Η Εμπόλεμος Κατάστασις.

Αι Συνομιλίαι Κρούτσεφ-Βενιζέλου.

Η περί αυτονομήσεως πρότασις του κ. Σοφοκλή Βενιζέ λου και ιδία η συζήτησις ταύτης υπό του Κρούτσεφ έλαβεν απροσδόκητον έκτασιν και έσχε σοβαρόν αντίκτυπον προκαλέσασα την λυσσώδη αντίδρασιν της Κυβερνήσεως των Τιράνων.
Ο Αλβανός Πρωθυπουργός Μεχμέτ Σέχου, εις λόγον του ενώπιον της Αλβανικής Εθνοσυνελεύσεως εδήλωσεν ότι

«παρόμοιοι πρωτοβουλίαι θέτουν εν κινδύνων την πα τρίδα μας, την αφήνουν εις το έλεος των ιμπεριαλιστικών λύκων και των πλέον μανιωδών εχθρών του λαού μας, αντι τίθενται εις τα συμφέροντα της Αλβανίας ως και εις την ασφάλειαν του λαού της και δημιουργούν κινδύνους διά το σοσιαλιστικόν καθεστώς μας».

Υποστηρίζεται επιμόνως ότι η δημιουργηθείσα ψυχρότης μεταξύ Ρωσίας και Αλβανίας και η στροφή της τελευ ταίας προς την Κίναν οφείλεται συν τοις άλλοις εις το γεγο νός αυτό. Λέγεται ότι η Ρωσία κατά τα τέλη του 1960 προσεκάλεσε διακεκριμένους Αλβανούς κομμουνιστάς εις την Μόσχαν οι οποίοι κατόπιν συσκέψεως και με μέλη του Πο λιτικού Γραφείου του Κ.Κ. Ελλάδος κατέληξαν εις το συ μπέρασμα ότι η ρύθμισις του Βορειοηπειρωτικού θέματος, διά τα ακραιφνή τουλάχιστον Ελληνικά χωρία της Βορείου Ηπείρου, θα ενίσχυε τα ση μερικά αδύνατα σημεία του κομ­μουνισμού εις την Ελλάδα και θα εκέρδιζε τον Ελληνικόν λαόν, προβαλλόμενης της Ρωσίας ως φίλης των Βαλκανίων και ιδιαίτερα της Ελλάδος. Πάντα ταύτα συσχετίζονται με τας εν Μόσχα διεξαχθείσας συνομιλίας Βενιζέλου-Κρούτσεφ και την πίεσιν του τελευταίου επί της Αλβανίας διά την άμεσον εξομάλυνσιν των διαφορών της μετά της Ελλά­δος, αλλά και της Γιουγκοσλαβίας
. Και ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών την 3.4.1961 εις ξενόγλωσσους εκπομπάς του ανεφέρθη εις το ζήτημα τούτο ως εξής:

«Ο Χότζα εις την Μόσχαν όπου έλαβε μέρος εις το Συνέδριον των 81 κομμουνιστικών κομμάτων αντιμετώπισε πράγματι πρότασιν του Κρούτσεφ περί αυτονομήσεως της περιοχής της Βορείου Ηπείρου, εις την οποίαν και ενέδωσεν, αλλά με την προϋπόθεσαν ότι εις την αυτονόμησιν θα περιελαμβάνετο και η αλβανόφωνος περιοχή του Κοσσόβου εις Γιουγκοσλαβία·/, αμφότεροι δε αι περιοχαί θα προσήρτωντο εις το Αλβανικόν στέμμα του Εμβέρ Χότζα. Τού το ηρέθισε τον Πρωθυπουργόν της Σοβιετικής Ενώσεως και ηνάγκασε τον Εμβέρ Χότζα να επανέλθη άπρακτος και περιδεής πλέον διά την προσωπικήν του τύχην και την τύχην του καθεστώτος του εις τα Τίρανα, όπου ετυφέκισε με ρικούς και ε φυλάκισε περισσότερους».

Ο Σοφοκλής Βενιζέλος εις το περί το Βορειοηπειρωτικόν άρθρον του, αναφερόμενος εις τον Εμβέρ Χότζα τονί ζει:

«Δεν θα ασχοληθώ, βέβαια, με τους γελοίους κομπα σμούς του δικτατορίσκου των Τιράνων, ο οποίος εις την διάσκεψιν των 81 κομμουνιστικών κομμάτων, που συνήλθον εις Μόσχαν τον παρελθόντα Νοέμβριον (1960) εκαυχήθη ότι

"έβαλε τον Σοφοκλή Βενιζέλον εις την θέσιν του".

Δια να είναι τόσον οργισμένος φαίνεται ότι τον ίδιον έβαλε κά ποιος εις την θέσιν του και ίσως τούτο να είναι ένας από τους λόγους διά τους οποίους ζητεί έκτοτε προστασίαν από την μακρυνήν Λαΐκήν Δημοκρατίαν της Κίνας».

Πλέον προωθημένη εμφανίζεται η «θέσις» την οποίαν ανέπτυξε την 15-4-60 ο πρεσβευτής κ. Γεώργιος Μελάς, υπουργός εμπορίου σήμερον, εκφράσας τας επί του εθνι κού θέματος προσωπικός αντιλήψεις του, ως εξής:

«Η "εμπόλεμος κατάστασις" μέσω της Αλβανίας που μας παρουσιάζει εις τους θέλοντας να μας δυσφημίσουν, ως τρέφοντας κακάς διαθέσεις έναντι της γείτονος, από πολ λού έπαυσεν έχουσα σχέσιν τινά με την πραγματικότητα. Περί θέσεως εδαφικού ζητήματος Βορείου Ηπείρου, μόνον μη σοβαροί άνθρωποι θα ηδύναντο να ομιλούν σήμερον. Αποβάλλοντες αντιστρόφως την μέχρι τούδε ανεδαφικήν γραμμήν, θα ηδυνάμεθα, εν συνεννοήσει με όλας τα Μεγά λος Δυνάμεις, να επιτύχωμεν καθεστώς εγγυώμενον την διάσωσιν των δύσμοιρων αδελφών της Βορείου Ηπείρου, από της περαιτέρω ολοκληρωτικής εξοντώσεως».

Όσον αφορά την πολιτική της ΕΔΑ επί του Βορειοηπει ρωτικού, αύτη είναι ευθυγραμμισμένη προς την γραμμήν του ΚΚΕ. Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ επί τη 15η επέτειοι της απελευθερώσεως της Αλβανίας απέστειλε χαιρετιστήριον τηλεγράφημα εις τον Χότζα το κείμενον του οποίου μετεδόθη εις την Αλβανικήν εκπομπήν του Σταθμού Τιράνων την 30-11-1959. Μεταξύ των άλλων, το τηλεγράφημα αναφέρει:

«Απορρίπτομεν μετά βδελυγμίας τους προβαλλόμενους ισχυρισμούς περί υπάρξεως εμπολέμου καταστάσεως μεταξύ των δύο χωρών και διαβεβαιούμεν υμάς και τον αδελφόν Αλβανικόν λαόν, ότι σύμπας ο Ελληνικός λαός αντιτάσσεται σφοδρώς κατά πάσης ενεργείας των εξτρεμιστών αποσκοπούσης εις την μείωσιν της ακεραιότητος της ανεξαρτησίας της χώρας σας».

Είναι χαρακτηριστικών ότι η γραμμή ΚΚΕ-ΕΔΑ επί του Βορειοηπειρωτικού δεν μετεβλήθη, ούτε μετά την απομόνακπν της Αλβανίας και την ρήξιν της με τον Σοβιετικόν Συνασπισμόν, ούτε μετά την αποκήρυξιν του καθεστώτος του Χότζα εκ μέρους της σημερινής ηγεσίας του ΚΚΕ.
Εκ της ανωτέρω στοιχειοθετήσεως των απόψεων του πολιτικού κόσμου συνάγεται ότι η άρνησις της Ελλάδος όπως παραιτηθεί του Βορειοηπειρωτικού αποτελεί τον κυ ριώτερον λόγον της παρατάσεως της εμπολέμου καταστά σεως μεταξύ των δύο κρατών και της μη αποκαταστάσεως διπλωματικών σχέσεων. Η άρνησις αύτη εκφράζει τον εθνικόν προσανατολισμόν επί του θέματος τούτου εξωτερικής πολιτικής.
Επιθυμία όλων ανεξαιρέτως των μεταπολεμικών ελληνι κών Κυβερνήσεων ήτο η διευθέτησις του Βορειοηπειρωτι κού διά της ειρηνικής οδού και διά της διεξαγωγής δια πραγματεύσεων. Επαφαί μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας διεξαχθείσαι κατά τα τελευταία έτη, δι' εμμέσου οδού, προς τερματισμόν και τυπικώς της μεταξύ των δύο χωρών εμπολέμου καταστάσεως, δεν κατέληξαν καν εις την κατοχύρωσιν των δικαιωμάτων του αλυτρώτου Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου, συμφώνως προς την διεθνή νομιμότητα.
Η Αλβανία, μολονότι αναγνωρίζει θεωρητικώς την ύπαρξιν ελληνικής μειονότητος, απέκρουσε την βάσιν αυ τήν επιδιώκουσα τον αφελληνισμόν των Βορειοηπειρωτών και ιδίως των διανοουμένων και των ιερέων. Το επίσημον όργανον του Κόμματος Εργασίας «Ο Δρόμος του Κόμμα τος» (7ον τεύχος), γράφει:

«τα προγράμματα του σχολείου μας είναι κατηρτισμένα επί τη βάσει της υλιστικής επιστη μονικής κοσμοθεωρίας, παρέχουν δε την δυνατότητα να κα ταπολεμηθούν αι θρησκευτικοί πεποιθήσεις».

Η εκκλησία διεφύλαξε και ανέπτυξε την εθνικήν συνείδησιν του γένους επί τουρκοκρατίας, ενώ οι οργανωμένοι διωγμοί των ελλη νορθόδοξων εις την Αλβανίαν, εις πολλάς περιπτώσεις, δύ νανται να παραβληθούν προς την αθεϊστικήν προπαγάνδαν των κρατών του ανατολικού συνασπισμού, όπου ούτε έχουν καταργηθή δι' αστυνομικών μέτρων αι ιεροτελεσιίαι, ούτε έχουν μετατροπή αι ιστορικαί μοναί εις χώρους καταυλι σμού των δυνάμεων ασφαλείας.
Καθίσταται ούτω σαφές ότι η ανθρωπίνη τύχη των βο ρειοηπειρωτών και η άσκησις του διεθνώς ανεγνωρισμένου δικαιώματος των όπως διατηρήσουν τας εθνικός παραδό σεις των κρίνεται εξ ελληνικής πλευράς ως κεφαλαιώδους σημασίας διά την αποκατάστασιν των διακρατικών σχέσε­ων, μολονότι δεν υποτιμώνται αι ειδικαί συνθήκαι υπό τας οποίας το καθεστώς του Εμβέρ Χότζα αγωνίζεται διά την επιβίωσίν του και η έντονος καχυποψία του προς πάσαν κατεύθυνσιν.
Γενικώτερον, αι σχέσεις μετά της Αλβανίας δεν έχουν σημειώσει εξέλιξιν, ουδέ υπάρχουν εκ μέρους της ενθαρρυ ντικοί ενδείξεις ότι αύτη ανταποκρίνεται εις τας διαθέσεις της Ελληνικής Κυβερνήσεως. Υπάρχουν ακόμη πολλοί όμη ροι από της εποχής του ανταρτοπόλεμου, οι οποίοι αναμέ νουν να επαναπατρισθούν. Παρά την κατά παρελθόντα Δεκέμβριον δοθείσαν υπόσχεσιν εκ μέρους των Αλβανών, ού τοι δεν επεστράφησαν ακόμη. Μέχρι σήμερον παρεδόθη σαν: 12-8-56 όμηροι 317, την 23-2-57 όμηροι 105, την 30-9-57 όμηροι 21, την 27-4-58 όμηροι 59, την 11-6-60 όμηροι 22, την 23-6-61 όμηροι 41, την 28-12-61 όμηροι 102 και τον Μάιον του 1962 όμηροι 40. Υπολείπονται προς παράδοσιν εξακόσιοι, μολονότι εγένοντο τρεις ακόμη συμπληρωματι κοί αποστολαί. Επί πλέον ο Αλβανικός Τύπος και το ραδιόφωνον δεν χάνουν ευκαιρίαν να επιτίθενται εναντίον της Ελλάδος, με ιδιαιτέρως εχθρικήν έμφασιν.

Αναδημοσίευση από: http://palmosbh.blogspot.com