«ΠΡΟΩΘΕΙΤΑΙ» ΓΙΑ «ΨΗΛΑ» ΑΝΤΙ ΝΑ ΑΠΕΛΑΘΕΙ

ΣΤΕΝΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ 

ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ ΤΟΥΣ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΕΣ

Ο στενός συνεργάτης του Δήμητρα, Παναγιώτης Λέζος, μαζί με τον Έλληνα συνάδελφο του -  έτσι λέει ο ίδιος - και άλλα μέλη του διδακτικού προσωπικού του Αλβανικού Σχολείου. Αντί να τον απελάσουν, τον στέλνουν εκπρόσωποτων Βορειοηπειρωτών της Ελλάδος στην Αμερική. Τι γίνεται εδώ πέρα; Δεν υπάρχει κράτος; Δεν υπάρχουν υπηρεσίες;

Ως εκπρόσωπος των Βορειοηπειρωτών που ήρθαν τα τελευ ταία χρόνια στην ως τώρα Απελευ θερω μένη Ελλάδα ΜΑΣ προσ κ λήθηκε στις ΗΠΑ (από την Πανηπειρωτική Ομοσπονδία Αμε ρι κής - Κανα δά - Αυστραλίας) κάποιος Παναγιώτης Λέζος, πρό εδρος Αδελφότητος Λεσνίτσας και εκδότης της εφημερί δας «Παλμός Λεσνίτσας» και «Ελληνισμός», ο οποίος - κατά τις φήμες που κυκλο­φορούν - προωθείται α πό κάποιους για το Αξίωμα το προέδρου της υπό ίδρυσιν «Ενώσε ως Βορειοπειρωτικών Σωματείων»!

Ο Λέζος - αυτός, είναι πρώτος δάσκαλος στο παράνομο Αλβα νικό Σχολείο που έφτιαξαν οι Δημητράδες στην Αθήνα, ένα σχο λείο που χαιρετίστηκε από τον Αλβανικό Τύπο, το επισκέφθηκε ο Αλβα νός πρέσβης, - για να καταλάβετε το ρόλο του – απαγο ρεύτηκε α πό το ελληνικό κράτος. Για το ρόλο του στο σχολείο, ο ίδιος ο Λέ ζος - ως Αλβανός πέρα για πέρα - έδωσε συνέ ντευξη στην Αλβα­νόφωνη εφημερίδα «Εγνατία», η οποία κάτω από τον τίτλο «το πρώτο Αλβανικό Αλφάβητο στην Αθήνα - Μιλάει ο κ. Παναγιώτης Λέζος» έγραψε και τα εξής (οι υπογραμ μίσεις είναι του «Στόχου»): «Η γλώσσα μας, πόσο καλή, πόσο γλυ κιά, πόσο καθαρή... Ν. Φρασιέρη».

Ερώτηση: Σαν πρώτος δάσκαλος εδώ στην Αθήνα εδώ και πέντε χρόνια ασφαλώς θα θυμάστε πολλά. Πιστεύω ότι ήταν μια αρχή πο λύ δύσκολη, για τις τότε συνθήκες; 


Απάντηση: Χωρίς αμφιβολία πολύ δύσκολα ήταν! Τότε, θυμάμαι τα Αλβανόπουλα, δεν τα δέχονταν στα ελληνικά σχολεία και οι γονείς τους, συχνά υποχρεωμένοι από τις συνθήκες, τα άφηναν ελεύθερα μέχρι τη ζητιανιά. Με συγχωρείτε αλλά αυτό το πράγμα έχει περιπτώσεις που συμβαίνει και σήμερα. Έτσι είναι, συμβαίνει και σήμε ρα γι' αυτό όμως μπορούμε να μιλήσουμε μια άλλη φορά. Λοιπόν, αυτά τα παιδιά, τα οποία γνώριζα καλά από τη διδασκαλική μου πείρα, στα χωριά του Σαραντιού, φαί νονταν σαν να γλιστρούσαν καθημερινά σε ένα βάραθρο όχι λίγο επικίνδυνο για τη νεαρή τους ηλικία. Σε αυτή την περίοδο εδώ στην Αθήνα ήταν πολλοί μετανάστες α πό διάφορα μέρη του κόσμου και για τα παιδιά τους ο Σύλλογος «ΦΙΛΑΛΗΛΛΙΑ» ορ γάνωσε τα καλοκαιρινά σχολεία, με σκοπό να βοηθήσει τους φτωχούς μετανάστες. Ε, τότε γιατί να μην πηγαίνουν και τα παιδιά των Αλβανών μεταναστών σε αυτά τα σχολεία;

Εγώ μαζί με έναν Ελληνα συνάδελφο μου κάναμε ό,τι μπορούσαμε τότε. Σαν πρώ­το βήμα σκεφτήκαμε και κάναμε μια προετοιμασία των παιδιών στα γλωσσικά και, αργότερα, εγγραφές στα ελληνικά σχολεία, κάτι το οποίο σταθεροποιήθηκε το τε λευταίο διάστημα. Τώρα επανέρχομαι στο A.B.C. στην αλβανική, φωτοαντιγράφησα για τους μαθητές πολλά μαθήματα, δωρεάν, λογικό, και συνεχίζω να απευθύνο μαι σε όλους τους φίλους μου, αλλά και σε αυτούς που δεν γνωρίζω, να φέρουν τα παιδιά τους σε αυτό το σεμνό τέμενος της όμορφης αλβανικής γλώσσας».

Ποιοι κανονίζουν τέτοιες προωθήσεις!;; Κουκούτσι μυαλό δεν υπάρχει;

Εφημερίδα «ΣΤΟΧΟΣ» Τετάρτη 19 – 02 – 1997

Έπεται συνέχεια...


Αναδημοσίευση από:http://palmosbh.blogspot.com