ΤΟ REGGIMENTO CIMARRIOTO

Μετά την εξέγερση του 1685 πολλοί Χιμαριώτες εντάχβηκαν στα στρατεύματα της Βενετίας και αργότερα συγκεντρώθηκαν στο δύναμης 2.000 ανδρών Reggimento Cimarrioto. Αυτό το Σύνταγμα διακρίβηκε στα τελευταία χρόνια των πολέμων για τον Μοριά και, στα χρόνια της ειρήνης που ακολούβησαν, οι δυνάμεις του αναπτύχθηκαν στα Ιόνια νησιά και σε άλλες φρουρές του Λεβάντε. Το Σύνταγμα συγκεντρωνόταν ολόκληρο μόνο για αραιές επιθεωρήσεις από τις βενετικές Αρχές. 

Οι εκτεταμένες παρατυπίες που μάστιζαν το Reggimento Cimarrioto κατά τα ύστερα χρόνια της ύπαρξής του, αποδεικνύουν ότι οι Βενετοί και οι Ναπολιτάνοι ανταγωνίζονταν ο ένας τον άλλο ως προς τη στρατολόγηση των Χιμαριωτών. Για παράδειγμα, σε μια ειιιβεώρηση του φρουρίου της Κέρκυρας το 1745, οι Βενετοί αξιωματούχοι ανακάλυψαν ότι οι δύο λόχοι του Reggimento Cimarrioto που υπηρετούσαν στη φρουρά της Κέρκυρας είχαν μαζικές απουσίες. Δύο από τους αξιωματικούς τους, κάποιος ταγματάρχης Μπιτσίλης και ένας λοχαγός Πολύμερος, ήταν παρόντες μόνο για να εισπράξουν την πληρωμή των ανδρών τους. Οι άνδρες ήταν στη Χιμάρα και παραλάμβαναν από εκεί την πληρωμή τους. Στην πραγματικότητα, μερικοί απ' αυτούς πληρώνονταν τόσο από τη Δημοκρατία της Βενετίας, όσο και από το Βασίλειο της Νεάπολης, καθώς ήταν εγγεγραμμένοι επίσης και στο Reggimento Rea! Macedone. 

Αυτή η μονάδα (το Reggimento Real Macedone) είλκυε την καταγωγή της από μια στρατιωτική μονάδα που σχηματίσβηκε αμέσως μετά την ανεξαρτητοποίηση του βασιλείου της Νεάπολης, υπό τον δικό της κλάδο του οίκου των Βουρβώνων. Ο Ηπειρώτης έμπορος Αθανάσιος Γλυκής, που ζούσε στη Νεάπολη, και ο κόμης Στρατής Γκίκας, ένας βετεράνος stradioto από τη Χιμάρα στην υπηρεσία των Ναπολιτάνων, ήταν υπεύθυνοι για την αρχική οργάνωση και τη στρατολογία για τον νέο σχηματισμό. Το 1735, οι άνδρες αυτοί οργάνωσαν μια μικρή μονάδα, αναμφίθολα από Χιμαριώτες, για να υπηρετήσουν ως φρουρά του βασιλιά Καρόλου. Αυτή η μονάδα είχε αποκτήσει μέγεθος τάγματος το 1738, αλλά την ίδια χρονιά ανέκυψαν προβλήματα στο εσωτερικό της, υποτίθεται λόγω των μηχανορραφιών Βενετών πρακτόρων. Πιθανότατα η βενετική παρέμβαση ήταν αποτέλεσμα του ανταγωνισμού για τη στρατολόγηση Χιμαριωτών την οποία προαναφέραμε. 

Εξαιτίας αυτής της διχόνοιας, η ναπολιτάνικη μονάδα αναδιοργανώθηκε υπό νέα ηγεσία το 1739. Ο νέος διοικητής ήταν ο Κεφαλλονίτης κόμης Γεώργιος Χωραφάς, πρώην αξιωματικός στον Βενετικό Στρατό. Υπό την ηγεσία του, η μονάδα μεγέθους τάγματος επεκτάθηκε σταδιακά σε ένα πλήρες σύνταγμα το οποίο, το 1754, αποτελείτο από δύο τάγματα με 13 λόχους το καθένα. Ο αρχικός διοικητής, Στρατής Γκίκας, είχε τον θαθμό του αντισυνταγματάρχη και ήταν δεύτερος στην ιεραρχία. Αυτός ο σχηματισμός, που έγινε γνωστός με το όνομα Reggimento Real Macedone, παρέμεινε ως είχε έως την τελευταία δεκαετία του 18ου αιώνα. Ο Χωραφάς παρέμεινε διοικητής του συντάγματος έως το 1775, οπότε και πέθανε, με τον βαθμό του αντιστρατήγου. Ο Στρατής Γκίκας τον διαδέχθηκε στη διοίκηση του συντάγματος, μέχρι τον θάνατό του το 1784, οπότε ο συνταγματάρχης Βλάσσης τον αντικατέστησε ως προσωρινός διοικητής, έως ότου ανέλαβε τη διοίκηση ο γιος του Στρατή Γκίκα, Αθανάσιος, υπό την ηγεσία του οποίου το σύνταγμα συνέχισε την ύπαρξή του έως τις παραμονές της γαλλικής εισθολήο στην lταλία το 1798.
ximara