Πέρασαν από τότε 18 χρόνια, από τότε που με χειροπέδες στα χέρια κατέβαινε στις σκάλες της φυλακής των Τιράνων και ίσως συμπτωματικά, συναντήθηκε με τους 5 «επικίνδυνους» ηγέτες της Ομόνοιας και του Ελληνισμού που τους έπαιρναν ξανά και ξανά για ανάκριση βαστώντας τους 72 ώρες στο πόδι.
Η Ερμιόνη Ανδρέα με τα γεματισμένα χέρια της και με τις πιέσεις της Αλβανικής Ασφάλειας δεν έσκυψε το κεφάλι, δεν λύγισε και ξεκάθαρα τους απάντησε :
«Νομίζαμε πως ήρθε η δημοκρατία και ανοιχτά αγωνιζόμαστε για τα νόμιμα δικαιώματά μας ως Έλληνες».
Με τις πιέσεις νομίσανε πως θα της κατεβάσουν τα φτερά, όμως έγινε το αντίθετο. Επιστρέφοντας η Ερμιόνη στην Κορυτσά, γίνεται πιο δυναμική. Τη βρίσκουμε παντού, για όλα όσα έχουν σχέση με τον Ελληνισμό. Τη βρίσκουμε στην εκκλησία, στο νεκροταφείο των Ελλήνων φαντάρων του ’40, στις πολιτιστικές εκδηλώσεις, στην υποδοχή αποστολών από Ελλάδα κλπ.
Πολλοί φοβήθηκαν να την προτείνουν για ηγετικές θέσεις, με το σκεπτικό πως αφού πέρασε από τη φυλακή είναι το κόκκινο πανί και προσπάθησαν, μάλιστα, να την κατακρίνουν και να την απομονώσουν. Κρίμα για τις καθυστερημένες θέσεις τους.
Η Ερμιόνη δεν έχει ανάγκη από θέσεις, στον αγώνα της δεν της χρειάζονται γαλόνια.Έξω από τα γρανάζια της εξουσίας ανεβαίνει συνεχώς ψηλότερα, γιατί προχωρεί σ’ έναν τίμιο αγώνα και η κοινωνία την εκτιμά ιδιαίτερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου