Ας δούμε, λοιπόν, πως περιγράφει μια ‘εκδρομούλα’ που πραγματοποίησε μια ομάδα του αλβανικού καναλιού, σε χωριά της Θεσπρωτίας, και τα μηνύματα που προσπαθεί να περάσει στον αλβανικό λαό:
Η ιστορία των ελληνο-αλβανικών σχέσεων είναι γεμάτη από ευαίσθητες στιγμές οι οποίες έχουν στρατιωτικές και διπλωματικές προεκτάσεις. Τα Τίρανα αντιμετωπίζουν με ιστορική ανεκτικότητα τις πιέσεις που ασκούνται, από το ελληνικό κράτος, αλλά, και των ελληνικών πολιτικών ομάδων, τα οποία επιδιώκουν την πραγματοποίηση του ονείρου της Βορείου Ηπείρου. Στο μεταξύ η (Δείτε τα βίντεο και τι λένε οι Αλβανοί κατσαπλιάδες!)...
Αλβανία διστάζει να θέσει στο τραπέζι, σήμερα, το μοναδικό πραγματικό πρόβλημα που υπάρχει μεταξύ των δύο χωρών: Την Χαμερία (Τσαμουριά).
Πραγματοποιήσαμε ένα ταξίδι, στα χνάρια που άφησαν το 1944, οι χιλιάδες Αλβανοτσάμηδες, που σφαγιάστηκαν και εκδιώχθηκαν από τη γη τους, τα ίχνη των οποίων δεν έχουν σβήσει τελείως ακόμη και σήμερα, 67 χρόνια μετά. Η Ηγουμενίτσα, οι Φιλιάτες και άλλες πόλεις είναι τόσο θορυβώδεις που είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς τα σημάδι μιας περιόδου, την οποία οι νέοι επιδιώκουν να αποκρύψουν. Και αυτό εκδηλώνεται από τον φόβο που δείχνουν όταν βλέπουν την αλβανική κάμερα. Μετά, περίπου από δύο ώρες, φθάσαμε στο χωριό Margëlliç (Μαργαρίτι), στο οποίο μένουν 1200 κάτοικοι και βρίσκεται ανάμεσα στους γήλοφους της καταπράσινης Θεσπρωτίας. Μπαίνοντας στο χωριό διακρίνει κανείς αμέσως το ισχυρό σύμβολο που παραπέμπει σε μια άλλη ιστορία, σε μια ιστορία που δεν μπορεί να εξαλειφθεί από τη γη αυτήν. Είναι ο Μιναρές, του παρατημένου Τζαμιού, σε ένα χωριό που δεν υπάρχει ούτε ένας Μουσουλμάνος. Το χωριό σήμερα περιβάλλεται από ορθόδοξες εκκλησίες που σκιάζουν το παρελθόν αυτής της περιοχής που κάποτε μιλούσε μια διαφορετική γλώσσα. Στην κορυφή του χωριού, βρίσκονται μερικές δεκάδες ερείπια σπιτιών που μιλούν για αυτό που συνέβη εδώ, πριν από 67 χρόνια με τους Τσάμηδες. Οι περισσότεροι από τους νέους ιδιοκτήτες έχουν καταλάβει τους στάβλους και άλλα συντρίμμια, που άφησαν οι αντάρτες όταν εγκατέλειψαν τα εδάφη αυτά.
Η παρουσία μας στην Μαργαρίτι ήταν αποδεκτή για λίγα λεπτά, κατόπιν αγανακτισμένοι οι κάτοικοι μας ζήτησαν να αποκρύψουμε την κάμερα του Top Channel, μεταξύ των οποίων ήταν και ο πρόεδρος του χωριού. Με την πίεση που δεχθήκαμε η μόνη λύση ήταν να έχουμε την κάμερα κρυφή. Ο πρόεδρος του χωριού, υποστηριζόμενος από την αστυνομία, μας ανάγκασαν να τους ακολουθήσουμε στο γραφείο του. Μας είπαν επανειλημμένα, για να μας γίνει κατανοητό, ότι η επίσκεψη μας έχει προκαλέσει ανησυχία σε όλο το Μαργαρίτι. «Να κάνετε μια επιστολή προς το Δημαρχείο και την Αστυνομία. Αν δεν έχετε κάμερα στο χέρι δεν έχετε κανένα περιορισμό, ούτε από την αστυνομία ούτε από κανέναν άλλον», είπε ο πρόεδρος του χωριού. Οι αρχηγοί του χωριού ακολουθώντας τις οδηγίες που έλαβαν από τις αρχές της Ηγουμενίτσας, λένε ότι μόνο 6 οικογένειες αλβανών ζουν στο Μαργαρίτι. «Οι οικογένειες των Αλβανών ήρθαν εδώ το 2001, και αυτές ήταν οι μοναδικές στην περιοχή που ήρθαν εδώ και 90 χρόνια», θα πει ένας εκπατριζόμενος εκτός κάμερας. Με την μετανάστευση που παρατηρείται γράφεται μια άλλη ιστορία που συνδέει του Αλβανούς με το Μαργαρίτι, ενενήντα χρόνια μετά. Μετά την σύντομη μας αυτή συνέντευξη που κράτησε λίγα λεπτά από την ομάδα του αλβανικού καναλιού, τεθήκαμε πάλι σε αυστηρή παρακολούθηση από τρία, τουλάχιστον, αστυνομικά αυτοκίνητα.
Η παρακολούθηση αυτή άρχισε όταν πρωτοήρθαμε στο χωριό Μαργαρίτι, από τότε μας παρακολουθούσαν δύο οχήματα της ελληνικής αστυνομίας και ένα μπλε χρώματος, αδιάλειπτα από πολύ κοντά. Συχνά η παρακολούθηση γινόταν με αλλαγή αυτοκινήτων και προσωπικού, αλλά χωρίς να εγκαταλείψουν το παρακολουθούμενο όχημα του Top Channel. Όταν πλησιάσαμε τα σύνορα, μόνο ένας από αυτούς φορώντας πολιτικά- ο οποίος καταγράφηκε στο βίντεο- προσπάθησε να καθυστερήσει την διέλευση μας από το σταθμό των συνόρων ελέγχοντας τις άδειες που είχε η ομάδα του αλβανικού καναλιού. Μετά από 40 λεπτά, παίρνοντας το δρόμο για την Αλβανία αφήναμε πίσω μας ό, τι πιο άσχημο, από έναν τεράστιο έγκλημα το οποίο απαιτεί δικαιοσύνη. Και πέρα από όλα αυτά, κυριάρχησε ο πυρετός του εθνικισμού του γείτονα, που φοβήθηκε την τηλεοπτική φωτογραφική μηχανή, για να μην εκτεθεί η άσχημη πλευρά του. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τους Έλληνες πολιτικούς, τους Ελληνο-αμερικανούς μετανάστες, τους εθνικιστές όλων των αποχρώσεων που βρίσκονται υπό τον έλεγχο ή όχι της Αθήνας, δημοσιογράφους, διπλωμάτες και βουλευτές, οι οποίοι έρχονται στην Αλβανία μόνο και μόνον να πραγματοποιήσουν ομιλίες για να μην λησμονήσουμε ότι τα εδάφη αυτά είναι ελληνικά.
Αυτοί όλοι, τα κάνουν όλα αυτά, όχι λόγω της ταπεινής πολιτικής μας, αλλά κυρίως γιατί η Αλβανία δεν έχει να κρύψει τίποτε από την Ελλάδα, παρά μόνο να ζητήσει μεγαλόφωνα τα δικαιώματα των Τσάμηδων. Αυτή είναι η πηγή του Ελληνικού Φόβου, γιατί οι Έλληνες γνωρίζουν ότι όλα αυτά στοιχειώνουν έναν πανικό, ότι βρισκόμαστε σε μια σκηνή του εγκλήματος, το οποίο ακόμη δεν έχει διευκρινιστεί. Συγχρόνως οι Έλληνες πολιτικοί και η Εκκλησία ασχολούνται με εγκλήσεις των κατοίκων της Κορυτσάς και των άλλων νότιων περιοχών που ζουν οι Έλληνες, και φοβούνται, ένα ντοκιμαντέρ που δεν επιδιώκει να σπείρει το μίσος και τον εθνικισμό, αλλά απλά να θέσει επί τάπητος τα ελληνικά εγκλήματα που θυμίζουν την γενοκτονία.
Σπίτια καταστράφηκαν, οι μιναρέδες παραμελήθηκαν, με την απέλαση του γηγενούς πληθυσμού, καθώς υπάρχουν χιλιάδες αποδείξεις για όλα αυτά, αφού οι άνθρωποι είναι ακόμη εν ζωή και η θέλησή τους είναι ισχυρότερη από τις συντάξεις που παραχωρεί η Αθήνα σε όσους ζήτησε να πουλήσουν την ταυτότητά τους για να λάβουν περισσότερα χρήματα.
http://epirus-ellas.blogspot.com/2011/02/blog-post_8412.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου