Επαναφορά της αγωνιστικότητας στην ΟΜΟΝΟΙΑ

του Ε. Κώστα
Είναι πολιτικά παρόμοιες οι καταστάσεις που δημιουργούνται σήμερα στο εσωτερικό της ΕΕΜ με αφορμή τη στάση και την απόφαση για αποχή της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στην Απογραφή Πληθυσμού της Αλβανίας, με εκείνες που δημιουργήθηκαν προ διετίας όταν το ΚΕΑΔ αποφάσιζε να καταγγείλλει τη συμμαχία του Μπερίσα με τους ακραίως πολιτικά Τσάμηδες των Ιντρίζι και Μουεντίνι.
Προφανώς όμως μόνο ως προς το διαχωρισμό της «έρας από το σιτάρι» συγκρίνονται οι καταστάσεις και όχι της σπουδαιότητας. Και δεδομένου τούτου διαπιστώνει κανείς ξεκάθαρα ότι ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός διατηρεί στο ακέραιο την αγωνιστικότητα και αποκτά και πάλι μετά τα κτυπήματα κάτω απ’ τη ζώνη την ενότητα και συνοχή του. Ίσως να περίμενε κανείς ακόμη μεγαλύτερη συσπείρωση, αλλά εν πάσει περιπτώσει, ΟΜΟΝΟΙΑ με την ιδιαίτερα ώριμη απόφασή της έδωσε δύο σημαντικά μηνύματα: αυτό ότι η ομόνοια και η ενότητα στους κόλπους του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού πρέπει να είναι ενότητα αγωνιστικών στόχων και όχι κάλπικων λόγων και επίσης ότι η ίδια παραμένει θεματοφύλακας των ζητημάτων που άπτονται των δικαιωμάτων αυτού του Ελληνισμού.
Και έρχεται η αγωνιστική αυτή απόφαση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ συνδεδεμένη προφανώς με την ουσία της μακροπρόθεσμης εξέλιξης του εδώ ελληνισμού σε μια επίσης σημαντική πολιτική συγκυρία. Οι πρόσφατες εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση απέδειξαν όχι απλώς την αριθμητική επαναφορά της Ένωσης για Ανθρώπινα Δικαιώματα – ΚΕΑΔ αλλά την ουσιαστική πολιτική του επανάκαμψη. Το ΚΕΑΔ έχει εν πολλοίς ξεπεράσει τις δυσκολίες που του προέκυψαν απ’ την άνοιξη του 2009 με την αθέμιτη πολιτική πράξη διάσπασης στελεχών του από πλευράς του κυβερνώντος Δημοκρατικού Κόμματος. Ξεπέρασε ουσιαστικά αυτή την πρόκληση και έχει όλα τα απαραίτητα εφόδια μέσα μάλιστα και στη παρατεταμένη πολιτική κρίση που μαστίζει την Αλβανία, να κινηθεί με την ανάλογη πολιτική αυτονομία που του ορίζει η αποστολή του και το πολιτικό του πρόγραμμα.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ ως ουσιαστική πολιτική έκφραση του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού παρέχει όχι τους κατ’ επίφαση πολιτικούς στόχους για την κομματική δραστηριότητα στο ΚΕΑΔ αλλά ουσιαστική αγωνιστικότητα. Απ’ αυτή τη σκοπιά θα πρέπει να εκμεταλλευτεί στο επόμενο διάστημα το ΚΕΑΔ τα πλεονεκτήματα της πολιτικής συγκυρίας. Όχι για να απομονώσει ως πολιτική καταδίκη αυτούς που αντιτίθενται στην απόφαση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ αλλά για να τους ξεγυμνώσει ως πολιτικά επιζήμιους στον αγώνα νομικής κατοχύρωσης του εδώ Ελληνισμού.
Είχε γραφτεί στο πρόσφατο παρελθόν ότι ο Μπερίσα και εν γένει ο κρατικός μηχανισμός δεν μαυλίζει τυχαία «δικούς μας» στο δήθεν μεγάλο πολιτικό παιχνίδι και στη συνέχεια στο διχασμό της Μειονότητας. Το κάνει για να διευκολύνει τα σχέδια αμφισβήτησης της δυνατότητας αντίδρασης της ΕΕΜ στα σχέδια χαμηλής έντασης γενοκτονίας. Όποιος αμφιβάλλει για τούτο εθελοτυφλεί.
Έτσι η επαναφορά της αγωνιστικότητας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ με αφορμή την Απογραφή (μένει να τη δούμε ανάλογα και σε άλλες μεγάλες υποθέσεις, ειδικά το ιδιοκτησιακό) είναι ο καλύτερος οιωνός ότι δεν θα περάσουν τα σχέδια αφελληνισμού. Είναι πάνω απ’ όλα κάλεσμα για αγωνιστική ενότητα παραβλέποντας τις φωνές που δεν λείπουν ούτε τούτη τη φορά για αποπροσανατολισμό.