Θέλω να γίνουμε Αλβανία!

Μάλιστα, ανήκω σε εκείνη την κατηγορία των τρισάθλιων οχτρών της πατρίδας που έχω ως όραμα τη μετατροπή της σε Αλβανία. Όχι όπως είναι σήμερα, αλλά όπως τότε, στα ένδοξα χρόνια του συντρόφου Ενβέρ Χότζα. Ομολογώ, κύριε Βενιζέλε μου, πως είμαι ένας αλητήριος συμμορίτης, που γουστάρω να γεμίσει η χώρα μας πολυβολεία, να κλείσουν τα σύνορα, να κυκλοφορεί μόνον μία κυβερνητική εφημερίδα και να λογοκρίνονται άπαντες οι έχοντες αντίθετη από την επίσημη, άποψη. Να μην υπάρχουν κόμματα και εκλογές, η βουλή να είναι ένα διακοσμητικό σώμα που ακολουθεί τη γραμμή της μεγάλης χώρας-οδηγού. Κάποτε ήταν η Κίνα του Μάο, σήμερα που όλα έχουν αλλάξει, θα μπορούσε νε είναι η προσφιλέστατη Βόρεια Κορέα. Αλλά τέλος πάντων, θα βρούμε κάποιον για να ακολουθούμε τις επιταγές του. Ίσως πιο κοντά μας. Υπάρχουν πρόθυμοι, όπως έχω ακούσει.

Αυτό το όραμα έχω για την πατρίδα, Μια πατρίδα που οι πολίτες δε θα είναι πολίτες αλλά υπήκοοι του Πατρικού Κράτους. Που τούτοι όλοι οι κακομοίρηδες, γιατί έτσι τους θέλω καθότι εγώ θα ανήκω στην κρατική (κομματική) νομενκλατούρα, θα υπακούουν, θα χειροκροτούν, δε θα ξέρουν να λένε όχι, όπως δε θα λέει και η κυβέρνησή τους στη Χώρα Οδηγό. Που θα χάσουν τα σπίτια τους επειδή η ιδιοκτησία είναι κακό πράγμα αλλά και τις καταθέσεις τους επειδή και η συσσώρευση χρήματος είναι κακό πράγμα. Αυτά είναι προνόμια της νομενκλατούρας που κυβερνά, επειδή αυτή ξέρει ενώ οι άλλοι, οι κυβερνώμενοι, δεν ξέρουν την τύφλα τους τη μαύρη.

Ναι, θέλω, μαζί με τους ομοίους μου, που είμαστε κάτι κοπρόσκυλα με το κονσερβοκούτι υπό μάλης, να καταργήσουμε τη δημοκρατία. Τι εκλογές και μπούρδες μου λέτε; Αυτά είναι κακές συνήθειες που πρέπει να καταργηθούν. Αλλά και τα κόμματα. Να καταργηθούν. Να συμπτυχθούν σε ένα, με κοινή ιδεολογία. Θα υπάρχει μία κυβέρνηση τα μέλη της οποίας θα ξέρουν. Θα είναι γνώστες και παντογνώστες των αναγκών της πατρίδας αλλά και των υπηκόων τους. Που θα γνωρίζουν ακόμη και τις διατροφικές ανάγκες των ανθρώπων. Σε τούτη τη βάση, το μεγάλο σχέδιο μετατροπής της χώρας σε Αλβανία του Ενβέρ Χότζα που οραματίζομαι, προβλέπει την κοινή σίτιση, δηλαδή τη δημιουργία συσσιτίων παντού. Όχι σπίτια, όχι καταθέσεις, κοινό φαγητό. Έτσι θα καταργήσουμε τη ρουφιάνα την ταξική κοινωνία. Γιατί εμείς έχουμε όραμα. Είμαστε σοσιαλιστές. Θέλουμε όλοι οι άνθρωποι να είναι ίσοι. Βέβαια κάποιο δικαιούνται να είναι πιο ίσοι, αλλά τόσες σκοτούρες θα έχουν οι άνθρωποι στο κεφάλι τους, να μην ανταμειφθούν; Τόση δουλειά θα κάνουν. Τόση φροντίδα και στοργή θα έχουν να επιδείξουν για τους υπηκόους, θα τους αφήσουμε έτσι, ξεκρέμαστους; Χωρίς ούτε μια ασφάλεια; Μία βίλα; Ένα κότερο; Μια κατάθεση σε ξένη τράπεζα;

Αυτό είναι το όραμά μου και είμαι περήφανος γι’ αυτό. Θέλω να κάνω την Ελλάδα Αλβανία. Μόνο που όλα αυτά, κάτι μου θυμίζουν, Όχι κάτι από το ένδοξο υπό τον Χότζα παρελθόν της γείτονος, αλλά κάτι σύγχρονο, σημερινό. Είναι το όραμα της μιζέριας το οποίο φαίνεται να υλοποιείται από τη σημερινή κυβέρνηση.

Αχ κύριες Βενιζέλε μου, δεν παίζετε τίμια. Μου λεηλατήσατε το όνειρο, μου κλέψατε το κοπιράιτ. Και πως τώρα θα πορευθώ εγώ ο άθλιος και οι άθλιοι σύντροφοί μου χωρίς όραμα; Τελικά προλάβατε και κάνατε την Ελλάδα, χώρα οδηγό ενός εφιαλτικού μέλλοντος. Χίλιες φορές μπράβο!

Υ.Γ. Σας συμβουλεύω με αγάπη, να μην κάνετε εκλογές –που δε θέλετε έτσι κι αλλιώς- πριν ολοκληρώσετε το πρόγραμμα κατασκευής πολυβολείων σε κάθε γωνιά της χώρας. Μέγα αναπτυξιακό έργο.

Φιλμ Νουάρ 1 Μαρτίου 2012