Στις 8 Νοεμβρίου 2011 συμπληρώθηκαν 70 χρόνια από την ίδρυση του Κομουνιστικού Κόμματος Αλβανίας.
Αποτελεί αδιαμφισβήτητα αποφράδα ημέρα για τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό, αφού ουσιαστικά υπήρξε η απαρχή της δράσης μίας ομάδας η οποία έμελλε να επικρατήσει στην Αλβανία μετά την αποχώρηση των Γερμανών κατακτητών το 1944, για να επιβάλλει στη συνέχεια μία πρωτόγνωρη για τα ευρωπαϊκά δεδομένα δικτατορία.
Το Κομουνιστικό Κόμμα Αλβανίας υπό την ηγεσία του καθηγητή Ενβέρ Χότζα, κατάφερε να επικρατήσει με τον μανδύα της αντιστασιακής οργάνωσης FNCL (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο) που είχε σκοπό την απελευθέρωση της χώρας από τους Γερμανούς Ναζί και τους Ιταλούς φασίστες.
Και όντως μπορεί το FNCL χάρη στην αμέριστη υλική βοήθεια των συμμάχων να "έδιωξε" τον Νοέμβριο του 1944 τους Γερμανούς (η Ιταλία του Μουσολίνι είχε συνθηκολογήσει από το 1943), ή πιο σωστά να κατέλαβε τις περιοχές που άφηνε το Γ' Ράιχ με την αποχώρηση του, αλλά ήρθε να επιβάλλει μία τυραννία χειρότερη που κράτησε 46 ολόκληρα χρόνια με την πραγματική του υπόσταση, αυτή του ΚΚΑ.
Η πικρή ιστορική αλήθεια είναι οτι το παρτιζάνικο κίνημα του Χότζα ενισχύθηκε ιδιαίτερα και από πολλούς Έλληνες της Βορείου Ηπείρου.
Οι λόγοι ήταν οι εξής:
- Πολλά μέλη του Κομουνιστικού Κόμματος Ελλάδος περιόδευαν στα χωριά του Αργυροκάστρου, του Δελβίνου και των Αγίων Σαράντα ασκώντας στους ελληνικούς πληθυσμούς προπαγάνδα για συνεργασία με τους Αλβανούς προκειμένου να εκδιωχθεί ο κοινός κατακτητής και στη συνέχεια να διεκδικήσουν ως ίσοι τα δικαιώματα τους που θα έφταναν μέχρι την αυτοδιάθεση, γιατί όχι και την ένωση με την μητέρα Ελλάδα.
- Επίσης ο ίδιος ο Ενβέρ Χότζα υποσχόταν πλήρη σεβασμό των δικαιωμάτων των Ελλήνων της "νοτίου Αλβανίας" ψελλίζοντας και αυτός κάτι περί αυτοδιάθεσης τους.
- Οι νέοι της εποχής αλλά και οι παλαιότεροι που είχαν υποφέρει από το καθεστώς των μπέηδων και των αγάδων τόσο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας όσο και της διακυβέρνησης του Βασιλιά Ζώγκου, παρασύρθηκαν από τις υποσχέσεις της μαρξιστικής θεωρίας.
Παρ' ότι οι αριστερές ιδεολογίες κάνουν λόγο, θεωρητικά, για σεβασμό των εθνικών και άλλων μειονοτήτων, η δικτατορία του προλεταριάτου στην Αλβανία κατασπάραξε κάθε ελεύθερη έκφραση εντός της χώρας. Το καθεστώς που εγκαθίδρυσε το ΚΚΑ, που αργότερα μετονομάστηκε σε Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, περιόρισε αυθαίρετα τον Ελληνισμό σε μόλις 99 χωριά, στα χωριά του Βούρκου, των Ριζών, της Δρόπολης και του Πωγωνίου.
Αυτό σήμαινε ότι στις πόλεις του Αργυροκάστρου, του Δελβίνου, των Αγίων Σαράντα, στα χωριά της Χιμάρας, της Πρεμετής, της Κορυτσάς (όπως και μέσα στις ίδιες τις πόλεις), στο Μουρσί, στην Άρτα και το Σβερνέτσι Αυλώνας και σε άλλες ελληνικές εστίες δεν αναγνωριζόταν το δικαίωμα της διδασκαλίας και της χρήσης της ελληνικής γλώσσας.
Πάρα πολλοί Έλληνες κατηγορήθηκαν ως πράκτορες της Αθήνας και καταδικάστηκαν σε φυλακίσεις και εξορίες. Το χειρότερο απ' όλα ήταν η οριστική απαγόρευση κάθε θρησκευτικής λατρείας από το 1967, όπου ειδικά για τους Βορειοηπειρώτες σαν χριστιανοί ορθόδοξοι σήμαινε προσπάθεια αποκοπής κάθε δεσμού με την μητέρα Ελλάδα.
Η αντίστροφη, τόσο για αυτό όσο και όλα τα κομουνιστικά καθεστώτα της ανατολικής Ευρώπης άρχισε στις 9 Νοεμβρίου του 1989, με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.
Όμως το πολυετές χοτζικό τυραννικό καθεστώς που κατέρρευσε οριστικά δύο χρόνια αργότερα, το 1991, άπλωσε πολύ βαθιά τις ρίζες του και έχει αφήσει ανεξίτηλα σημάδια στην βορειοηπειρωτική κοινότητα, που όπως φαίνεται θα χρειαστούν κι άλλες δεκαετίες για να εξαλειφθούν παντελώς.
Εικοσιδύο χρόνια από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου:
Από το Γερμανικό στο Βορειοηπειρωτικό
Στις 9 Νοεμβρίου του 2011 λοιπόν συμπληρώθηκαν 22 χρόνια από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Του «Τείχους του Αίσχους» όπως πολύ σωστά έμεινε στην ιστορία, το οποίο δεν χώριζε μόνο το Ανατολικό από το Δυτικό Βερολίνο και την Ανατολική («Λαοκρατική Δημοκρατία» όπως αυτοαποκαλούνταν επίσημα) από τη Δυτική (Ομοσπονδιακή) Γερμανία, αλλά και τον δυτικό από τον ανατολικό κόσμο. Ένα τείχος που υπήρχε για να μην μπορεί να φύγει κανείς από τον «παράδεισο» του «υπαρκτού σοσιαλισμού» που επέβαλε ο Στάλιν στη μισή Ευρώπη και είχε ως στυγνότερο εκφραστή τον Γενικό Γραμματέα του SED (Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα Γερμανίας) Έριχ Χόνεκερ.
Η 9η Νοεμβρίου 1989, σήμανε παράλληλα και την αντίστροφη μέτρηση για την επανένωση της Γερμανίας μετά από 45 χρόνια. Ένα θέμα το οποίο παρέμενε ανοικτό ενώπιον των Υπουργών Εξωτερικών των τεσσάρων Νικητριών Δυνάμεων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Με την επίλυση του όμως, ερχόταν η σειρά ενός άλλου θέματος που περίμενε κι αυτό τη δίκαιη διευθέτηση του. Ενός θέματος που είχε να κάνει με τη δικαίωση της Ελλάδος σε αντιστοιχία με την προσφορά της για την συντριβή των Δυνάμεων του Άξονα, αλλά και της λύτρωσης ενός τμήματος του Ελληνικού Έθνους.
Το θέμα αυτό δεν είναι άλλο από το Βορειοηπειρωτικό και ο άνθρωπος που το ανέδειξε, όπως όλοι καλά γνωρίζουμε, ήταν ο Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κυρός Σεβαστιανός.
Ο αγωνιστής Ιεράρχης πήρε την πρωτοβουλία να στείλει επιστολή στους τέσσερις Υπουργούς Εξωτερικών, όπου τους υπενθύμιζε την θεσμική τους υποχρέωση για εξέταση και επίλυση του Βορειοηπειρωτικού, αποσπάσματα της οποίας σας παραθέτουμε:
«
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΟΣ
Αριθ. Πρωτ. 381
Εν Αθήναις τη 25 Σεπτεμβρίου 1990
Προς τους
Εξοχωτάτους Υπουργούς Εξωτερικών
1. Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής κ. Τζαίημς Μπέηκερ
2. Σοβιετικής Ενώσεως κ. Έντβαρδ Σεβαρδνάτζε
3. Μεγάλης Βρετανίας κ. Ντάγκλας Χερδ
4. Γαλλίας κ. Ρολάν Ντυμά
Εντιμότατοι κύριοι Υπουργοί,
Ως Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης, Έξαρχος πάσης Βορείου Ηπείρου και Πρόεδρος του «Πανελληνίου Συνδέσμου Βορειοηπειρωτικού Αγώνος» και εξ αφορμής της υπογραφείσης εις Μόσχαν, την 12.9.1990, συνθήκης ειρήνης υπό των νικητριών Δυνάμεων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δια της οποίας αποκαθίσταται η εθνική κυριαρχία της ενιαίας Γερμανίας, απευθύνομεν προς υμάς την παρούσαν επιστολήν μας.
1) Συμμεριζόμενοι κατ’ αρχήν την χαρά του λαού των δύο Γερμανιών επιτυχόντος ύστερα από 45 έτη την ένωσιν, αισθανόμεθα συγχρόνως χρέος ημών επισκοπικόν να υπενθυμίσομεν εις υμάς και το δράμα ενός άλλου λαού, που συνδέεται αρρήκτως με τον Β΄ Παγκόσμιον Πόλεμον...
(Ακολουθεί αναφορά στους αγώνες της Ελλάδας στο πλευρό των Συμμάχων κατά τον Β΄ Παγκ. Πόλεμο και στην κατάσταση που επικρατούσε στη Βόρειο Ήπειρο από το 1940 και έπειτα)
... Η Ελλάς, εν ονόματι των θυσιών της εκείνων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και των υποσχέσεων των Μεγάλων Δυνάμεων, προσέφυγε το 1946 εις το Συμβούλιον των τεσσάρων (4) Υπουργών Εξωτερικών των νικητριών Δυνάμεων. Εκεί η Ελλάς κατέθεσε το δίκαιον αίτημα της, της εδαφικής διεκδικήσεως της επί της Ελληνικωτάτης Βορείου Ηπείρου. Εις το Συμβούλιον όμως των 4 Υπουργών Εξωτερικών, κατά την Σύνοδον αυτού εν Νέα Υόρκη, από 4 Νοεμβρίου έως 12 Δεκεμβρίου 1946, συνεφωνήθη ότι απόφασις δια το Βορειοηπειρωτικόν θα ελαμβάνετο υπό των 4 Υπουργών των Εξωτερικών, μετά την υπογραφήν της Συνθήκης Ειρήνης με την Αυστρίαν και την Γερμανίαν.
Η συνθήκη ειρήνης με την Αυστρίαν υπεγράφη την 15ην Μαίου 1955 στην Βιέννη, χωρίς να συζητηθή το Βορειοηπειρωτικόν, της διεκδικήσεως μας παραμεινάσης εις την προσωρινήν ημερησίαν διάταξιν του Συμβουλίου, ομού μετά του ζητήματος της συνθήκης ειρήνης με την Γερμανίαν.
Η συνθήκη ειρήνης με την Γερμανίαν υπεγράφη πανηγυρικώς την 12ην Σεπτεμβρίου παρ’ υμών εις Μόσχαν.
Τι ζητούμεν τώρα, Εντιμότατοι Κύριοι Υπουργοί, και ημείς από εσάς; Εν ονόματι του Θεού, εν ονόματι της Δικαιοσύνης, αλλά και εν ονόματι των θυσιών μας και των εις το παρελθόν δοθεισών υποσχέσεων εκ μέρους των Μεγάλων Δυνάμεων, ζητούμεν και ημείς απόδοσιν δικαιοσύνης. Ζητούμεν και παρακαλούμεν όπως επιληφθήτε – πριν λήξη η αποστολή του Συμβουλίου υμών των τεσσάρων Υπουργών – και του εκκρεμούντος Βορειοηπειρωτικού θέματος, δια ν’ αποδώσητε και εις αυτό την δικαίαν λύσιν, καθώς επράξατε δια το Γερμανικόν.
Εάν προβήτε, Κύριοι Υπουργοί, και εις την δικαίαν ως άνω ενέργειαν, τότε ασφαλώς η προσφορά σας θα είναι μεγάλη για τη δικαιοσύνη και την ειρήνη και τότε θα ημπορούμε να πούμε ότι ο τερματισμός του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου συνετελέσθη πραγματικά.
Αποδώσατε, Κύριοι Υπουργοί, την δικαιοσύνην. Ο μεγάλος ηγέτης της Ρωσίας Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, με την «περεστρόικα», άνοιξε τον δρόμον της ελευθερίας και της δημοκρατίας προς τους λαούς των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης. Η χειρονομία σας θα ευαρεστήση τον Θεόν. Ημείς δε και σύμπας ο Ελληνισμός, ιδιαίτατα ο Ελληνισμός της υποδούλου Βορείου Ηπείρου, θα σας ευγνωμονούμε!
Επί τούτοις, Διατελούμεν
Μετ’ εξαιρέτου τιμής και πολλής εν Κυρίω αγάπης
Ο Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης,
Έξαρχος πάσης Βορείου Ηπείρου
Πρόεδρος «Πανελληνίου Συνδέσμου Βορειοηπειρωτικού Αγώνος»
ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ
Κοινοποίησις:
Εξοχώτατον Κον Αντώνιον Σαμαράν Υπουργόν Εξωτερικών της Ελλάδος
»
Πενηνταέξι χρόνια μετά την επίλυση του Αυστριακού και εικοσιδύο από τη διευθέτηση και του Γερμανικού, το Βορειοηπειρωτικό ακόμα περιμένει.
Είθε να δικαιωθεί ο αγώνας του μακαριστού Σεβαστιανού και ο εθνικός πόθος των αλύτρωτων Ηπειρωτών.
http://toorama.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου