Επιστολή βορειοηπειρώτη

Απαγγελία: Ιεροκλής Μιχαηλίδης

Αγαπητέ αδερφέ, πάνε τόσες μέρες που είμαι φευγάτος απ την Κορυτσά και δε βρήκα λίγο χαρτί κι ένα μολύβι για να σου γράψω αφού πέρασα έρπην τα σύνορα μαζί με άλλους πέντε βρήκαμε ένα ταξιτζή και του δώσαμε όλες τις οικονομίες που κάναμε τριάντα χρόνια κι αυτός μας πήγε στη λίμνη της Καστοριάς μόλις είδαμε τη λίμνη αυτός είπε: εδώ είναι Ομόνοια, Αθήνα, κατεβείτε κι εμείς κατεβήκαμε και απορούσαμε πως χωράνε τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι μέσα σε χίλια σπίτια.

Τελικά όμως μετά από εφτά μέρες ποδαρόδρομο βρήκαμε την Αθήνα, ωραία χώρα η Ελλάδα αλλά λίγο σκοτεινή τα βράδια, ειδικά άμα έχουν αυτό το παράξενο έθιμο που το λένε Απεργία,κι είναι κάτι σαν το Ραμαζάνι που κάνουν οι Μουσουλμάνοι εκεί στην Αλβανία πάνω σ εμάς. Όταν το χουνε αυτό γεμίζουν κάτι μαύρες πλαστικές σακούλες που βρομάνε και τις πετάνε στο δρόμο, στοίβες, δε ξέρω άμα γεμίζει ο δρόμος τι κάνουν, αν τις μαζεύουν η αν αλλάζουν χωριό. Έχουν και κάτι μεγάλα μαγαζιά που γράφουν απ έξω τpάπεζα κι είναι μέσα γεμάτα λεφτά, εκατομμύρια, αλλά είναι κλειστά και κανένας δε πάει να τα πάρει, χορτάτοι άνθρωποι….

….Κανένας δε δουλεύει εδώ αδερφέ κι όποιος πάει να δουλέψει βγαίνουν κάποιοι με κράνη και ρόπαλα και δέρνουν δέρνουν! Βάρβαρο πράγμα αυτό το ξύλο, τουλάχιστον εκεί σε μας σε σκοτώνουν μια και καλή. Αδερφέ άμα δε βγάζεις τα γράμματα είναι γιατί τρέμω απ τη πείνα, κι εδώ η πείνα είναι χειρότερη από Αλβανία, γιατί εκεί ούτε φαγητά βλέπεις ούτε κανένα να τρώει, εδώ όμως με πήγαν σε ένα μεγάλο μπακάλικο που το λένε στα Ελληνικά πρεζντουνικ και λιποθύμησα τρεις φορές μέσα αλλά μετά συνήθισα και να σου πω και την αμαρτία μου έκλεψα και μία κονσέρβα πολύ νόστιμη, τέτοιο ωραίο πράμα δεν έχω ξαναφάει, είχε και φωτογραφία ένα σκυλί απ έξω, αλλά τι με νοιάζει εμένα, εγώ το ευχαριστήθηκα, μόλις χόρτασα όμως σκέφτηκα μήπως αυτό που έφαγα ήταν σκυλί και θυμήθηκα τον δικό μας τον Βελινγκέκα και άρχισα να κλαίω, λές να είναι τόσο νόστιμος και ο Βελινγκέκας μας και να μη το ξέρουμε;

Εδώ όμως μου φαίνεται αδερφέ ότι οι άνθρωποι είναι πιο πεινασμένοι από μας, όλοι την ημέρα ψωνίζουν τόνους από φαγητά λες και έχουν να φάνε από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μετά το βράδυ πάνε σε κάτι μαγαζιά και πίνουν και κάτι άνθρωποι που κρατάν μικρόφωνα ουρλιάζουν σαν τον Βελινγκέκα μας όταν τον δέρνεις και αυτοί από κάτω προσπαθούν να τους πετύχουν με ότι πιάτα τους περίσσεψαν απ΄ το φαί, αυτός ο Ελληνικός καπιταλισμός… μυστήριο πράγμα. Θυμάσαι αδερφέ που πριν μερικά χρόνια συνέλαβαν τη γιαγιά έξω από το καφενείο επειδή είπε ότι εκτός από το σοσιαλισμό υπάρχει και μοναξιά; Να τη φιλήσεις σταυρωτά και να τη πεις να μη στεναχωριέται, γιατί και στο σοσιαλισμό και στο καπιταλισμό η μοναξιά παντού ίδια είναι.

πηγή