«Αέρα, αέρα , παιδιά…φωνάζαμε, εφ’ όπλου λόγχη…, πόλεμος σώμα με σώμα. Οι Ιταλιάνοι το ‘βαλαν στα πόδια φωνάζοντας "μπόνο γκρέκο"».
Αυτά θυμάται και μ’ αυτές τις χρυσές αναμνήσεις ζει ο 95χρονος στρατηγός Δημήτρης Κατσανίκας, τώρα στη Θεσσαλονίκη, τον οποίο συνάντησε ο δημοσιογράφος της εφημερίδας μας Αναστάσης Μάρκος.
Ο Θεός θα του δώσει δύναμη και υγεία και θα τον συναντήσομε και πάλι. Βαστάξαμε μερικές φράσεις από την μεγάλη, ατελείωτη και πολύ ενδιαφέρουσα, όπως και ελκυστική συζήτηση μαζί του και δημοσιεύομε:
«Μετά από εκπαίδευση τοποθετήθηκα δόκιμος αξιωματικός στο 25 Σύνταγμα πεζικού. Τα γεγονότα πήγαιναν για πόλεμο. Το πολεμικό πλοίο «ΈΛΛΗ»βυθίστηκε. Άρχισε γενική επιστράτευση. Στις 12 Οκτωβρίου 1940 προσκλήθηκα μαζί με τους χωριανούς μου από το Λυτόχωρο Νικόλαο Μπαλανίκα και Ιωάννη Πατσαρίκα στο 65ο Σύνταγμα Πεζικού Γιαννιτσών.
Την 28η Οκτωβρίου, Δευτέρα το πρωί, ο λοχαγός μας ανάγγειλε πως οι Ιταλοί μας κήρυξαν τον πόλεμο προσβάλλοντας τα σύνορά μας. Ξεκινήσαμε τη νύχτα , για να μη γινόμασταν στόχος των αεροπλάνων που είχαν μαυρίσει τον ουρανό. Φτάσαμε στις Πρέσπες. Ο Νικόλαος με ένα λόχο προχώρησε για το βουνό «Ιβάν», ενώ εμείς οι άλλοι προς τη Μοράβα της Κορυτσάς. Άρχισε η μεγάλη επίθεση σε όλο το μέτωπο. Στην αρχή αντιμετωπίσαμε τα πυρά του πυροβολικού και των όλμων που έπεφταν τόσα πολλά δίπλα μας. Δεν υπήρχε όμως χρόνος για σκέψεις και φόβο. Μέσα σ’ αυτόν τον στημένο θάνατο πεταχτήκαμε σαν λιοντάρια φωνάζοντας αέρα-αέρα και αστραπιαία σώμα με σώμα με τα σπαθιά μέσα στα σώματά τους. Τους πνίξαμε τους μακαρονάδες στο αίμα. Αυτοί δεν περίμεναν τέτοια νίλα , τέτοια σφαγή, τέτοιο φονικό. Κι’ εμείς δεν καταλάβαμε πως μας ήρθε τόση δύναμη και πως έτρεχαν τρομαγμένοι να γλιτώσουν οι Ιταλοί. Ξανά, όμως , συγκροτήθηκαν και οι μάχες ήταν σκληρές.
Κι εμείς χάσαμε πολλά παλικάρια. Εγώ πληγώθηκα, αλλά ποτέ δεν έφυγα από τον ελληνικό στρατό. Ο πόλεμος της Ελλάδας δεν περιγράφεται. Η πολεμική ορμή των Ελλήνων ήταν εντυπωσιακή.
Ο ελληνικός στρατός πήρε την Κορυτσά, την Μοσχόπολη, Πογραδέτσι, Πρεμετή, Κλεισούρα, Τεπελένι, Αργυρόκαστρο, Αγίους Σαράντα. Χιμάρα και η ορμή ήταν ασταμάτητη. Χάσαμε σ’ αυτές τις μάχες πολλά παλικάρια. 14.500 λεβέντες, πολλά από τα οστά τους βρίσκονται ακόμα σκορπισμένα σ’ αυτά τα μέρη».
Ελπίζουμε θα συνεχίσομε τη συζήτηση με τον τιμημένο στρατηγό ξανά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου