Κατά τη μακραίωνη δουλεία στους Τούρκους, στήριγμα του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού ήταν τα μοναστήρια, τα οποία λειτούργησαν όχι μόνο ως θρησκευτικά κέντρα, αλλά και ως σχολές γραμμάτων και τεχνών. Στην επιβίωση του ελληνικού πληθυσμού συνέβαλε και ο κλήρος, που κατέβαλε κάθε προσπάθεια για να αντιμετωπίσει τη λαίλαπα των εξισλαμισμών.Πνευματική δράση επί Τουρκοκρατίας αναπτύχθηκε σε πολλές πόλεις της Βορείου Ηπείρου, όπου λειτούργησαν βιβλιοθήκες, εκπαιδευτήρια και άλλα μορφωτικά ιδρύματα. Από αυτές ξεχωρίζει η Μοσχόπολη, που τον 18ο αι. εξελίχθηκε σε ακμαίο κέντρο του ελληνισμού. Σ' αυτή την "Αθήνα του Βορρά" ιδρύθηκε το "Ελληνικόν Φροντιστήριον", που αργότερα μετονομάστηκε σε "Νέα Ακαδημία". Εκεί λειτούργησε, επίσης, ελληνικό τυπογραφείο, το δεύτερο σε ελληνικό χώρο μετά από αυτό της Κωνσταντινούπολης. Τέλος, οι κάτοικοι της Μοσχόπολης συμμετείχαν ενεργά στην εξέγερση του 1770, τα επονομαζόμενα Ορλωφικά, και βίωσαν την αγριότητα των αντιποίνων.
Τη Βόρειο Ήπειρο επισκέφθηκε και ο Κοσμάς ο Αιτωλός, γεγονός που αποδεικνύει ότι και επί Τουρκοκρατίας στην περιοχή κατοικούσε συμπαγής ελληνικός πληθυσμός. Εκεί, κοντά στο Φίερι, θανατώθηκε από Τουρκαλβανούς ο μεγάλος εθνομάρτυρας το 1779.
Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, σημειώθηκαν 30 επαναστατικά κινήματα στη Βόρειο Ήπειρο. Βορειοηπειρώτες συμμετείχαν επίσης στη ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571), στο κίνημα του Διονυσίου Φιλοσόφου (1611) και στα Ορλωφικά (1770). Τέλος, στις παραμονές της Επανάστασης του '21 υπήρχαν καταγεγραμμένα στη Φιλική Εταιρεία 30 μέλη από τη Βόρειο Ήπειρο.
Με το ξέσπασμα της Επανάστασης, Βορειοηπειρώτες πατριώτες έσπευσαν να συνδράμουν τους αδελφούς τους. Στον Ιερό Λόχο, που έπεσε ηρωικά στο Δραγατσάνι, υπήρχαν και Βορειοηπειρώτες νέοι. Ο μεγάλος ευεργέτης Ευάγγελος Ζάππας υπήρξε πρωτοπαλίκαρο του Μπότσαρη. Από τους πιο γνωστούς Βορειοηπειρώτες αγωνιστές είναι και ο Σπύρος Μήλιος από τη Χιμάρα, ο οποίος ως αρχηγός ενός σώματος συντοπιτών του, πολέμησε σε κρίσιμες μάχες στη Στερεά Ελλάδα. Μετά την απελευθέρωση, διετέλεσε αξιωματούχος σε διάφορες στρατιωτικές και πολιτικές θέσεις στο ελληνικό κράτος.
Η πρώτη ελληνική κυβέρνηση και αργότερα ο Ιωάννης Καποδίστριας δεν εξαίρεσαν τη Βόρειο Ήπειρο από την Ελλάδα που οραματίζονταν, ωστόσο ο ελληνικός στρατός θα αργούσε ακόμη να αναλάβει δράση στην περιοχή. Αλλά οι Βορειοηπειρώτες, ακόμη και με τα δικά τους πενιχρά μέσα, θα εξακολουθήσουν να επαναστατούν για τη χειραφέτησή τους, πληρώνοντας κάθε φορά βαρύ φόρο αίματος (1854, 1878). Την ίδια στιγμή, εύποροι Βορειοηπειρώτες ευεργετούν αφειδώς το νεοσύστατο ελληνικό κράτος και συμβάλλουν στην οικοδόμησή του. Μερικοί μόνο από τους πολλούς είναι ο Απ. Αρσάκης, οι αδελφοί Σίνα και οι αδελφοί Ζάππα.
istoria.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου