[...]Η συνεργασία των ομόρων προς την οθωμανική αυτοκρατορία κρατών της βαλκανικής υπήρξε εν πολλοίς προϊόν ανάγκης, γεγονός που δεν τονίζεται όσο πρέπει. Η δύναμη κατοχής στην περιοχή είχε συρρικνωθεί σε μικρή σχετικά έκταση στη βαλκανική, καθώς πέρα από τις περιοχές που αναγκάστηκε να παραχωρήσει στα όμορα κράτη με τη συνθήκη του Βερολίνου (1878) είχε χάσει και τις τελούσες υπό ειδικό καθεστώς Ανατολική Ρωμυλία, την οποία πραξικοπηματικά προσάρτησε η Βουλγαρία (1885) και Βοσνία, την οποία κατέλαβε η Αυστρία (1907). Παρά τις απώλειες εκτεινόταν ακόμη ώς την Αδριατική έχοντας σταθερό εδραίωμα στην Αλβανία, οι κάτοικοι της οποίας είχαν ενδώσει σε μεγάλο βαθμό στην πίεση προς εξισλαμισμό. Φυσικά δεν ήταν διαφορετικά τα αισθήματα έναντι των κατακτητών και των ελληνικής, βουλγαρικής ή σερβικής καταγωγής εξισλαμισθέντων. Οι προσερχόμενοι στην υπηρεσία των κατακτητών αργά ή γρήγορα ταυτίζονται μ’ αυτόν και πορεύονται από κοινού στη ιστορία. Αυτό δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει, όταν αναζητούμε εξηγήσεις για τη σύμπλευση των φραγκεμένων Νεοελλήνων με την διαχρονικά ανθελληνική Δύση. Έχοντας αυτοί υιοθετήσει τις δυτικές πολιτιστικές αξίες και υποκαταστήσει την πατροπαράδοτη πίστη με τον υλισμό, γέννημα της Εσπερίας, αισθάνονται αναγκαίο να συμπλέουν με όσους κατεργάζονται το κακό τόσο για την πίστη όσο και για το έθνος. Φυσικά δεν θα υπήρχαν, για να προσφέρουν τις “υπηρεσίες” τους, αν η Εκκλησία δεν διαφύλασσε ως κιβωτός το Γένος κατά τη μακρόχρονη δουλεία. Ποιοί θα έκαναν την επανάσταση, αν όλοι οι σκλαβωμένοι είχαν υποκύψει στη δέλεαρ ή τη βία των κατακτητών και αλλαξοπιστούσαν; Ελάχιστοι υπήρξαν οι Αλβανοί που κινήθηκαν για απόκτηση...
... ανεξαρτησίας και αυτοί υποκινούμενοι από την Αυστρία, η οποία εποφθαλμιούσε και την Αλβανία.
[...]
Κατά τους πολέμους συναγωνίστηκαν ή ανταγωνίστηκαν Έλληνες, Βούλγαροι και Σέρβοι (Οι Μαυροβούνιοι είναι μια πονεμένη σελίδα της σύγχρονης σερβικής ιστορίας). Απελευθέρωσαν περιοχή στην οποία κατοικούσαν Έλληνες (κάποιοι νέοι ιστορικοί αποσπούν από τον εθνικό κορμό τους Βλάχους, μεγάλους ευεργέτες της νεοεελληνικής πρωτεύουσας), Βούλγαροι, Σέρβοι, Σλάβοι με θολή την εθνική τους συνείδηση, Άλβανοί και Εβραίοι.
Κάποιοι Έλληνες ιστορικοί της λεγόμενης σύγχρονης ιστοριογραφίας ομιλούν και γράφουν για κατάκτηση όχι απελευθέρωση της περιοχής! Ωσάν ο κατακτητής να αποκτά δικαιώματα, αν η κατάκτηση παρατείνεται επί αιώνες. Στρέφονται με πάθος κατά της μεγάλης ιδέας του Γένους, ωσάν να αποτελεί έγκλημα το όνειρο της απελευθέρωσης των υποδούλων ομοεθνών! Έχουν βέβαια και χρηματοδότες για το αποδομητικό τους έργο στο εξωτερικό.
Οι Αλβανοί ίσως να απελευθερώθηκαν χωρίς να το θέλουν και ασφαλώς θα αισθάνονταν υπόδουλοι, αν δεν φρόντιζαν οι Αυστρία με την Ιταλία να επιβάλουν τη θέση τους για σύσταση αλβανικού κράτους. Αυτό σχηματίστηκε σε βάρος των ομόρων κρατών από τα οποία απέσπασαν απελευθερωθέντα εδάφη, σε κάποια από τα οποία κατοικούσαν κατά πλειονοψηφία μη Αλβανοί (Βόρειος Ήπειρος). Για την άθλια αυτή καταπάτηση των ελληνικών κυρίως δικαίων κάποιοι μανικοί κατά του έθνους μας ιστορικοί μας δεν έκαναν ποτέ λόγο. Ούτε για τα δεινά των ομογενών μας εκεί, παρελθόντα και τωρινά (πρόσφατη δολοφονία του Γκούμα, επειδή ομιλούσε ελληνικά!).
Οι εθνομηδενιστές επιχειρούν να ολοκληρώσουν την αποδόμηση προβάλλοντας τη Θεσσαλονίκη ως μη ελληνική πόλη , αφού η πλειονοψηφία του πληθυσμού δεν ήσαν Έλληνες (αληθές αυτό). Λησμονούν όμως το ότι οι Εβραίοι κάτοικοί της βρήκαν φιλόξενο έδαφος στην οθωμανική αυτοκρατορία, όταν οι “φωτισμένοι” βασιλείς της Ισπανίας τους απήλασαν, κατά την πάγια τακτική των δυτικών. Μετά την εγκατάστασή τους ταυτίστηκαν με τον κατακτητή, για οικονομικούς λόγους, δεν έχασαν ευκαιρία να δείξουν την ανθελληνική τους διάθεση (μαρτύριο αγίου Κοσμά, γεγονότα Θεσσαλονίκης και Νάουσας κατά το 1821, εθελοντικό σώμα στη διάθεση των Τούρκων το 1912). Τελικά τί θέλουν αυτοί. Να αποδεχόμασταν να γίνει η Θεσσαλονίκη πρωτεύουσα του νέου Ισραήλ; Κατανοούμε ότι πρέπει να γράψουν ευχάριστα για τους πάτρωνές τους του σιωνισμού. Όμως χρειάζεται και κάποια κομψότητα. Ως πού μπορούν να εκτινάξουν την εθνική αναξιοπρέπεια χωρίς συνέπειες και για τους ίδιους;
Πηγή:draminanea-draminos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου