Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

το ταξίδι μου στην Αλβανία.



Βρέθηκα την περασμένη βδομάδα στην Αλβανία.Έκατσα μια μέρα στα Τίρανα και άλλες 5 μέρες στο Pogradec,το οποίο βρίσκεται στην περιοχή της λίμνης Οχριδας και θεωρείται τουριστική περιοχή.
Το καλοκαίρι μαζεύει Ιταλούς και Έλληνες τουρίστες.
Φυσικά μέσα σε μια βδομάδα δεν μπορείς να σχηματίσεις μια ολοκληρωμένη άποψη,έτσι τονίζω από την αρχή ότι εκφράζω αυτά που μπόρεσα να καταλάβω στην ολιγοήμερη διαμονή μου.
Ποτέ μου δεν φόρεσα το στερεότυπο κοστούμι της καταδίκης συλλήβδην όλων των Αλβανών.
.Φτάνω με ένα ελικοφόρο αεροπλάνο της Ολυμπιακής στο νέο,μικρο και ωραίο αεροδρόμιο των Τιράνων.Στην έξοδο του υπάρχει ένα μεγάλο άγαλμα της μητέρας Τερεζας ,το όνομα της οποίας έχει πάρει και το αεροδρόμιο.
Μάλλον ο ταξιτζής που με 20Ε θα σας οδηγήσει στο κέντρο της πόλης θα μιλάει Ελληνικά.
Τα Τίρανα δεν μου άρεσαν καθόλου,ίσως γιατί και δεν ήξερα που θα τα κατατάξω.Σε μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή πόλη ή σε μια Ασιατική πρωτεύουσα,με πολλά στοιχεία φολκλόρ,
Νομίζω ότι είναι μια άγρια πόλη με ένα διαφορετικό πλήθος να βαδίζει στους δρόμους της.
Συνήθως είναι κακοφτιαγμένοι και βρόμικοι και το βράδυ φυσικά σκοτεινοί.
Η πόλη μπερδεύει το σήμερα με το χθες,την φτώχεια με το πλούτο,την βρωμιά με τον νεοπλουτισμό.
Αλήθεια πόσο κοντά ήμαστε με τα σημερινά Τίρανα.?
Νομίζω ότι η Αλβανία σήμερα είναι κάτι σαν την Ελλάδα του 1955,με τα πρώτα λεφτά των μεταναστών να έχουν φτάσει στην χώρα και να προσπαθούν να κάνουν νέες δουλειές και να παλλινοστησουν.
Δεν ξέρω αν θα ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο με εμάς,αλλά η διαδρομή τους έχει πολλά αρνητικά κοινά.
Αναρχία,χάος,καθόλου υποδομές,μπαξίσι.
Η πόλη έχει γεμίσει με Αμερικάνικα κολέγια,δίνοντας αληθινές ή φρούδες ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο στην νεολαία.
Συναντας αρκετές Αμερικάνικες σημαίες στα μπαλκόνια.
Τα ακριβά αμάξια διαπιστώνουν γρήγορα ότι δεν φτιάχτηκαν για αυτή την χώρα.
Τα προκλητικά πολυτελή,με στυλ οδήγησης,”είμαι ο γαμάω”είναι από το Κοσοβο και ο καθένας ας καταλάβει ότι θέλει για αυτό τ﨔 έτσι θέλω” κράτος
Στην διάρκεια της 3ωρης διαδρομής μέχρι το Pogradec,είδα όλη την Αλβανία.
Κακοφτιαγμένοι επικίνδυνοι δρόμοι,οδήγηση στο όριο,χωματερές παντού.
Συζήτησα πολλά και με πολλούς.
Όσοι έχουν δουλέψει στην Ελλάδα,μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για την χώρα μας και πάντα ξεκινάνε την κουβέντα τους με την φράση ότι ¨”έβγαλα λεφτά στην Ελλάδα”
Αυτή νομίζω ότι είναι και η αλήθεια.Βοήθησαν και βοηθήθηκαν .
Κάποιοι προσπάθησαν να γυρίσουν πίσω αλλά δεν τα κατάφεραν.
Κυρίως γιατί δεν θέλανε τα παιδιά τους,αλλά και γιατί θεωρούν ότι ακόμα δεν υπάρχουν λεφτά και δουλειές στην Αλβανία.
Θεωρούν όμως και το επιβεβαίωσα αυτό μιλώντας και με δασκάλους,ότι η πρωτοβάθμια εκπαίδευση στην Αλβανία είναι σε υψηλότερο επίπεδο από αυτής της Ελλάδας.
Κάποια (3)σχολεία που επισκέφτηκα διαπίστωσα ότι τουλάχιστον κτιριακά είναι πιο σύγχρονα.Δεν ξέρω αν είναι σωστά αυτά που ισχυρίζονται γιατί δεν έχω καμία επαφή με την εκπαίδευση στην χώρα μας.
Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ότι ενώ (όπως παντού) αποκαλούνε την FYROM Μακεδονία,το δε Pogradec απέχει μόλις 5 χλμ από τα σύνορα,όσοι Αλβανοί υπήρξαν μετανάστες στην Ελλάδα την αποκαλούσαν Σκόπια.
Η φιλοξενία όσων συνάντησαν ήταν κάτι παραπάνω από θερμή.Άνοιξαν αμέσως το σπίτι τους και μας πρόσφεραν ότι είχαν .
Αυτή είναι η δικιά μου ματιά.


η πλατεια Skenderbeu,φτιαχνεται εδω 1,5 χρονο




παλιες εποχεςτο ρολοι της πολης,διπλα απο το τζαμι






η εξοδος της πολης φτιαχνεται και αυτη


elbasan


σχολειο για παιδια roma στο Pogradec



Pogradec


στην αγορα της πολης








στον δρομο επιστροφης προς τα Τιρανα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου