Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

Άλματα στην οικονομία, πισωγύρισμα στην δημοκρατία


Η “εμφάνισή” της στον παγκόσμιο τουριστικό χάρτη ήταν σταθερά ανοδική, με αποτέλεσμα πρόσφατα να καταταγεί στην πρώτη δεκάδα των χωρών που πρότεινε ο ταξιδιωτικός οδηγός Lonely Planet, ως τους προορισμούς που πρέπει κάποιος να επισκεφθεί το 2011. Η Αλβανία, το νέο “αστέρι” της Αδριατικής, όπως τη χαρακτηρίζει δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας Daily Mail, προσφέρει στους επισκέπτες την ευκαιρία να περιηγηθούν σε πλούσιου φυσικού κάλλους τοπία και να ανακαλύψουν εναλλακτικές μορφές τουρισμού.
Αν οι σφαίρες των φρουρών του Μπερίσα έστειλαν στον θάνατο τέσσερις ανθρώπους, το λεξιλόγιο του ιδίου, της προέδρου της Βουλής και μερικών βουλευτών του κόμματός του έχουν καταδικάσει σε αργό θάνατο την ίδια τη δημοκρατική διαδικασία στην Αλβανία.
Όλα αυτά όμως πάει να τα καταστρέψει με χαρακτηριστική ευκολία η ίδια η κυβέρνηση. Φυσικά με την «αμέριστη» βοήθεια της αντιπολίτευσης.
Είδαμε τα αιματηρά γεγονότα της 21ης Ιανουαρίου στα Τίρανα, όπου μια συνηθισμένη διαδήλωση για μια δημοκρατική και ευνομούμενη χώρα κατέληξε να έχει τέσσερις νεκρούς πολίτες και δεκάδες άλλους τραυματίες. Η βία, όμως, που οι τηλεοράσεις αναπαρήγαγαν εκείνες τις ημέρες, μπροστά στο πρωθυπουργικό μέγαρο, ωχριά μπροστά στη λεκτική βία που παράγεται, εδώ και περίπου δυο χρόνια, μέσα στο αλβανικό κοινοβούλιο.
Αν οι σφαίρες των φρουρών του Μπερίσα έστειλαν στον θάνατο τέσσερις ανθρώπους, το λεξιλόγιο του ιδίου, της προέδρου της Βουλής και μερικών βουλευτών του κόμματός του έχουν καταδικάσει σε αργό θάνατο την ίδια τη δημοκρατική διαδικασία στην Αλβανία. Το υβρεολόγιο με το οποίο αντιμετωπίζονται οι πολιτικοί αντίπαλοι έχει δηλητηριάσει άσχημα την πολιτική ζωή και έχει φέρει τους πολιτικούς σε δεινή θέση στα μάτια του κόσμου, έχει κάνει να μην υπάρχει ίχνος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, να βασιλεύει η ασχήμια και να θεωρούνται όλα αυτά «απολύτως φυσιολογικά».
Και ενώ θα περίμενε κανείς, μετά την πρωτοφανή κρατική βία που ασκήθηκε ενάντια σε ειρηνικούς διαδηλωτές, ακόμα και μετά την αποχώρησή τους από τον τόπο της διαμαρτυρίας τους αλλά και στα αστυνομικά τμήματα, να πρυτανεύει η λογική, η λεκτική βία εντάθηκε περισσότερο από την πλευρά της κυβερνητικής πλευράς και πήρε μορφή ανεξέλεγκτων κατηγοριών για «πραξικοπήματα» και «συνωμοσίες».

Μετρ της δημαγωγίας και της προπαγάνδας, ο Σαλί Μπερίσα, όντας «παιδί» που μεγάλωσε στην αυλή του Ενβέρ Χότζα, μετέρχεται γκαιμπελικά μέσα και μεθόδους για να ταπεινώσει τους αντιπάλους του. Σπέρνει αδιάκοπα ψέματα και φήμες μέσω του απολύτου ελεγχόμενου Τύπου, κατηγορεί όλους όσους δεν ελέγχει, ακόμα κι αυτούς που ο ίδιος έχει επιλέξει για συγκεκριμένες θέσεις -όπως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η γενική εισαγγελέας, ο αρχηγός των μυστικών πληροφοριών- με απώτερο σκοπό να στρέψει οπουδήποτε αλλού, εκτός από τα πραγματικά προβλήματα, τα βλέμματα και την προσοχή της κοινής γνώμης, εντός κι εκτός χώρας.
Και τα καταφέρνει περίφημα. Κανείς πια δεν θυμάται τους λόγους της διαδήλωσης -το βίντεο ντοκουμέντο με την ανάμειξη σε οικονομικό σκάνδαλο του αντιπροέδρου του- και την ατζέντα τη καθορίζει ο ίδιος. Κατάφερε να παρασύρει στον ίδιο δρόμο και την αντιπολίτευση. Ενώ υπάρχει ακόμα το άστρο του Έντι Ράμα, ως του «ανερχόμενου οξυδερκούς πολιτικού» που πολλοί έχουν επενδύσει πάνω του, φαίνονται μερικά σημάδια πολιτικής κόπωσης. Σαν να έχουν στερέψει από ιδέες και ψάχνουν να αναμετρηθούν με τον Μπερίσα με τα όπλο του.
Αν και ακόμα δεν το έχουν κάνει ολοκληρωτικά και υπάρχει η ελπίδα της ανάκαμψης, το ξόδεμα των αντιπολιτευτικών τους δυνάμεων μετά τις τελευταίες εκλογές, μάλλον αλόγιστα και βεβιασμένα και με πενιχρά αποτελέσματα, περισσότερο αφαίρεσε από τους σοσιαλιστές όπλα παρά αποδυνάμωσε τον Μπερίσα.
"Τι μέλλει γενέσθαι;θα αναρωτηθεί κανείς. Η σταδιοδρομία του Μπερίσα έχει αποδείξει ένα πράγμα: μόνο με παρέμβαση των Αμερικανών και των Ευρωπαίων ηγετών αλλάζει. Το απέδειξε το 1997, όταν έφερε ξανά τη χώρα στα πρόθυρα του εμφυλίου, και το αποδεικνύει πάλι τώρα.
Η οικονομική ανάπτυξη που παρατηρείται, η αδύναμη αντιπολίτευση, ο έλεγχος της κρατικής μηχανής, ο απόλυτος έλεγχος του κόμματός του, με τη «δαμόκλειο σπάθη» να κρέμεται πάνω από το κεφάλι οποιουδήποτε τον αμφισβητήσει, δεν αφήνουν άλλα περιθώρια. Και αφού για τη Δύση ακόμα «μετράει», οι ελπίδες της αλλαγής δεν είναι απτές.
nikoago@gmail.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου