπάζ πασά κατά την εκστρατεία του στην Ανατολική Στερεά το 1825 (ίσως έχει προαναφερθεί).
Χοτά-μπεης Αργυροκάστρης, Τουρκαλβανός αξιωματικός του Αμπάζ πασά κατά την εκστρατεία του στην Ανατολική Στερεά το 1825.
Βελή-αγας Γρεβενού, Τουρκαλβανός αξιωματικός του Αμπάζ πασά κατά την εκστρατεία του στην Ανατολική Στερεά το 1825.
Μαχμούτ μπέης Κοστούρι, Τουρκαλβανός αξιωματικός του Αμπάζ πασά κατά την εκστρατεία του στην Ανατολική Στερεά το 1825.
Ιμπραήμ Κοστρέτζης, Τουρκαλβανός αξιωματικός του Αμπάζ πασά κατά την εκστρατεία του στην Ανατολική Στερεά το 1825.
Ιμπραήμ πασάς, ο γνωστός σχιζοφρενής που επιχείρησε ανεπιτυχώς με τους Γάλλους επιτελείς του να σβήσει την επανάσταση, γιος του αντιβασιλέα της Αιγύπτου Μωχάμετ Άλι που ήταν Αλβανός μπέης από την Καβάλα. [ o πατερας του ηταν αλβανοσ στην τουρκικη χωροφυλακη της καβαλας αρα μην φανταστεισ οτι ηταν κανενας ντοπιοσ ιλλυριοπελασγος.....το λεω γιατι σε λιγο θα διεκδικητε και την καβαλα ως ....αλβανικο εδαφος]
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμέρ-πασάς Βρυώνης, παλιός στρατηγός του Αλή πασά Τεπελενλή, πασάς σε διάφορες πόλεις της Ηπείρου, εκστράτευσε κατά τα έτη 1821-22 επικεφαλής χιλιάδων εναντίων των Ελλήνων επαναστατών.[ αυτος πολεμησε εναντιον του Αθανασιου Διακου στην αλαμανα και του Ανδρουτσου στη γραβια]
Μουσταή πασάς Σκόδρας (Μουσταφάς), εκστράτευσε το 1823 με 16000 κυρίως Αλβανούς με την πλειοψηφία τους να είναι χριστιανοί-καθολικοι γκεκηδες και μουσουλμανοι και είχε σώματα ακόμα και Κροατών. Το στράτευμά του ήταν ειδικό για ορεινές μάχες και ξεκίνησε με πολλές ελπίδες που του της έκοψε ο Μάρκος Μπότσαρης κυρίως και οι άλλοι οπλαρχηγοί της Δυτικής Στερεάς που ανάγκασαν το στρατό του στη διάλυση και τον ίδιο στην εξευτελιστική φυγή και στο να μην επιχειρήσει νέα εκστρατεία[απο αυτους σκοτωθηκε ο Μαρκος Μποτσαρης στη μαχη στο Κεφαλοβρυσο ].
Ισμαήλ πασάς Πλιάσσας, Αλβανός πασάς που εκστράτευσε αρκετές φορές κατά των επαναστατημένων Ελλήνων (μέχρι και στα Ψαρά το 1824).
Αχμέτ πασάς Βρυώνης, εκστράτευσε στις αρχές της επανάσταση κατά των Ελλήνων.
Ισούφ πασάς Περκόφτσαλης, Αλβανός πασάς που εκστράτευσε αρκετές φορές κατά των επαναστατημένων Ελλήνων.
Μουστάμπεης, στρατηγός του Κιουταχή (Μεχμέτ Ρεσίτ πασά, Ρούμελη Βάλεσι) είχε στήσει ενέδρα κατά την έξοδο των Μεσολογγιτών σκοτώνοντας 500, σκοτώθηκε από τον Καραϊσκάκη στην Αράχωβα το 1826 και το κεφάλι του καρφώθηκε σε παλούκι μαζί με του Κεχαγιάμπεη του Κιουταχή. Χαρακτηριστικά λέγαν γι’ αυτόν ότι ήταν τότε: «το μεγαλύτερο οτζάκι της Αλβανίας και η ψυχή του Κιουταχή και των Αλβανών». Μαζί του στην Αράχωβα σκοτώθηκαν και 1300 επίλεκτοι Αλβανοί «ο ανθός της Αλβανίας», μόνο 100 γλύτωσαν από την ενέδρα των Ελλήνων του Καραϊσκάκη. Οι τότε Αλβανοί θρήνησαν το θάνατό του με τραγούδι που σώθηκε:
«Τσσε ντ’ Αθίνe ντ’ Αλαμάνe σούμε καπετάνeρ γιάνε
σσούμε καπετάνeρ γιάνe πο, Μουσταμπεΐ ε βράνe
Κουσσ ε βράου Μουσταμπεΐν τσσ’ ισσ νιε ιλλ γκα γκιάκου ίνε;
Πο εβράου Καραϊσκάκη φακιεζίου, μουστάκ; ιγκλιάτε.
«…μπερτeκόσα Λιβαδίσe βράου, ασσλάν é σσκιπeρίσe»
ΝΑ ΚΑΙ Η ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ ΠΟΥ ΕΙΧΑΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΤΡΩΝΕΣ ΣΑΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ
Ο Μέγας Βεζύρης Ρεσίτ Πασάς εκάλεσεν εις Μοναστήριον της Πελαγονίας τους αρχηγούς των πολεμησάντων κατά της Ελλάδος Αλβανών διά να πληρώσει εις αυτούς μισθούς και έξοδα. Προσήλθαν περίπου 400-500 φύλαρχοι και άλλοι Αλβανοί πρόκριτοι. Αφού τους υπεδέχθη ο Ρεσίτ καλώς και προσέφερεν εις αυτούς γεύμα, διέταξε κατά τινα παράταξιν του στρατού να τουφεκίσωσι τους θεωμένους Αλβανούς. Τοιαύτη περίπου ήτο πάντοτε η αμοιβή των Αλβανών διά τας υπηρεσίας προς τους Τούρκους».
ολοι αυτοι ανηκουν στην δικια σασ ιστορια....κανενα απο αυτουσ δεν κλεψαμε