"…ακούγονταν πυροβολισμοί στον ποταμό Κίρι στις 5 το πρωί, οι κομμουνιστές εκτελούσαν κόσμο," θυμάται η Κλάρα Λούλι Σιρόκα. [Άνα Πεκμεζί/SETimes]
|
Η Αλβανία δεν έχει επίσημα στοιχεία για το πόσο πολέμιοι του κομμουνιστικού καθεστώτος σκοτώθηκαν, διώχθηκαν ή εστάλησαν σε στρατόπεδα κράτησης και απομονωμένες περιοχές.
Ωστόσο, ενώσεις πρώην πολιτικών κρατουμένων, σύμφωνα με την Αλβανική εφημερίδα Shqip, εκτιμούν ότι 5.577 άνδρες και 450 γυναίκες θανατώθηκαν από το καθεστώς από το 1946 μέχρι το 1991. Οικογένειες, ακόμα και μακρινοί συγγενείς των "εχθρών", το πλήρωναν και με άλλους τρόπους.
Πολλές γυναίκες φυλακίζονταν για χρόνια, κατηγορούμενες για "ταραχές και προπαγάνδα" εναντίον του καθεστώτος, αφήνοντας μια γενιά παιδιών στη μοίρα τους.
Η 72-χρονη σήμερα Κλάρα Λούλι Σιρόκα βίωσε μια τραγική ζωή.
Ξεκίνησε το 1944, όταν ο πατέρας της Γκιελός Λούλι, αξιωματικός σταδιοδρομίας στο καθεστώς του Βασιλιά Ζογκ, πήρε τα βουνά στο βορρά, όπου πολεμούσε φατριαστές μέχρι που σκοτώθηκε. "Είχε αντίθετες ιδέες από τους κομμουνιστές," αναφέρει η Κλάρα.
Το 1945, τη χήρα και τις δυο μικρές κόρες του τις πήγαν μακριά με φορτηγό, μαζί με άλλους.
"Θυμάμαι όταν μας έστειλαν στη Βάλιας. Ήταν ένας μεγάλος στάβλος, περίπου 30 οικογένειες όλες μαζί. Οι νεαροί άνδρες και οι δυνατές γυναίκες πήγαν έξω και μάζεψαν κλαδιά από τα δένδρα για να φτιάξουν κρεβάτια. Κάποιοι άλλοι καθάρισαν το χώρο και κάποιες γυναίκες χρησιμοποιούσαν μια μεγάλη κατσαρόλα για να φτιάξουν μακαρόνια," θυμάται η Κλάρα.
Αργότερα, στην Κούτσοβα, όλη η ομάδα έμεινε για μέρες στον προαύλιο χώρο φυλακής όπου κοιμόταν στο έδαφος. "Το μόνο που μας έδιναν ήταν λίγη μπομπότα και πράσο για κάθε οικογένεια," προσθέτει.
Οι συνεχείς μετακινήσεις συνεχίστηκαν μέχρι το 1948, όταν οι κομμουνιστές αποφάσισαν να τους στείλουν πίσω στη Σκόνδρα. Στο σημείο εκείνο, δεν είχαν τίποτε περισσότερο από ένα μικρό σωρό ρούχων και μια μικρή βαλίτσα.
Απέφευγαν την οπτική επαφή με πρώην γνωστούς, για το φόβο των Ιουδαίων.
"Ο κόσμος, ακόμα και γνωστοί μας, περνούσαν από δίπλα μας και γυρνούσαν τα κεφάλια από την άλλη, ή γυρνούσαμε εμείς τα δικά μας, ώστε να μην τους προκαλέσουμε προβλήματα. Τότε ακούγονταν πυροβολισμοί από τον ποταμό Κίρι στις 5 το πρωί, όταν οι κομμουνιστές εκτελούσαν κόσμο," εξηγεί.
Μια συγγενής, η Κατρίνα Λουτς Νίσι, κατάφερε να τους φιλοξενήσει, αλλά ο χώρος ήταν πολύ μικρός.
Τότε, οι κομμουνιστές πήραν μακριά τη μητέρα της Κλάρα, καταδικάζοντάς τη σε ποινή φυλάκισης πέντε ετών για ταραχές και προπαγάνδα. Τα δυο μικρά κορίτσια της έμειναν μόνα τους με την Κατρίνα, η οποία έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για να τις στηρίξει.
"Η μητέρα μου ήταν πολύ δυνατή γυναίκα. Συνήθιζε να μας λέει, "να κρατάτε το κεφάλι σας ψηλά, πρέπει να θυμάστε ποιού κόρες είστε...," αναφέρει η Κλάρα. Η Έλενα πέθανε μετά το 1990 έχοντας ζήσει την πτώση του κομμουνισμού.
Η Κλάρα παντρεύτηκε τον Ενγκιέλ Σκιρόκα, ο αδελφός του οποίου είχε φυλακιστεί και αυτός "για πολιτικούς λόγους". Έκαναν δυο παιδιά.
"Η μητέρα μου εξήγησε στα παιδιά μου τι είχε συμβεί και γιατί βρισκόμασταν σε μια τέτοια κατάσταση. Τους εξήγησε το κομμουνιστικό σύστημα. Τους έδειξε που βρισκόταν το σπίτι μας, το οποίο κάηκε μέχρι τα θεμέλια από τους κομμουνιστές," εξηγεί η Κλάρα.
Αλλά υπάρχει μια ιστορία που της είχε πει η μητέρα της από τη φυλακή η οποία τη στοιχειώνει. "Υπήρχε μια φράση γραμμένη στο κελί, χαραγμένη στον τοίχο με καρφί. Έλεγε "Ο Θεός είναι μαζί μας!". Η μητέρα μου προσευχήθηκε στο Θεό να μας σώσει και να καταφέρει να βγει από εκείνο το μέρος," αναφέρει η Κλάρα στους SETimes.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου