Το 1979 ήρθε, είδε, απήλθε, ενώ το 1980 τράνταξε το σύμπαν, όταν στο πλάι της Καλογοραντζής τραγούδησε με άπειρο πάθος:
Κάτω στην Αγιά Μαρίνα και στην Παναγιά
δώδεκα χρονών κορίτσι πάει να γιν' καλόγρια
Ούτε το σταυρό της κάνει κι ούτε προσκυνά.
Κυρίως από το 1967, που η θρησκεία στη Αλβανία είχε βγει εκτός νόμου από την κόκκινη δικτατορία, οι κάτοικοι αυτής της χώρας τρέμαν απ' το φόβο όχι να τραγουδήσουν, αλλά και να λογοπιάσουν "Αγιά Μαρίνα, Παναγιά, καλόγρια, σταυρό, προσκυνά...".
Ήταν ο Σάββας Σιάτρας που τραγούδησε φωναχτά και οι ψυχές των Δροπολιτών σιγανά.
Ήταν αυτός που γιγαντιωνόταν κατά της δικτατορίας του προλεταριάτου, μολονότι οι "Έλληνες μας", όργανα των μυστικών υπηρεσιών (Sigurimi), του ασκούσαν πίεση να τραγουδήσει ότι αυτοί του παράγγελναν.
Αυτός όμως τραγουδούσε από τη Φοινίκη και τους Άγιους Σαράντα μέχρι Κορυτσά και Πόγραδετς, όπως ήξερε ο ίδιος, σαν το αηδόνι της Ηπείρου.
Έχει εξαιρετική αγάπη για τη Βόρειο Ήπειρο, τόσο που και το ταίρι του το έχει από δω.
Με τα τραγούδια του εμπνέει τις γενιές για κάθετι το ευγενικό, τις αρετές και την αγάπη. Στα τραγούδια του κάθε Ηπειρώτης βρίσκει τους καημούς και τους πόνους του. Αυτός τραγουδάει για τους θρύλους του ελληνικού λαού και γι' αυτό γίνεται και ο ίδιος θρύλος, αφού το τραγούδι του εκτός της λαϊκής μελωδίας, έχει και τη μαχητικότητα ενός θαρραλαίου αηδού άντρα.
Ο Όμηρος τραγούδησε το θυμό του ξακουστού Αχιλλέα και τις περιπέτειες του εφευρέτη και πανούργου Οδυσσέα, ενώ ο Σάββας τραγουδάει το θυμό και τους καημούς του ταλαιπωρημένου και αξιέπαινου Ηπειρώτη.
Πολλοί καυχιούνται που έχουν το όνομα ενός τρανού άντρα σε κάποιο πεδίο ή κλάδο της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Πολύ γρήγορα θα είναι περήφανοι κι εκείνοι που θα ονομάζονται Σάββας...
Και σαν αυθόρμητα σηκώνω κι εγώ τη φωνή μου:
Σ' αγαπώ γιατί είσαι ωραίος, σ' αγαπώ γιατί είσαι εσύ...
toorama
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου