Kisha e Shën Marisë Boboshticë Korcë sot
( tempulli s' ka ndryshuar).-
Ο Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μπομποστίτσα Κορυτσάς.
( Ο ναός είναι ο ίδιος συντηρημένο, στο βάθος ο Σταυρός
και το Μνημείο Ελλήνων στρατιωτών, έπος 40 )Β’ Μέρος.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας και η Ανάσταση της.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία.
Η Ορθοδοξία της Κορυτσάς ήταν η πιο καταδιωγμένη. Το έτος 1980 ο κόσμος βγήκε στα ανοιχτά, χωρίς να λογαριάσουν τι θα τους συνέβαινε. Τις Κυριακές και τις μεγάλες εορτές όπως και τις μέρες που γίνονταν πανηγύρια πήγαιναν στα ερείπια των εκκλησιών. Πολύ ξύλο από την αστυνομία έφαγε η νεολαία της Κορυτσάς που πήγαινε ν’ ανάψει τα κεριά στο ναό της Παναγίας και της Αγίας Παρασκευής.
Ερχόταν η στιγμή του θανάτου της δικτατορίας και έμοιαζε μ’ ένα αγριογούρουνο που όταν πληγώνετε ορμά για να σκοτώσει.
Το άνοιγμα της πρώτης εκκλησίας της Αλβανίας.
Στης 13 Αυγούστου 1990 σε όραμα μου εμφανίσετε η Παναγία και μου ανέθεσε να φτιάξω την σκεπή του ναού της και να καθάρισα το λίπασμα που είχαν κάνει τα κατσίκια γιατί ο συνεταιρισμός το είχε μετατρέψει σε στάβλο.
Να χτυπήσω της καμπάνες και να περίμενα τον κόσμο στις 15 Αυγούστου που ήταν και το πανηγύρι.
Μου παρήγγειλε: «Μη φοβάσαι ήρθε η μέρα Κυρίου»
Την επόμενη ειδοποίησα τον φίλο μου Γιοβάν Γιότσο, του είπα για το όραμα. Αυτός χάρηκε, πήραμε και μια σκάλα και εγώ ανέβηκα επιδιόρθωσα την σκεπή που είχε χαλάσει.
Οι συγχωριανοί μου και άλλα μέλη του συνεταιρισμού με κορόιδευαν, ξεκίνησαν να φωνάζουν πως ο Σωτήρ Μπαμπούλλη(α) τρελάθηκε, εγώ συνέχισα την δουλειά.
14 Αυγούστου 1990.
Την επομένη ήρθαν πολλοί νέοι πρώην μαθητές μου, Φρέντι (Δημοσθένη) Νίτσο, Θωμά Γκρέτσο, Κότσο Τζότζη και μία πιστή γυναίκα Βασιλική Ναπολόνη και ο Θωμά Τάσιος. Οι νέοι έβγαλαν το λίπασμα και ο Θωμάς έβαψε με βούρτσα, κάλυψε της μουντζούρες από κάρβουνο στους τοίχους.
Φτιάξαμε καντήλια από κουτιά σάλτσας τον 5 λεκ τότε, έτσι το μετατρέψαμε σε αληθινή εκκλησία. Χτυπήσαμε την καμπάνα που πήραμε από το λόχο των γυναικών, η καμπάνα ειδοποίησε το θάνατο της δικτατορίας και την ανάσταση του Ιησού Χριστού.
Το θαύμα του 14 του μηνός καθώς ξημέρωνε 15 που ήταν και η μέρα της « Κοιμήσεως της Θεοτόκου».
Στο τοίχο που κάποτε ήταν ο Ιερός που είχε καταστραφεί από το στρατό όταν η εκκλησία ήταν στρατιωτική μονάδα, μια και δεν είχε εικόνες και ούτε κάποιο χώρο να ρίξουν τα χρήματα , οι πιστοί τα τοποθετούσαν στο κατακόρυφο τοίχο του ιερού και αυτά στέκονταν λες και ήταν μαγνήτης, ( τα κέρματα τότε ήταν αλουμινίου). Από της 6 το απόγευμα έως της 6 το πρωί του 15. Εκείνο το βράδυ το ξημερώσαμε εκεί, εγώ, ο Γιοβάν Γιότσο, ο Θωμά Γκρέτσο, ο Φρέντι Νίτσο και ο εγγονός μου Θεμιστοκλής Μπαμπούλλας 10 ετών. Ξαπλώσαμε στο τσιμέντο και δεν νοιώσαμε κρύο.
Ξημερώνοντας της Παναγίας ο λόφος ολόκληρος είχε γεμίσει με νέους που το ξημέρωσαν με τραγούδια και μουσική.
15 Αύγουστος 1990
Το πρωί πήγαμε με τον Γιοβάν Γιότσο να πιούμε από ένα ποτήρι κρασί ως σύμβολο της Θείας Κοινωνίας. Στις 8 η ώρα ήρθαν 3 γραμματείς του κόμματος από το χωριό που είχαν διαταχθεί από Επιτροπή Κόμματος Κορυτσάς για να σταματήσουν την γιορτή της Παναγίας. Εγώ τους αντιμετώπισα και αυτή έφυγαν ηττημένοι. Δεκάδες και δεκάδες πιστοί από το χωριό και την πόλη γιορτάσανε με χαρά αυτή την ημέρα κηρύσσοντας έτσι για την σημασία αυτής της μέρας. Για την συγκέντρωση των χρημάτων καθορίστηκε ένας μαθητής μου ο Αριστοτέλης Τάσιος. Εκείνη την ημέρα συγκεντρώθηκαν 14000 λεκ (παλαιά).
Οι κατάσκοποι του χωριού με το τηλέφωνο του συνεταιρισμού έδιναν πληροφορίες στην Επιτροπή του Κόμματος, στις Μυστικές Υπηρεσίες για το πώς πήγε ο εορτασμός της ημέρας και η συμμετοχή από την πόλη και το χωριό. Το βράδυ του 15 και ώρα 8. Είχε γίνει επείγουσα συνέλευση της Επιτροπής του Κόμματος για την επαναλειτουργία της εκκλησίας στην Μπομποστίτσα. Έστειλαν Γραμματείς του Κόμματος του ενωμένου συνεταιρισμού Δρένοβο για να με κηρύξουν εμένα ως οργανωτή.
Ο γραμματέας του Κόμματος Δρένοβο μάζεψε το συμβούλιο του χωριού, τους 3 γραμματείς του κόμματος ( ανάλογα με τις μονάδες εργασίας είχε και ένα γραμματέα) η ώρα 8 ο αγγελιοφόρος του χωριού Κόλη Τζούνγκα με φωνάζει να παρουσιαστώ στα γραφεία του συμβούλιο του χωριού άμεσα. Πήγα και τους χαιρέτησα: « Καλησπέρα». Ο Γραμματέας του Κόμματος Δρενόβου μου λέει: « κάθισε» και συνέχισε: « Έχεις στενοχωρήσει το κόμμα μ΄ αυτές τις αναποδιές που κάνεις, τους υιούς σου θα τους διώξουμε από την δουλεία τους, ενώ εσένα σε περιμένει η φυλακή, ένα πράγμα να ξέρεις πως πάνω απ’ όλα είναι το κόμμα».
Εγώ απάντησα : « Όταν γεννήθηκα εγώ δεν υπήρχε το κόμμα και στην καρδιά μου έχει πιάσει τόπο ο Θεός».
Οι γραμματείς του κόμματος ούρλιαζαν ως λυσσασμένα σκυλιά, αλλά αυτούς τους νίκησε ο Κύριος. Ζητούσαν τα μαζεμένα χρήματα, οι νέοι που με στήριζαν φώναζαν : « Τα λεφτά τα έχουμε εμείς». Αυτοί έμειναν αποσβολωμένοι , εγώ σηκώθηκα και απομακρύνθηκα απ’ έξω οι νέοι μ΄ αγκάλιαζαν και μ’ έλεγαν: « Μπράβο, μπράβο».
Από εκείνη την ημέρα είχα οράματα και ο Θεός μου αποκάλυπτε τη θα έκανα κάθε ημέρα για το άνοιγμα της εκκλησία. Η σύζυγος μου βλέπει ένα όνειρο πως κρατούσα μια σημαία με ένα πύρινο σταυρό και περπατώντας μ’ ακολουθούσαν χιλιάδες άνθρωποι. Το όνειρο αυτό της συζύγου μου Αρχοντία, μ’ ενίσχυσε ακόμη περισσότερο στην πίστη. Από εκείνη την ημέρα δεν μ’ ενδιέφερε πια η ζωή μου απλώς ν’ άνοιγαν οι εκκλησίες.
Μπαμπούλλας Σωτήριος πρώτος πρόεδρος της εκκλησίας της Αλβανίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου