...
Ιδιαίτερα ευνοϊκή χαρακτηρίζεται η στάση της επίσημης σχολικής ιστορίας απέναντι στην Αλβανία. Το πράγμα ερμηνεύεται από το γεγονός ότι ανάμεσα στα Σκόπια και την Αλβανία δεν υπήρχαν τότε διαφορές, όπως υπήρχαν ανάμεσα στην Αλβανία και τις γειτονικές της χώρες Σερβία και Ελλάδα. Απόδειξη της ευνοϊκής μεταχείρισης είναι η παράθεση στο σκοπιανό εγχειρίδιο (Ιστορία της 7ης τάξης του δημοτικού, Σκόπια 1978, 3η έκδ. σσ. 149-152) τωνπαρακάτω: «Στις αρχές του 20ού αι. πολλές ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές χώρες είχαν εκφράσει μεγάλο ενδιαφέρον για την Αλβανία. Εκτός από την Αυστροουγγαρία και την Ιταλία, στο διαμελισμό της αλβανικής γης απέβλεπαν και η Ελλάδα, η Σερβία, το Μαυροβούνιο και η Βουλγαρία. Έτσι, το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα των Αλβανών έλαβε και αντιιμπεριαλιστικό χαρακτήρα. Το κίνημα αυτό απέκτησε ιδιαίτερη σημασία κατά την επανάσταση των Νεότουρκων, τους οποίους βοήθησε ουσιαστικά στην επικράτηση στο χώρο της Αλβανίας. Μετά την έλευση των Νεότουρκων στην εξουσία, στην Αλβανία ανοίχτηκαν αλβανικά σχολεία και ιδρύθηκαν αλβανικοί εκπολιτιστικοί όμιλοι.
α. Στάση απέναντι στην Αλβανία
Μετά την επικράτησή τους, οι Νεότουρκοι δεν παραχώρησαν στους Αλβανούς αυτονομία, γι’ αυτό οι τελευταίοι, μεταξύ των ετών 1909-1912, πραγματοποίησαν τρεις διαδοχικές ένοπλες εξεγέρσεις εναντίον των Τούρκων, χωρίς αποτέλεσμα όμως.
Στις αρχές του Α΄ Βαλκανικού πολέμου τα εδάφη της Αλβανίας κατακτήθηκαν από τα στρατεύματα του Μαυροβουνίου, της Σερβίας και της Ελλάδας. Η ήττα της Τουρκίας και ο διαμελισμός της Αλβανίας από τις νικήτριες χώρες προκάλεσε την έντονη αντίδραση του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος της Αλβανίας. Το Νοέμβριο του 1912 αντιπρόσωποι από όλες τις περιοχές της Αλβανίας ανακήρυξαν στην πόλη Vlore την ανεξαρτησία της Αλβανίας. Στη Συνθήκη ειρήνης του Λονδίνου η Αυστροουγγαρία και η Ιταλία, κινούμενες από δικά τους συμφέροντα, συντέλεσαν στο να αναγνωριστεί η αυτονομία της Αλβανίας (1912)· το 1913 η Τουρκία αναγνώρισε την ανεξαρτησία τους».
...
Η συνέχεια εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου