Οι δηλώσεις αυτές έγιναν στο πλαίσιο της εκστρατείας της αλβανικής κυβέρνησης για την καταπολέμηση του δικτύου καλλιέργειας και διακίνησης ναρκωτικών στη χώρα, προκειμένου να αρθεί ακόμη ένα εμπόδιο στον δρόμο των Τιράνων προς την εξασφάλιση της άρσης της βίζας και την ελεύθερη μετακίνηση των Αλβανών πολιτών στις χώρες της ζώνης Σένγκεν.
Αλβανοί δημοσιογράφοι και σχολιαστές επισημαίνουν πως, όντως, το Λαζαράτι αποτελεί, σήμερα, συνώνυμο της χασισοκαλλιέργειας στην Αλβανία και, μάλιστα, χωρίς να μπορεί το κράτος να παρέμβει. Οι ίδιοι
αναφέρουν πως με την καλλιέργεια χασίς ασχολείται κάθε οικογένεια κι όποιος αρνηθεί, υποχρεώνεται από την κοινότητα, καθώς, σε διαφορετική περίπτωση, θεωρείται "καρφί" του χωριού στην αστυνομία και κινδυνεύει να γίνει δέκτης των διακρίσεων και των ποινών των άγραφων κανόνων της τοπικής κοινωνίας.
Το Λαζαράτι είναι ένα χωριό με τέσσερις χιλιάδες κατοίκους, "σφηνωμένο" ανάμεσα στα νότια προάστια του Αργυροκάστρου και του πρώτου ελληνικού μειονοτικού χωριού στην περιοχή, της Δρόπολης.
Οι ρίζες του είναι ορθόδοξες, κάτι που μαρτυρεί, εξάλλου, και το όνομά του, αλλά και τα ερείπια ορθόδοξων ναών που περιζώνουν το χωριό. Κατά μία εκδοχή, οι πραγματικοί κάτοικοί του έφυγαν προς την Ελλάδα κατά τον 17ο αιώνα, επειδή δεν δέχτηκαν την προσβολή του Τούρκου κυβερνήτη της περιοχής, ο οποίος ανάγκασε τους άνδρες του χωριού να εργαστούν (να μεταφέρουν άσκοπα μυλόπετρες), τη Μεγάλη Πέμπτη.
Σύμφωνα με την εκδοχή αυτή, στο άδειο χωριό, οι Τούρκοι έφεραν εποίκους από την Ανατολή και ο Αλή Πασάς, για να βάλει τάξη στο βιλαέτι του, συγκέντρωσε εκεί όλους τους ληστοσυμμορίτες και τους εγκληματίες.
Γνωστό κι εκτός συνόρων για το χασίς. Είναι πλέον καθιερωμένο και εδραιωμένο το σύστημα καλλιέργειας και διακίνησης του χασίς, στο Λαζαράτι. Σπέρνεται ατομικά, από κάθε οικογένεια, σε εκτάσεις γης, οι οποίες δεν μπορεί να είναι εκτός των γεωγραφικών ορίων του χωριού και είναι υπό τη συλλογική ένοπλη προστασία των κατοίκων του.
Υπάρχει, μάλιστα, και η υποδομή "ανίχνευσης" της αγοράς και προώθησης του προϊόντος. Προϋπόθεση παραμένει, όμως, η ποιότητα, η εξασφάλιση της οποίας αρχίζει με την εισαγωγή του κατάλληλου σπόρου και την εφαρμογή των κατάλληλων γεωπονικών μέτρων. Σημαντική θεωρείται η εξασφάλιση οργανικών λιπασμάτων, κυρίως από γιδοπρόβατα, από την ευρύτερη περιοχή- μέχρι και το Τεπελένι και την Πρεμετή.
Πρόκειται, δηλαδή, όπως λένε χαρακτηριστικά, για βιολογική καλλιέργεια χασίς. Επίσης, το κάθε νοικοκυριό διαθέτει αυτόνομο σύστημα άρδευσης για τους κρίσιμους μήνες του καλοκαιριού, πριν από τη συγκομιδή.
Μέχρι το 2008, το αρδεύσιμο νερό εξασφαλίζονταν με βυτία, από το ποτάμι και άλλες πηγές. Περισσότερα από 50 βυτία μετέφερναν όλο το 24ωρο νερό για το πότισμα του χασίς.
Το 2008, το συγκεκριμένο σύστημα άρδευσης αποδείχτηκε ως το πιο επικίνδυνο "αδύνατο" σημείο, διότι το ποτάμι και οι υπόλοιπες πηγές ήταν εκτός του προστατευόμενου χώρου, στο χωριό. Όντως, η αστυνομία, το καλοκαίρι του 2008, απαγόρευσε τη μετακίνηση των βυτίων από και προς το συγκεκριμένο χωριό, με αποτέλεσμα να τεθεί σε κίνδυνο όλη η παραγωγή. Αυτό ανάγκασε τους κατοίκους να εξασφαλίσουν την άρδευση, με γεωτρήσεις εντός του χώρου προστασίας τους.
Στην περίοδο σποράς και συγκομιδής επιστρατεύονται εργατικές δυνάμεις εκτός της κοινότητας. Προέρχονται κυρίως από τον βορρά και θεωρούνται εσωτερικοί μετανάστες. Δεν συμβαίνει το ίδιο στην περίπτωση της συσκευασίας και προώθησης της παραγωγής, διαδικασία που ακολουθεί όλους τους κανόνες της άκρας μυστικότητας. Η προώθηση στην αγορά Οι τρόποι προώθησης της παραγωγής στην αγορά είναι ποικίλοι και ευέλικτοι, αν και η αγορά είναι δεδομένη: η εσωτερική αγορά, που απορροφάει μια μικρή ποσότητα παραγωγής.
Η διακίνηση, με προορισμό την εσωτερική αγορά κατανάλωσης, είναι εύκολη και ακίνδυνη, όμως ο βασικός στόχος είναι η εξωτερική αγορά- Ιταλία, Ελλάδα, χώρες της Δύσης, αλλά και οι λεγόμενες Κάτω Χώρες.
Φέτος, καταργήθηκε η μέθοδος διακίνησης του χασίς από το Λαζαράτι και δόθηκε προτεραιότητα στη μεταφορά, μέσω θαλάσσης.
Μέχρι, όμως, τα διάφορα λιμανάκια, η μεταφορά γίνεται από δύσβατα, ορεινά μονοπάτια. Χαρακτηριστικό είναι ότι, οι ιταλικές διωκτικές αρχές, τους δυο τελευταίους μήνες, από τότε δηλαδή που άνοιξαν οι θαλάσσιοι δρόμοι, κατάφεραν να κατασχέσουν συνολικά πάνω από δύο τόνους χασίς. Οι "πυρήνες" των μεταφορέων, ωστόσο, δεν ασχολούνται μόνο με τη διακίνηση της χασισοκαλλιέργειας. Αποτελούν και τμήμα της ευρύτερης σπείρας διακίνησης ναρκωτικών μέσω Αλβανίας.
Ένα μέρος των ναρκωτικών (ηρωίνης) που φτάνει στην Αλβανία από άλλες χώρες, συγκεντρώνεται στο Φίερι, από όπου προωθείται σε εσωτερικούς και εξωτερικούς προορισμούς. Το Φίερι είναι, επίσης, κομβικό σημείο υποδοχής και άλλων "σκληρών" ναρκωτικών από Κολομβία ή άλλες χώρες, με προορισμό την αγορά στις ανατολικές αλλά και δυτικές χώρες. Το άβατο στο Λαζαράτι Το κράτος, λένε όσοι παρακολουθούν από κοντά την υπόθεση στην περιοχή, έχασε σε όλες τις "αναμετρήσεις" με το Λαζαράτι. Το "πόδι" της αστυνομίας έχει 15 χρόνια να πατήσει εκεί. Δύο από τις πέντε φορές που η αστυνομία επιδίωξε να μπει στο χωριό δια της βίας, γύρισε πίσω με τραυματίες.
(1998 και 2009)
Τον Σεπτέμβρη του 2007, ομάδα ατόμων περικύκλωσε το αστυνομικό τμήμα της πόλης Αργυροκάστρου και πυρπόλησε δεκάδες αυτοκίνητα στο κοντινό περίγυρο, επειδή η αστυνομία σκότωσε, σε συμπλοκή, νεαρό από το Λαζαράτι, καταζητούμενο για εγκλήματα. Το 2008, οι κάτοικοι του χωριού πυροβόλησαν κατά ιταλικού ελικοπτέρου, επειδή τόλμησε να πετάξει πάνω από το χωριό τους, ενώ χαρακτηριστικό είναι πως το χωριό δεν πληρώνει φόρους, ούτε ρεύμα, ούτε νερό. Την περίοδο συγκομιδή τους χασίς, ένοπλες ομάδες πυροβολούν όλη τη νύχτα προς πάσα κατεύθυνση, από φόβο μήπως τούς επιτεθεί η αστυνομία και το ερώτημα που θέτουν όλοι είναι "τι μέλλει γενέσθαι" στην περιοχή αυτή. Πηγή : ΕΞΠΡΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου