Κυριακή 13 Μαΐου 2012

Το μυστήριο της καταγωγής των Αλβανών



Σκοπός του άρθρου είναι να αναδείξει την πληθυσμιακή και πολιτιστική ανάμειξη των ασιατών Αλβανών με τα Ιλλυρικά φύλλα, ανάμειξη από την οποία προέκυψε το σημερινό έθνος των Αλβανών
Ξετυλίγοντας το μίτο• Είναι στα χρόνια της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όπου για πρώτη φορά καταγράφεται ιστορικά ένα -εχθρικό- έθνος με την ονομασία Αλβανοί, και με τη χώρα τους να βρίσκεται στη δυτική όχθη της Κασπίας. (Αρριανός).

• Τις ίδιες αναφορές συναντάμε στον Πλούταρχο, τον Στράβωνα, τον Κλαύδιο Πτολεμαίο, τον Διόδωρο το Σικελιώτη, τον Διονύσιο τον περιηγητή, καθώς και τον Στέφανο Βυζάντιο.

• Λίγο αργότερα, με την παρακμή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και την ανάδειξη του Βυζαντίου, το ίδιο έθνος εμφανίζεται μακριά από την κοιτίδα του στην περιοχή του Καυκάσου, φτάνοντας μέχρι την καρδιά του Βυζαντίου.

• Πρόκειται για ένα σύμπλεγμα φυλών που προέρχεται από την ασιατική Αλβανία ,το σημερινό Dagestan. Το όνομα αυτών: Άβαροι.

• Η πρώτη κάθοδος τους γίνεται σταδιακά με κατάληξη νότια του Δούναβη, ενώ στη συνέχεια εγκαθίστανται μόνιμα στην Παννονία και την Παιονία.

• Μέχρι τον 5ο και 6ο αι. μ. Χ οι Άβαροι αναμιγνύονται με τους Σκορδίσκους και εγκαθίστανται στην περιοχή Σάλωνα της Δαλματίας, σημερινό Solin.

• Τότε ξεκίνησε και η ανάμιξη των Αβάρων με τα βόρεια Ιλλυρικά φύλλα, που λίγο παλαιότερα είχαν σπρώξει νοτιότερα γότθοι επιδρομείς.

• Ωστόσο η ονομασία Αλβανοί και Αλβανία παγιώθηκε πολύ αργότερα με αναφορές από την Άννα Κομνηνή καθώς και άλλους βυζαντινούς ιστορικούς.

• Και ενώ φαίνεται να μην υπάρχει καμία σχέση μεταξύ της παλαιάς Καυκάσιας Αλβανίας με τη σημερινή, στην πραγματικότητα η ιστορία μας δείχνει πως μερικές φορές οι φαινομενικές πλάνες συστήνουν εν τέλει η ιστορική αλήθεια.

• Η περιοχή της αρχαίας Ιλλυρίας και της σημερινής Αλβανίας, έχει άμεση σχέση με τους Άβαρους. Δεν γνωρίζουμε το μέγεθος της επιρροής που άσκησαν αυτοί στην περιοχή, ωστόσο μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ήταν μεγάλο λόγω του πληθυσμιακού όγκου μετανάστευσης από την Αλβανία του Καυκάσου.


Πολλοί ακαδημαϊκοί και ιστορικοί, μάλιστα και αρκετοί διάσημοι, αναλύοντας το ζήτημα της πληθυσμιακής σύνθεσης των σημερινών Αλβανών, τους συνδέουν άμεσα με τους αρχαίους Ιλλυριούς. Αντιθέτως κατά καιρούς η Ελληνική φυλή έχει μπει στο "μικρόσκοπιο" της ιστορίας και δεν είναι και λίγοι αυτοί που αμφισβητούν έντονα την Ελληνικότητα των σημερινών Ελλήνων. Εκτός από την ουσία όλων αυτών των θεωριών που είναι ιστορικά ατεκμηρίωτες, είναι απορίας άξιον πως εφόσον αυτό μπορεί να ισχύει για το Ελληνικό έθνος, ωστόσο δεν μπορεί να ισχύει για τους επιδρομείς μας οι οποίοι κατόπιν και μας νόθευσαν.

Ανεξερεύνητη παραμένει η προέλευση των σημερινών Αλβανών, η σημερινή ονομασία τους -διεθνής και ντόπια- καθώς και η γλώσσα τους. Παρά την εντύπωση που επικρατεί ότι αυτοί οι πληθυσμοί υπήρξαν απόγονοι των αρχαίων Ιλλυρικών φύλων που ωστόσο κατά καιρούς επηρεάσθηκαν από Έλληνες και Ρωμαίους, υπάρχουν ισχυρότατες ενδείξεις πως οι σημερινοί Αλβανοί, η πλειοψηφία τους τουλάχιστον, προέρχονται όπως και οι Βούλγαροι, από περιοχές της Ασίας. Αυτή η υπόθεση ενισχύεται από το γεγονός της γλωσσικής ασυνέχειας αλλά και από την ποικιλομορφία της πληθυσμιακής σύνθεσης αυτών που σήμερα ονομάζονται Αλβανοί. .

Αρκετοί συγχέουν την Αλβανία των Βαλκανίων με το Άλβανον κοντά στη Ρώμη. Άλλοι πάλι, θέλοντας να αιτιολογήσουν την διεθνή ονομασία της γειτονικής μας Αλβανίας, φέρνουν ως παράδειγμα την πόλη Ελμπασάν που ονομάζεται έτσι και από τους ίδιους τους Αλβανούς, χωρίς ωστόσο αυτοί οι ισχυρισμοί να έχουν μεταξύ τους καμία σχέση. Άλλωστε, οι ίδιοι οι Αλβανοί την χώρα τους δεν την αποκαλούν Αλβανία ,αλλά Shqiperia, όνομασία η οποία φαίνεται να προέρχεται από τον αετό, λέξη που ωστόσο είναι μοναδική μεταξύ όλων των άλλων ευρωπαϊκών γλωσσών και όχι μόνον (Αλβανικά: shqiponjë, Ελληνικά: αετός, Αγγλικά: eagle, Γερμανικά: Adler, Γαλλικά: aigle, Ιταλικά: aquila, Ισπανικά: águila) .

ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΓΡΑΦΗ

Οι Αλβανοί απέκτησαν τη γραφή τους και το αλφάβητο τους, πολύ πρόσφατα και πάντως μετά τον 19ον αι. Μέχρι και τους ελληνιστικούς χρόνους αλλά και αρκετά αργότερα, οι πληθυσμοί της τότε οικουμένης γνώριζαν την Ελληνική γλώσσα και εφόσον δεν είχαν γραφή την οικειοποιούνταν. Ως τρανταχτό παράδειγμα μπορουμε να σκεφτούμε την γλώσσα στην οποία γράφτηκαν τα ιερά βιβλία του χριστιανισμού (Ευαγγέλια κ.ά.) καθώς και οι μεταφράσεις στην Ελληνική άλλων σημαντικών, ιερών και μη, βιβλίων οπως τα ιερά βιβλία των εβραίων (μεταφραση των Ο') κ.λ.π.

Αλλά ακόμα και άλλα έθνη που δεν είχαν γραφή "υποχρεώθηκαν" να έχουν, όπως για παράδειγμα οι Σλάβοι που απέκτησαν μέσω του Κυριλλου την γνωστή γραφή που διατηρούν μέχρι και σήμερα.

ΟΙ ΣΛΑΒΟΙ ΕΛΑΒΑΝ ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΚΑΙ ΓΡΑΦΗ... ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ, ΟΧΙ !!!!

Είναι λοιπόν απορίας άξιον. Όταν οι Σλάβοι που προήλθαν από πολύ μακριά μετά το 8ον αι. εκχριστιανίστηκαν και τους δόθηκε από έξωθεν γραφή, τότε πραγματικά ξενίζει το γεγονός, πώς ένα έθνος συγγενικό ή τουλάχιστον άμεσα γειτονικό στους Έλληνες και στον πολιτισμό τους, καθως και στην παγκοσμίως διαδεδομένη Ελληνική γλώσσα, όπως ήταν το Ιλλυρικό έθνος, να έμεινε εντελώς αποκομμένο απο τις τότε πολιτιστικές εξέλίξεις, αλλά και αργότερα οταν στα πλαίσια του χριστιανισμού δεν έγινε καμία προσπάθεια να γίνει κυριάρχη η Ελληνική γραφή ή έστω να τους δοθεί ένα αντίστοιχο όπως των σλάβων αλφάβητο.

Επίσης, η Ελληνική γλώσσα κατά την Ρωμαιο-Βυζαντινή περίοδο απο τα τέλη του 4ου μέχρι και τον 14ον αι. αποτελούσε, αν όχι την επίσημη γλώσσα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, με βεβαιότητα όμως την κύρια γλώσσα όλων των τότε λεγόμενων ρωμιών, από τα Θέματα της κάτω Ιταλίας μέχρι και τα ανατολικότερα βυζαντινά Θέματα της Ασίας.

Ειναι λογικό επομένως να τίθεται το ερώτημα. Πώς η σημερινή Αλβανία, παρά το ότι ύπηρξε τοσο γειτονική στους Ελληνες και τοσο συγγενική σε αυτούς αλλά και τόσο στενα συνδεδεμένη με το Βυζάντιο., να έχει σημερα άλλη γλώσσα και γραφή ;

Η λογική επεξεργασία δεν βρίσκει άλλη απάντηση πέρα από την υπόθεση οτι κατι συνέβη την περίοδο της Βυζαντινής εποχής που αλλοίωσε εθνολογικά και γλωσσολογικά την ευρύτερη περιοχή της σημερινής Αλβανίας.

Έτσι επιχειρώντας να προσεγγίσουμε την λυση αυτού του "προβλήματος", δεν μπορούμε παρά να αντιπαραβάλουμε την λιγοστή είναι αλήθεια βιβλιογραφία γνωρίζοντας ωστόσο πως στην έρευνα μας οι πηγές είναι και λίγες και ασαφείς.

ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΝ ΜΟΝΟ ΣΛΑΒΟΙ ΚΑΙ ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΡΟΥΛΟΙ ΚΑΙ ΑΒΑΡΟΙ.

Κατά τη Βυζαντινή περίοδο και ιδιαίτερα μετά την εγκατάσταση των Βουλγάρων στα νοτιότερα τμήματα της Βαλκανικής άρχισαν πολεμικές αναμετρήσεις μεταξύ των νεοφερμένων και της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.

Στην αρχή και πριν από την είσοδο σλάβων και βούλγαρων στην Ανατολική-κεντρική Ευρώπη, είχαν αρχίσει τις επιδρομές τους οι Άβαροι και πριν από αυτούς οι Έρουλοι. Ωστόσο, κοινή αφετηρία στην πορεία των Βούλγαρων των Ερούλων και Αβάρων υπήρξε η ίδια γεωγραφική περιοχή, η περιοχή μεταξύ Μαύρης θάλασσας και Κασπίας, ενώ χρονολογικά η μετανάστευση τους προς τη Δύση άρχισε με πρώτους τους Ερούλους (Ελούρους κατα άλλους) τον 4ο αιώνα (300+ μ.Χ.) και συνεχίστηκε με τους Αβάρους. Ακολούθησαν οι Σλάβοι γενικότερα και η μετανάστευση ολοκληρώθηκε με τους Βούλγαρους, οι οποίοι κακώς συγκαταλέγονται στα σλαβικά φύλλα, εφόσον (όπως οι Άβαροι) ήταν Ούννοι στην καταγωγή.
ΟΙ ΑΒΑΡΟΙ ΠΡΟΗΛΘΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΝΤΑΓΚΕΣΤΑΝ

Το σημερινό Νταγκεστάν βρίσκεται δυτικά της Αρμενίας και αποτελεί ανεξάρτητη δημοκρατία της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Επίσης η ονομασία Νταγκεστάν σημαίνει ‘υψηλά ευρισκόμενη χώρα’, ή όπως θα λέγαμε και στα ελληνικά ‘Αλπική χώρα’.

Σήμερα ο πληθυσμός του Νταγκεστάν σύμφωνα με την επίσημη απογραφή του 2002 αποτελείται απο 30% Αβάρους (Avars), ακολουθούν οι Dargins με 16% οι Kumiks οι Lezgins με 13% καθώς και άλλες μικρότερες εθνότητες.

Το Νταγκεστάν απο την εποχή της Ρωμαϊκης αυτοκρατορίας μέχρι και τα πρωϊμα χρόνια του Βυζαντίου αποκαλούνταν Αλβανία οι δε κάτοικοι της Αλβανοί, γεγονός που είναι γνωστό από τις αναφορές των μεγάλων Ελλήνων και Λατίνων ιστορικών και γεωγράφων της κλασικής και ελληνιστικής περιόδου.
Ιστορικές αναφορές και αποδείξεις

Ο Πλούταρχος (βίοι παράλληλοι) γράφει:

"Καταλιπών δέ φρουρόν Αρμενίας Αφράνιον αυτός εβάδιζε δια τών περιοικούντων τον Καύκασον εθνών άναγκαίως έπϊ Μιθριδάτην. Μέγιστα δε αυτών εστίν έθνη, Αλβανοί και Ίβηρες"

Στράβωνος Γεωγραφία.

Εν αυτή δέ τη Αρμενία πολλά μέν όρη, πολλά δέ οροπέδια, έν οις ουδ αμπελος φύεται ραδίως. Πολλοί δε αύλωνες οί μέν μέαως, οι δέ και σφόδρα εύδαίμονες.. Καθάπερ τό Άραξηνόν πεδίον, δι ού ο Άράξης ποταμός ρέων εις τά άκρα της Αλβανίας και την Κασπίαν εκπίπτει θάλασσαν.

Άλλες αναφορές για την Αλβανία της Κασπίας γίνονται από τον Αρριανό στο έργο του ‘Αλεξάνδρου Ανάβασις ‘, όπου οι Αλβανοί βρίσκονται αντιμέτωποι ως εχθρικό τμήμα ενταγμένο στις περσικές δυνάμεις του Δαρείου κατά την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. "Ώς δέ ομού ήδη τά στρατότεδα έγίγνετο, ώφθη Δαρείος και οί άμφ΄ αυτόν, οί τε μηλοφόροι Πέρσαι και Ινδοί και Αλβανοί και Κάρες οι ανάσπαστοι και οί Μαρδοι τοξόται κατ΄ αυτόν Άλέξανδρον τεταγμένοι και την ίλην την βασιλικην."

Από τον Κλαύδιο Πτολεμαίο διαβάζουμε : Αλβανοί, Σκύθαι

Από τον Στέφανο Βυζάντιο, φιλόσοφο και γεωγράφο (4ου αιώνα μ.Χ.). διαβάζουμε:

Αλβανία χώρα προς τοις ανατολικοίς Ίβηρσιν. Εκεί δε και το έθνος οι Αλβανοί, ποιμενικοί και μετρίως πολεμικοί μεταξύ Ιβήρων και Κασπίας. Υπόκειται δε τη Σαρματία προς μεν τω Πόντω η Κολχική προς δε τή Κασπία η Αλβανία.

Υποστηρίζεται ότι οι πρώτοι κάτοικοι της Παννονίας υπήρξαν οι Ιλλυριοί (πελασγικός λαός και συγγενής των Ελλήνων). Η Παννονία σήμερα περιέχεται στα εδάφη των κρατών της Σερβίας, Βοσνίας, Μαυροβουνίου, Κοσσυφοπεδίου και βορείου Αλβανίας.

Ωστόσο από το βιβλίο "Ιστορία του Βασιλείου της Βαυαρίας και του εν αυτή Άρχοντος Οίκου" (επιτομή της Ιστορίας του Μιλβιλέρου, αρχές 19ου αιώνα), διαβάζουμε:

Ή των Λογγοβάρδων μετανάστασις παρέσχεν εις την Βοϊαρίαν νέους γείτονας διότι εις τά εν Παννονία οικητήρια των Λογγοβάρδωνεισεχώρησαν οί Άβαροι, άγριον Ούννικον έθνος. Προεχώρουν οί Άβαροι επί μάλλον καί μάλλον εξ ανατολών ώστε περί τα μέσα της ογδόης έκατονταετηρίδος ειχον ηδη έκταθη μέχρι τοϋ Ένσου ποταμου έν Αυστρία. Τούτοις παρηκολούθησαν οί Σλάβοι, έθνος Σαρματικόν κατοικήσαντες την σημερινήν Καρινθίαν, Καρνίαν και Στυρίαν, και τελουντες ύπό τον Χάνην των Άβάρων...

Από την Μενάνδρου Ιστορία ‘ Έρουλοι και Άβαροι’, μαθαίνουμε

Οτι έδέξατο Ιουστινιανός παρά Αβάρων πρέσβεις, έφ ώ σφάς περιαθρήσαι γήν οποί το φύλον θήσονται τας οικήσεις. Και ο μεν βασιλεύς Ιουστίνου του στρατηγού σημήναντός οι, έν βουλή έποιήσατο ές την Έρούλων χώραν κατοικίσαι το έθνος, ένθα προ του ώκουν οι Ερούλοι. δευτέρα δε προσαγορεύεται Παιονία...

Ο Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος για την εποχή του Ηράκλειου γράφει:

..."Και επειδή η νυν Σερβλία καί παγανία καί η ονομαζομένη Ζαχλούμων χώρα καί Τερβουνία καί η των Καναλιτών υπό την εξουσίαν του βασιλέως Ρωμαίων υπήρχον, εγένοντο δε αι τοιούιαι χώραι έρημαι παρά τών Αβάρων από των εκείσε γαρ Ρωμάνους τους νύν Δελματίαν καί τό Δυρράχιον οίκούντας απήλασαν"...

Εδώ περιγράφεται η ερήμωση της Ιλλυρίας μέχρι και του Δυρραχίου και ο εποικισμός υπο των Αβάρων.

Ο Λαονικος Χαλκοκονδύλης (1430-1490), γράφει: Ουδόλως φρονώ ότι οί Αλβανοί ύπάρχουσιν Ίλλυρικόν γένος ώς τίνες λέγουσιν ...

Απο την Γαλλική εγκυκλοπαίδεια, γραμμένη από επιτροπή Σοφών υπό την εποπτεία του Ιππότη D' Arteau, μεταφρασμένη κατ΄ επιτομή από τη Γαλλική, το έτος 1862, διαβάζουμε:

ΑΛΒΑΝΙΑ: υπό των νεωτέρων γεωγράφων καλείται μία των επαρχιών της Ευρωπαϊκής Τουρκίας εκτεινομένη παρά το Αδριατικόν και το Ιόνιον πέλαγος και περιλαμβάνουσα δύο διακεκριμένας Επαρχίας των αρχαίων γεωγράφων την Ιλλυρίαν και Ήπειρο Η χώοα αυτή κατά τόν μεσαίωνα εκαλείτο Αρβανέσση νύν δε καλείται Αρναούτ μέν υπο των Οθωμανών, Σκίπερη δέ υπό τών εγχωρίων ήτοι των Αλβανών οίτινες και εαυτούς όνομάζουσισκιπετάρους. Οί κάτοικοι της εκτεταμένης ταύτης επαρχίας διαφέρουσιν από αλλήλων κατά τε την εθνικότητα την γλώσσαν και την θρησκείαν διότι το μέν μεσημβρινόν μέρος της Αλβανίας ήτοι την κυρίως Ήπειρον οικούσιν οί Ηπειρώται, όντες ομόγλωσσοι και Ομόθρησκοι με τους λοιπούς Έλληνας, το δε αρκτικόν ήτοι την Ιλλυρίαν, ήτις και δύναται νά ονομασθεί κυρίως Αλβανία κατοικούσιν οί Αλβανοί ανάμικτοι οντες μετά Σέρβων καϊ Οθωμανών καί Έλλήνων. Εκτός της αλβανικής γλώσσης η οποία διαιρείται εις πολλάς διαλέκτους και ιδιώματα, λαλείται έτι εν τη Αλβανία καί η Ελληνική, η τουρκική κλπ

Στις αρχές του 20ου αιώνα ο πρωθυπουργός της Σερβίας Πάσιτς δήλωνε περί του Αλβανικού ζητήματος, σε συνέντευξη που έδωσε στην Γαλλική εφημερίδα "Χρόνος":

"Οι Αλβανοί ουδέποτε είχον ιστορικόν βίον και ουδέποτε υπήρξε Αλβανία με την γεωγραφική έννοιαν ήν δίδουσι σήμερον οι εν Ευρώπη, μάλιστα δε οι προπαγανδισταί. Ανεξαρτήτως απο το ζήτημα περί καταγωγής και γλώσσης των Αλβανών, είναι βέβαιον ότι είτε Ιλλυριοί ήσαν ούτοι αρχαιώθεν είτε μετανάστες εξ Ασίας, πολιτικόν βίον ουδέποτε έσχον".

Βεβαίως τα λεγόμενα του Σέρβου πολιτικού και μάλιστα πρωθυπουργού, ο καθένας θα περίμενε να κρύβουν πολιτικές σκοπιμότητες.

Ωστόσο σε αυτό που πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή είναι η αναφορά του Πάσιτς στην Ασιατική καταγωγή των Αλβανών.

Στο Βιβλίο "Χρονογραφία της Ηπείρου και των όμορων Ελληνικών και Ιλλυρικών", ο Παναγιώτης Αραβαντινος επικεντρώνοντας στους Βούλγαρους, γράφει:

Βούλγαροι: Εθνος σκυθικόν κατοικούν παρά τον Βόλναν ποταμόν της Σαρματίας, τον παρά Ελλησι Βορυσθένην. Κατά το έτος 485 το βάρβαρον αυτό έθνος άγρίως και ληστρικώς έπεσκέφθη την Θράκην και κατά της ιδίας αυτής επαρχίας επανέλαβε τάς λεηλασίας και έπιδρομάς του, κατά τα έτη 479 και 501. Μετά ταϋτα συνενωθέντες μετά των Αβάρων καί Σλαβίνων συγκατώκουν εις Παιονίαν και Δακίαν. Εν έτει δε 538 έπι της βασιλείας του Ιουστιανού επιδραμόντες μετά των Αβάρων την Μοισίαν...

Πηγές:
Πλουταρχος, Βίοι παράλληλοι
Στράβωνος Γεωγραφικά
Κλαύδιος Πτολεμαίος
Στέφανος Βυζάντιος
Ιστορία του Βασιλείου της Βαυαρίας
Μενάνδρου Ιστορίαι
Κωνσταντινος Πορφυρογέννητος
Λαόνικος Χαλκοκονδύλης
Γαλλική Εγκυκλοπαίδεια
Γαλλική Εφημερίς "Παρισινός χρόνος"
Παναγιώτης Αραβαντινος

HellasOnTheWeb
ΠΗΓΗdiadrastiko
http://neavi.blogspot.com/2012/05/blog-post_9894.html

20 σχόλια:

  1. ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ...ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΛΒΑΝΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΑΛΛΕΣ [ΠΟΛΛΕΣ] ΕΙΝΑΙ ΙΤΑΛΙΚΕΣ ΜΕΤΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΣΛΑΒΙΚΕΣ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΟΤΘΙΚΕΣ ΑΒΑΡΙΚΕΣ ΝΟΡΜΑΝΔΙΚΕΣ ΡΟΥΜΑΝΙΚΕΣ-ΔΑΚΙΚΕΣ.....ΜΟΝΟ 400 ΛΕΞΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙ ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ...ΚΑΙ ΥΠΟΘΕΤΟΥ ΟΤΙ ΜΑΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΙΛΛΥΡΙΚΑ ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ.....ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΛΑΟΥΣ ΚΑΤΑΓΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ...........
    ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΙΣ ΑΡΧΑΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΠΟΙΚΙΕΣ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΛΒΑΑΝΙΑ [ ΑΝΤΙΠΑΤΡΕΙΑ ΑΝΤΙΓΟΝΕΙΑ ΒΥΛΛΙΣ ΕΠΙΔΑΜΝΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ ΑΥΛΩΝΑ ΚΛΠ]
    ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΠΟΛΑΕΙΣ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ Η ΟΠΟΙΟΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΝΤΑΛΛΑΓΑΚΑΝΕ ΑΦΟΥ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΕΞΙΣΛΑΜΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΝΤΟΠΙΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΑΝΑΚΑΤΕΥΤΗΚΑΝΕ.....ΟΠΩΣ ΕΙΠΕ ΚΑΙ Ο ΚΑΘΟΛΙΚΟΣ ΜΟΝΤΕΑΛΒΑΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΑ ΑΛΒΑΝΙΑ '''' ΑΛΛΟΣ ΕΧΕΙ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥΡΚΟ ΑΛΛΟΣ ΑΔΕΡΦΟ Η ΑΛΛΟΝ ΣΥΓΓΕΝΗ''''...ΕΞ ΟΥ ΚΑΙ Ο ΟΡΟΣ ΤΟΥΡΚΑΛΒΑΝΟΙ......ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ
    Και επειδή η νυν Σερβλία καί παγανία καί η ονομαζομένη Ζαχλούμων χώρα καί Τερβουνία καί η των Καναλιτών υπό την εξουσίαν του βασιλέως Ρωμαίων υπήρχον, εγένοντο δε αι τοιούιαι χώραι έρημαι παρά τών Αβάρων από των εκείσε γαρ Ρωμάνους τους νύν Δελματίαν καί τό Δυρράχιον οίκούντας απήλασαν"...
    Εδώ περιγράφεται η ερήμωση της Ιλλυρίας μέχρι και του Δυρραχίου και ο εποικισμός υπο των Αβάρων.
    ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΡΕΡΗ ΠΗΓΗ ΟΤΙ ΟΙ ΑΒΑΡΟΙ ΑΥΤΟΙ ΑΠΟΧΩΡΗΣΑΝΕ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΑΛΒΑΝΙΑ.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΒΟΡΕΙΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ-ΓΚΕΚΗΔΕΣ ΚΑΙ ΝΟΤΙΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ-ΤΟΣΚΗΔΕΣ ........ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ...ΟΙ ΓΚΕΚΗΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΣΚΗΔΕΣ.......
    ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ....ΣΧΕΔΟΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΣΟ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΩ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝ ΟΙ ΤΟΣΚΗΔΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΣΟ ΚΑΙ ΑΝΩ ΟΙ ΓΚΕΚΗΔΕΣ.....
    ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΣ.......ΑΦΟΥ ΟΙ ΤΟΣΚΗΔΕΣ ΗΤΑΝ ΕΠΙ ΤΟΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΜΠΕΚΤΑΣΗΔΕΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΣΟΥΝΙΤΕΣ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΝΩ ΟΙ ΓΚΕΚΗΔΕΣ ΗΤΑΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΣΟΥΝΙΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΙΚΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ....ΚΑΙ ΕΠΙ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΑΚΟΜΑ ΟΙ ΝΟΤΙΟΙ ΗΤΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΝΩ ΟΙ ΒΟΡΕΙΟΙ ΚΑΘΟΛΙΚΟΙ........ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΦΥΛΕΤΙΚΩΣ ΑΦΟΥ ΗΡΘΑΝΕ ΣΕ ΕΠΗΡΕΑΣΜΟ ΠΡΟΣΜΙΞΗ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΦΥΛΕΣ....
    ....ΟΙ ΝΟΤΙΟΙ ΤΟΣΚΗΔΕΣ ΟΝΤΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΠΙ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΗΡΘΑΝ ΣΕ ΑΛΛΗΛΟΕΠΗΡΕΑΣΜΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΠΕΙΡΩΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΒΛΑΧΟΥΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝ ΣΤΗΝ ΤΟΣΚΕΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΟΥΣ.....ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΣΤΗ ΓΚΕΚΑΡΙΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΝΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΠΕΙΡΩΤΕΣ Η ΕΛΛΗΕΝΕΣ ΒΛΑΧΟΙ ΑΛΛΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΗΡΘΑΝ ΣΕ ΑΛΛΗΛΟΕΠΗΡΕΑΣΜΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ''ΟΜΟΘΡΗΣΚΟΥΣ'' ΙΤΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ '''''ΟΜΟΘΡΗΣΚΟΥΣ ''''ΣΛΑΒΟΥΣ ΚΡΟΑΤΕΣ ΚΑΤΑ ΤΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΦΥΛΕΣ ΓΟΤΘΩΝ ΑΒΑΡΩΝ ΚΛΠ ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΑΝ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΑΛΒΑΝΙΑ.....ΑΚΟΜΑ Ο ΝΟΤΟΣ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΣΛΑΒΙΚΑ ΤΟΠΟΝΥΜΑ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΛΑΒΩΝ ΠΑΡΟΔΙΚΗ Η ΜΟΝΙΜΗ...ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΑΛΒΑΝΙΑ ΤΑ ΣΛΑΒΙΚΑ ΤΟΠΟΝΥΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΛΙΓΑ ΚΑΙ ΑΥΞΑΝΟΝΤΕ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΧΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΟΒΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ .....
    ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ....ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΤΟΣΚΕΡΙΑΣ [ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΗ] ΦΟΡΙΕΤΕ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΟΥΣΤΑΝΕΛΑ...ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΣΤΗ ΓΚΕΚΑΡΙΑ ΔΕΝ ΦΟΡΙΕΤΕ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΟ ΚΟΣΟΒΟ ΟΙ ΓΚΕΚΗΔΕΣ ΦΟΡΑΝΕ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΤΟΥΡΚΑΡΑΒΙΚΗ....ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΧΟΡΟΙ ΤΟΥΣ.......ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΤΟΣΚΕΡΙΑΣ ΟΙ ΧΟΡΟΙ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ...ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΣΤΗ ΓΚΕΚΑΡΙΑ ΕΧΟΥΜΕ ΧΟΡΟΥΣ ΠΟΙΟ ΒΑΡΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥΣ ΟΠΩΣ Ο '''ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΣΠΑΘΙΩΝ''''.....
    .ΕΠΙΣΗΣ ΟΙ ΤΟΣΚΗΔΕΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΟΥ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚ [ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ]
    ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΕ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΒΑΘΜΟ......ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΝΕΝΟΗΘΟΥΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΟΤΙΟΥΣ ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΒΑΘΜΟ ΕΝΩ ΜΕ ΤΟΥΣ ΒΟΡΕΙΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΗ Η ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ....ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ...ΟΙ ΒΟΡΕΙΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΑΝΟΙΧΤΟΧΡΩΜΟΙ ΠΙΟ ΣΩΜΑΤΩΔΗΣ ΚΑΙ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΣΑΝ ΒΟΡΕΙΟΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ....ΕΝΩ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΟΙ ΤΟΣΚΗΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΜΕΛΑΧΡΙΝΟΙ ΚΑΙ ΠΙΟ ΜΕΣΟΓΕΙΚΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΟΡΕΙΟΥΣ.....ΤΟ ΑΥΤΟ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΘΙΜΑ.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΚΑΙ ΟΤΙ ΒΟΡΕΙΩΣ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΔΥΡΑΧΙΟ ΤΙΡΑΝΑ ΑΧΡΙΔΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΝΟΤΙΩΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΑΚΡΟΚΕΡΑΥΝΙΑ ΟΡΗ[ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΛΑΜΠΕΡΙΑΣ] ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΟΣΚΕΡΙΑ ΕΙΧΑΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΠΟΙΚΙΕΣ......
    ΑΠΠΟΛΩΝΙΑ ΕΠΙΔΑΜΝΟ ΑΝΤΙΓΟΝΕΙΑ ΑΝΤΙΠΑΤΡΕΙΑ ΒΥΛΛΙΣ ΑΜΑΝΤΕΙΑ ΑΥΛΩΝΑ ΚΛΠ
    ΔΗΛΑΔΗ ΑΝ ΔΕΧΤΟΥΜΕ ΟΤΙ ΟΙ ΙΛΛΥΡΙΟΙ ΗΤΑΝ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΤΟΤΕ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΟΙ ΝΟΤΙΟΙ ΙΛΛΥΡΙΟΙ ΑΛΛΗΛΟΕΠΗΡΕΑΖΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΟΥΣ ΙΛΛΥΡΙΟΥΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΙΧΑΝΕ ΔΙΑΧΩΡΙΣΕΙ ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ ΤΑ ΔΥΤΙΚΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΟΤΑΝ ΤΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΑΝ...ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΘΑ ΦΑΝΕΙ ΚΑΙ Η ΕΘΝΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ........

    ΟΝΜΑΣΑΝΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΕΒΑΖΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΜΒΡΑΚΙΚΟ ΚΟΛΠΟ ΣΤΑ ΝΟΤΙΑ ΩΣ ΤΑ ΑΚΡΟΚΕΡΑΥΝΙΑ ΟΡΗ ΤΗΣ ΧΕΙΜΑΡΑ ΣΤΑ ΔΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΚΟΡΥΤΣΑΣ ΣΤΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΩΣ''''ΠΑΛΑΙA ΗΠΕΙΡΟΣ''' ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΝΑΝΕ ΓΙΑ ΤΙ ΣΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΠΕΙΡΙΟΧΗ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣΑΝΕ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΦΥΛΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΑ.......

    ΒΟΡΕΙΩΣ ΤΩΝ ΑΚΡΟΚΕΡΑΥΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΚΟΡΗΤΣΑΣ ΩΣ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΔΥΡΡΑΧΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΟΥΓΙΑ ΟΝΟΜΑΣΑΝΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ''''ΝΕΑ ΗΠΕΙΡΟΣ'''...ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΕΚΕΙΝΗ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣΑΝΕ ΔΥΟ ΦΥΛΕΣ ..... ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΛΥΡΙΚΑ ΦΥΛΑ [ΤΑΥΛΑΝΤΙΟΙ ΠΑΡΘΙΝΟΙ ΕΓΧΕΛΕΙΣ ] ΚΑΤΟΙΚΟΥΣΑΝΕ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΤΕ ΣΕ ΕΛΛΗΝΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΑΠΟΙΚΙΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΙΤΕ ΩΣ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΤΑ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΑ ΦΥΛΑ [ ΠΑΡΑΥΟΙ ΔΕΞΑΡΟΙ ΑΝΤΙΤΑΝΕΣ ΣΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΕΠΕΛΕΝΙΟΥ ΚΑΙ ΒΟΣΚΟΠΟΛΗΣ]........ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΔΥΡΑΧΙΟΥ ΕΙΧΝΕ ΔΩΣΕΙ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ '''ΙΛΛΥΡΙΚΟ''' ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣΑΝΕ ΑΜΙΓΩΣ ΙΛΛΥΡΙΟΙ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΗΠΕΙΡΟ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣΑΝΕ ΑΜΙΓΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.......ΝΑ ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΑ ΛΙΓΟΣ ΠΟΥ ΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΚΕΚΗΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟΣΚΗΔΕΣ......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΠΟΛΑΕΙΣ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ Η ΟΠΟΙΟΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΝΤΑΛΛΑΓΑΚΑΝΕ ΑΦΟΥ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΕΞΙΣΛΑΜΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΝΤΟΠΙΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΑΝΑΚΑΤΕΥΤΗΚΑΝΕ.....ΟΠΩΣ ΕΙΠΕ ΚΑΙ Ο ΚΑΘΟΛΙΚΟΣ ΜΟΝΤΕΑΛΒΑΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΑ ΑΛΒΑΝΙΑ '''' ΑΛΛΟΣ ΕΧΕΙ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥΡΚΟ ΑΛΛΟΣ ΑΔΕΡΦΟ Η ΑΛΛΟΝ ΣΥΓΓΕΝΗ''''...ΕΞ ΟΥ ΚΑΙ Ο ΟΡΟΣ ΤΟΥΡΚΑΛΒΑΝΟΙ......ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ ...
    \
    ΡΕ ΦΙΛΕ ΜΕ ΤΟΝ ΟΡΟ ΤΟΥΡΚΟ ΕΝΝΟΥΣΕ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟ ΕΞΙΣΛΑΜΙΣΘΕΝΤΑ ΟΧΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΤΟΥΡΚΟ...ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΡΙΒΕΙΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΟΧΙ ΦΥΣΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΙΡΝΤΙΤΕΣ Η ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΘΟΛΙΚΟΥΣ ΑΛΛΑ ΤΟΥΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

      Διαγραφή
  6. Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος (πέθανε το 160-168 μ.Χ.) αναφέρει μια φυλή στην Ιλλυρία με το όνομα Άλβανες, που ζούσε στο χώρο μεταξύ Δυρραχίου και Δίβρης. Είναι φανερό ότι πρόκειται για ένωση πατριών που συγκροτήθηκε για αυτοάμυνα (και ενδεχομένως όχι συγκεκριμένη φυλή). Αυτή η ένωση ενισχύεται πολύ την εποχή των μεγάλων βαρβαρικών επιδρομών του 4ου-7ου μ.Χ. αιώνα (άλλες Ιλλυρικές φυλές ήταν οι Εγχελοί, οι Ταυλάντιοι/Ταουλάντιοι, οι Βυλιόνοι (ή Μπουλιόνοι ή Μπουλιόνες), οι Δασσαρέτες, οι Αρδιαίοι, οι Παρθίνοι, οι Λαβεάτες, οι Γραβαίοι, οι Σκιρτάροι, οι Ατιντάνες, οι δίγλωσσοι Κάονοι ή Χάονες κ.α.).

    Ο Νίκος Καράμπελας στο βιβλίο του «Ο Άγγλος θεολόγος Thomas S. Hughes στην Πρέβεζα και στη Νικόπολη» λέει: «Οι βυζαντινοί συγγραφείς φαίνεται να έχουν πάρει το όνομα ‘Αλβανοί’ από τον Πτολεμαίο. Οι βυζαντινοί ιστορικοί αναφέρονται σε αυτούς με τα επίθετα ‘Αλβάνοι’, ‘Αρβάνοι’, ‘Αλβανίτες’, ‘Αρβανίτες’ κ.τ.λ.».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ορισμένοι συσχετίζουν το όνομα «Άλβα» ή «Άρβα» με την πόλη «Άρβα» (σημερινό ‘Ραμπ’ της Κροατίας) που κατοικήθηκε από τους ημι-Ιλλιριούς Λιβούρνιους (πρωτοαναφέρονται από το 360 μ.Χ.). Ενδέχεται όμως το «αλβ» («Αλβανία») να έχει κοινή ινδο-ευρωπαϊκή ρίζα με το «αλπ» (Άλπεις κ.τ.λ)’ δηλαδή Αλβανία=ορεινή χώρα, χώρα των βράχων, λευκή χώρα (στα λατινικά albus=λευκός) κ.τ.λ. Άλλοι πάλι λένε ότι το όνομα «Αλβανία» προέρχεται από την ονομασία του χωριού Άρβανο/Arbanë, δηλαδή Άρβανο/Αρβανία/Αλβανία/Αρβανιτιά κ.α.

      Η Αλβανία λέγεται και «Αρμπερία» (Arbëria). Είναι μηδενικής σημασίας η διαφορά ανάμεσα στο «λ» και στο «ρ» (π.χ. Αλβανοί/Αρβανίτες, Άρβανο/Arbanë κ.α.). Ακόμα, και άλλες περιοχές της Αλβανίας (και όχι μόνο) αποκαλούνται συνήθως με ονόματα προερχόμενα από τις Αλβανικές φυλές/φάρες που τις κατοικούν, π.χ. Λιάπηδες~Λαμπερία (Labë~Labëria), Τσάμηδες~Τσαμερία (Çamë~Çamëria), Τόσκοι~Τοσκαρία (Toskë-Toskëria) κ.α. Στο λεξικό Στέφανου Βυζαντίου διαβάζουμε: «Άρβων ή Αρβών ην Ιλλυρίας πόλις, ης κάτοικος Αρβωνίτης. Το εθνικόν Αρβώνιος και Αρβωνίτης». Ότι υπήρχε τέτοιο τοπωνύμιο στην αρχαιότητα αποδεικνύεται από τον Πολύβιο, ο οποίος γράφει: «Οι δ’ άλλοι πάντες έφυγον εις τον Άρβωνα σκεδασθέντες».

      Από όλα αυτά γίνεται πρόδηλο ότι όλα αυτά τα ονόματα και τοπωνύμια (Αλβανοί, Άλβανα, Αρβανίτες, Άρβανον, Αρβωνίτες, Άρβων) έχουν κοινή ρίζα. Το ότι αυτοί οι Αρβανίτες/Αλβανίτες σχετίζονταν με τους Ιλλυριούς φαίνεται και από τους βυζαντινούς συγγραφείς. Ο Φραντζής γράφει: «Τω αυτώ δε φθινοπώρω του s&ηβ έτους (6962 ήτοι 1454 μ.Χ.) δηλονότι επανεστάτησαν οι της Πελοποννήσου Αλβανίται κατά των Δεσποτών και των Αυθεντών αυτών». Ο Κριτόβουλος γράφει: «Οι γαρ της Πελοποννήσου Δεσπόται, της Βυζαντίδος αλούσης, ευθύς νεωτερισάντων των εν Πελοποννήσω Ιλλυριών και επαναστάντων αυτοίς…» (Κριτοβούλου, Ιστορία των πράξεων του Μωάμεθ, Β’-Γ’, 1).

      Διαγραφή
    2. Σύμφωνα με την παράδοση, την οποία διασώζουν οι Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς και Ιουστίνος, η παρακαυκάσια Αλβανία είναι δημιούργημα των Αλβανών, κατοίκων της ιταλικής πόλεως Άλβα, οι οποίοι μετανάστευσαν με αρχηγό τον Ηρακλή. Οι επίμαχες λοιπόν λέξεις σχετίζονται με την ελληνική γλώσσα καθώς και με τη λατινική, συνάμα δε με τον απώτερο Ελληνισμό, αφού η ίδρυση της απόμακρης Αλβανίας του Καυκάσου ανάγεται στον κύκλο των άθλων του Ηρακλή. (Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, 1927, τ. 3ος, 403γ-406β)

      Ο Αχιλλεύς Λαζάρου στον 4ο τόμο του βιβλίου του, σελ. 619 «Πράγματι αρχαία πόλη Άλβα, της οποίας οι κάτοικοι καλούνται Αλβανοί, υπάρχει στην Κρήτη, στο Λάτιο της Ιταλικής χερσονήσου, στη Γαλατία, στην Ισπανία, στην Τρανσυλβανία κ.α.»

      Άρα λαοί με το όνομα Αλβανία υπήρχαν στην Κρήτη, στην Ιταλία και σε άλλα μέρη της Ευρώπης χιλιάδες χρόνια πριν την υποτιθέμενη άφιξη των Αλβανών από τον Καύκασο στα Βαλκάνια κατά τη βυζαντινή περίοδο. Φυσικά τέτοια άφιξη δεν έγινε ποτέ.

      Σύμφωνα λοιπόν με τις αρχαίες ελληνικές παραδόσεις οι Αλβανοί του Καυκάσου ήταν μετανάστες από τους Αλβανούς του Λατίου, τους οποίους οδήγησε εκεί ο Ηρακλής, όπως υποστηρίζουν οι Κουπιτώρης, Θωμόπουλος και άλλοι (αν και ορισμένοι από αυτούς επιμένουν να ομιλούν περί ελληνικής καταγωγής των Αλβανών λόγω ομοιότητας πολλών αλβανικών λέξεων με αρχαίες ελληνικές και λόγω της Πελασγικής - και άρα ελληνικής - όπως λένε καταγωγής των Ιλλυριών).

      Για τους Αλβανούς του Λατίου (οι οποίοι αποίκησαν τον Καύκασο και όχι το αντίθετο) αναφέρεται ο Διόδωρος Σικελιώτης, στο Βιβλίο 8, κεφ. 25, όπου αναφέρεται σε παλαιό πόλεμο Ρωμαίων-Αλβανών επί βασιλείας στην Ρώμη του Οστιλίου Τύλλου, ενώ στον ίδιο πόλεμο αναφέρεται ο Πολύαινος στα Στρατηγήματα, Βιβλίο 8, κεφ. 5.

      Σύμφωνα επίσης με τον Τάκιτο, Πελασγοί από την Θεσσαλία - μαζί με Έλληνες - μετανάστευσαν στον Καύκασο μετά που εκστράτευσαν με τον Ιάσονα στους Κόλχους και την Ιβηρία και Αλβανία, φτάνοντας μέχρι την Κασπία. (Tacit, annal, 6/34)

      Διαγραφή
    3. Τέλος, έχει αποδειχθεί ότι η αλβανική γλώσσα είναι ινδο-ευρωπαϊκή γλώσσα, ανήκει σε έναν ξεχωριστό και διακριτό κλάδο της ινδο-ευρωπαϊκής οικογένειας γλωσσών, και δεν σχετίζεται με τις λεσγικές γλώσσες και διαλέκτους Αλβανών του Καυκάσου.

      Να σημειωθεί ότι οι Ούντι (Αλβανοί του Καυκάσου), οι Γεωργιανοί, οι Αρμένιοι, μέρος των Αζέρων και άλλες τοπικές φυλές, ανήκουν στον αρμενοίδή ανθρωπολογικό τύπο, ενώ οι Αλβανοί των Βαλκανίων ανήκουν στον διναρικό φυλετικό τύπο, ο οποίος τύπος είναι αυτόχθων και εκτίνεται από την Αυστρία ως την Ήπειρο.

      Διαγραφή
    4. νήκουν στον αρμενοίδή ανθρωπολογικό τύπο, ενώ οι Αλβανοί των Βαλκανίων ανήκουν στον διναρικό φυλετικό τύπο, ο οποίος τύπος είναι αυτόχθων
      ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ ΤΗΝ ΕΤΕΡΟΧΘΟΝΑ ΦΥΛΗ ΤΩΝ ΣΚΙΠΕΤΑΡΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΜΙΧΤΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΥΤΟΧΘΟΝΑΤΩΝ ΙΛΛΥΡΙΩΝ ΠΟΥ ΒΡΗΚΕ ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΟΤΑΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ ΜΟΝΙΜΑ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ
      ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΘΕΩΡΙΑΕΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΤΩΝ ΣΚΙΠΕΤΑΡΩΝ
      ΔΕΝ ΛΕΩ ΟΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΠΟΔΥΚΝΥΕΤΑΙ ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΑΠΟΔΥΚΝΥΕΤΑΙ Η ΣΥΝΔΕΣΗ ΗΣ ΣΚΙΠΕΤΑΡΙΚΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΙΛΛΥΡΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

      Διαγραφή
  7. Λοιπόν, η αλήθεια είναι ότι μία μεγάλη σειρά επιστημόνων - ορισμένοι από τους οποίους είναι Αλβανοί αλλά οι περισσότεροι τους ξένοι - που υποστηρίζουν την ιλλυρική καταγωγή της αλβανικής γλώσσας, μαζί με τα έργα τους και τη χρονολογία εκδόσεως των, είναι οι εξής:


    · 1705: Leibniz, Gottfried Wilhelm. Albaner – Brife. Hanover.

    · 1774: Thunmann, Johann. Untersuchungen über die Geschichte der östlichen europäischen Völker. Laipzig.

    · 1829: Kopitar, B. J. Albanische, walachische und bulgarische Sprache. Wien.

    · 1853: Hahn, Georg von. Albanesische Studien. Wien.

    · 1855: Bopp, Franz. Über das Albanesische in seinen verwandtschaftlichen Beziehungen. Berlin.

    · 1864: Camarda, Demetrio. Saggio di grammatologia comparata sulla lingua albanese. Livorno.

    · 1866: Camarda, Demetrio. Appendice al Saggio di grammatologia sulla lingua albanese. Prato.

    · 1870: Miklosich, Franz. Albanische Forschungen. I: Die slavischen Elemente im Albanischen; Albanische
    Forschugen, II: Die romanischen Elemente im Albanischen. Wien.

    ..............

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. · 1883-1892: Meyer, Gustav. Albanesische Studien. Wien.

      · 1894: Pedersen, Holger. Bidrag til den albanesiske sproghistorie. (Festskrift til Vilhelm Thomsen). Kobenhavn.

      · 1896: Kretschmer, Paul. Einleitung in die Geschichte der griechischen Sprache (Hyrje në historinë e gjuhës greke).
      Göttingen.

      · 1905: Pedersen, Holger. "Albanesisch", Rom. Jb., 9.

      · 1926: Thumb, Albert. "Altgriechische Elemente des Albanesischen". Indogerm. Forschungen, 26.

      · 1930: Sandfeld, Kristian. Linguistique balkanique, problemes et resultats. Paris.

      · 1935: Kretschmer, Paul. Sprachliche Vorgeschichte des Balkans (Parahistoria gjuhësore e Ballkanit). Revue Internationale des e'tudes balkaniquee, Volume II.

      ......

      Διαγραφή
    2. · 1950: Cimochowski, Waclaw. "Recherches sur l'histoire du sandhi dans la langue albanaise". Lingua Posnaniensis, 2, pp. 220-255.

      · 1950: Pisani, Vittore. "L'albanais et les autres langues indoeuropéennes",Annuaire de l'Institut de philologie et
      d'histoire orientales et slaves, 10.

      · 1954: Çabej, Eqrem. "Rreth disa Çështjeve të historisë së gjuhës shqipe".BUSHT, SSHSH, 3.

      · 1954: Lambertz, Maximilian. Lehrgang des Albanischen – Teil I: Albanisch-Deutsches Wörterbuch. Berlin.

      · 1955: Lambertz, Maximilian. Lehrgang des Albanischen – Teil II: Albanische Chrestomathie. Berlin.

      · 1956: Lambertz, Maximilian. Lehrgang des Albanischen – Teil III: Grammatik der albanischen Sprache. Saale.

      · 1959: Mayer, Antun. Die Sprache der alten Illyrier. Wien.

      · 1960: Cimochowski, Waclaw. "Des recherches sur la toponomastique de l'Albanie". Lingua Posnaniensis, 8, pp. 133-145.

      · 1962: Çabej, Eqrem. "Disa probleme themelore të historisë së vjetër të gjuhës shqipe". BUSHT, SSHSH, 4.

      · 1964: Pisani, Vittore. "Les origines de la langue albanaise". Stud. alban., 1.

      · 1965: Tagliavini, Carlo. La stratificazione del lessico albanese. Elementi indoeuropei. Bologna.

      · 1966: Mihaescu, Haralambie. "Les elements latins de la langue albanaise".Revue des études sud-est européennes, 4.

      · 1968: Desnickaja, A. V. Albanskij jazyk i ego dialekty. Leningrad.

      · 1968: Ajeti, Idriz. "La presence de l'albanais dans les parlers des populations slaves de la Peninsule Balkanique а la lumiere de la langue et de la toponymie". Stud. alban., 2.

      · 1968: Gjinari, Jorgji. "Për historinë e dialekteve të gjuhës shqipe". Studime filologjike, 4.

      · 1969: Gjinari, Jorgji. "Mbi vazhdimësinë e ilirishtes në gjuhën shqipe". Studime filologjike, 3.

      .....

      Διαγραφή
    3. · 1970: Çabej, Eqrem. "Mbi disa rregulla të fonetikës historike të shqipes".Studime filologjike, 1970, 2.

      · 1972: Ajeti, Idriz. "Për historinë e marrëdhënieve të hershme gjuhësore shqiptare-sllave". Studime filologjike, 4.

      · 1972: Çabej, Eqrem. "L'ancien nom national des albanais". Stud. alban., 9(1), pp. 31-40.

      · 1972: Çabej, Eqrem. "Problemi i vendit të formimit të gjuhës shqipe". Studime filologjike, 4, pp. 5-23.

      · 1972: Ölberg, Hermann. "Einige Uberlegungen zur Autochtonie der Albaner auf der Balkanhalbinsel". Akten Innsbruck.

      · 1972: Pisani, Vittore. "Sulla genesi dell'albanese". Akten Innsbruck.

      · 1973: Cimochowski, Waclaw. "Pozicioni gjuhësor i ilirishtes ballkanike në rrethin e gjuhëve
      indoevropiane". Studime filologjike, 2.

      · 1973: Desnickaja, A. V. "Language Interferences and Historical Dialectology Linguistics", Linguistics, 113,
      pp. 41-52.

      · 1974: Çabej, Eqrem. "Karakteristikat e huazimeve latine të gjuhës shqipe".Studime filologjike, 2.

      · 1976: Çabej, Eqrem. Studime etimologjike në fushë të shqipes. Tiranë.

      · 1974: Domi, Mahir. "Prapashtesa ilire dhe shqipe, përkime dhe paralelizma".Studime filologjike, 4.

      · 1975: Domi, Mahir. "Considerations sur les traits communs ou paralleles de l'albanais avec les autres langues balkaniques et sur leur etude". Stud. alban.,1.

      · 1976: Gjinari, Jorgji. "Struktura dialektore e shqipes e parë në lidhje me historinë e popullit". Studime filologjike, 3.

      · 1976: Katičić, Radoslav. Ancient Languages of the Balkans (Trends in Linguistics). The Hague and Paris: Mouton.

      · 1977: Mann, Stuart E. An Albanian Historical Grammar. Hamburg: Helmut Buske Verlag.

      · 1978: Mihaescu, Haralambie. La langue latine dans le sud-est de l’Europe. Bucuresti-Paris: Editura Academiei-Les Belles Lettres.

      · 1979: Riza, Selman. Studime albanistike.
      Pristina.

      · 1980: Pellegrini, Giovan Battista.
      "Rapporti linguistici interadriatici e l’elemento latino dell’albanese", Abruzzo, 19.

      · 1980: Reiter, M. "Leibnizen's Albanel – Briefe". Zeitschrift fur Balkanologie, 16.

      · 1981: Hamp, Eric P. "On Leibniz's Third Albanian Letter". Zeitschrift fur Balkanologie, 16.

      · 1982: Çabej, Eqrem. Studime etimologjike në fushë të shqipes. Tiranë.

      · 1982: Gjinari, Jorgji. "Dëshmi të historisë së gjuhës shqipe për kohën dhe vendin e formimit të popullit shqiptar". Studime filologjike, 3.

      · 1982: Ölberg, Hermann. "Kontributi i gjuhësisë për çështjen e atdheut ballkanik të shqiptarëve". Studime filologjike, 3.

      · 1982: Pellegrini, Giovan Battista. "Disa vëzhgime mbi elementin latin të shqipes", Studime filologjike, 3.

      · 1984: Huld, Martin E. Basic Albanian Etymologies. Columbus, OH: Slavica Publishers.

      · 1985: Banfi, Emanuele. Linguistica Balcanica. Bologna.

      · 1986: De Simone, Carlo. "Gli illiri del Sud. Tentativo di una definizione". Iliria(Tiranë), 1.

      · 1987: Buchholz, Oda; Fiedler, Wilfried. Albanische Grammatik, Leipzig: VEB Verlag Enzyklopädie.

      · 1990: Desnickaja, A. V. Osnovy balkanskogo jazykoznanija, Cast 1. Leningrad: Nauka Press.

      · 1991: Banfi, Emanuele. Storia linguistica del sud-est europeo. Milano.

      · 1996: Demiraj, Shaban. Fonologjia historike e gjuhës shqipe. Akademia e Shkencave e Shqiperise. Instituti i Gjuhesise dhe i Letersise. Tirane: TOENA.

      · 1997: Pellegrini, Giovan Battista. Avviamento alla linguistica albanese.

      · 1998: Demiraj, Shaban. Gjuha shqipe dhe historia e saj. Tirane: Shtëpia botuese e librit universitar.

      · 1999: Demiraj, Shaban. Prejardhja e shqiptarëve në dritën e dëshmive të gjuhës shqipe. Tirane: Shkenca.

      · 2002: Demiraj, Shaban. Gramatikë historike e gjuhës shqipe. Akademia e Shkencave e Shqiperise. Instituti i Gjuhesise dhe i Letersise.

      · 2004: Demiraj, Shaban. Gjuhësi Ballkanike. Akademia e Shkencave e Shqiperise. Instituti i Gjuhesise dhe i Letersise.

      Διαγραφή
    4. «…η άποψη της πλειοψηφίας των επιστημόνων είναι ότι οι Αλβανοί - και η αλβανική γλώσσα – είναι οι πλησιέστεροι σήμερα απόγονοι των Ιλλυριών, των Πελασγών…Αυτό μας κάνει περισσότερο σαφές το γιατί αυτός ο αρχαίος λαός έχει προσκολληθεί τόσο επίμονα στην αρχαία του γλώσσα και κουλτούρα…παρόλο που η γη τους κατακτήθηκε επανηλειμμένα από τους Έλληνες και τους Ρωμαίους και τους Σλάβους και τους Τούρκους και παρόλο που επανηλειμμένα χρησιμοποίησαν αυτές τις επιβεβλημένες από τις καταστάσεις γλώσσες, οι άνθρωποι που είναι γνωστοί ως Αλβανοί, έχουν επίμονα και θριαμβευτικά διατηρήσει τη μητρική τους γλώσσα, τα έθιμα και τις παραδόσεις τους, και την αρχαία ιλλυρική και πελασγική τους ταυτότητα.» (The Albanians, an Ethnic History from Prehistoric Times to the Present – Edwin E. JACQUES, McFarland 2010)

      Διαγραφή
    5. και την αρχαία ιλλυρική και πελασγική τους ταυτότητα.»
      ΔΥΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
      ΠΡΩΤΟΝ ΠΩΣ ΑΠΟΔΥΚΝΥΕΙΣ ΤΗΝ ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΙΛΛΥΡΙΩΝ ΚΑΙ ΠΕΛΑΣΓΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ ΤΟΥΣ
      ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΙΛΥΡΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΣΚΙΠΕΤΑΡΙΚΗΣ ΠΩΣ ΤΗΝ ΑΠΟΔΥΚΝΥΕΙΣ;;;;
      [ ΜΗ ΜΟΥ ΦΕΡΕΙΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 2 Η 4 ΛΕΞΕΙΣ ΚΟΙΝΕΣ ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙΣ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΚΟΙΝΕΣ ΙΤΑΛΙΚΕΣ Η ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΡΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΠΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ''ΙΤΑΛΟΣ'' Η ''ΕΛΛΗΝΑΣ΄΄ ΚΑΙ ΟΧΙ ΙΛΛΥΡΙΟΣ
      ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΕΤΣΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ
      Η ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΗΓΗ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΠΟΔΥΚΝΥΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΛΑ ΑΝΑΜΑΣΑΕΙ ΤΙΣ ΠΡΟ ΔΥΟ ΑΙΩΝΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ [ ΙΛΛΥΡΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ= ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ] ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΔΗΛΑΔΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΙΣΧΥΟΥΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ

      Διαγραφή
    6. ΕΔΩ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ΟΜΟΛΟΓΕΙΤΕ ΟΤΙ ΟΙ ΓΚΕΚΗΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΙΟ ''ΠΑΛΙΟΙ'' ΑΛΒΑΝΟΙ
      ΑΡΑ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑΔΙΑΚΑ ΕΞΑΛΒΑΝΙΣΘΕΝΤΕΣ ΓΛΩΣΣΙΚΑ Η ΚΑΙ ΦΥΛΕΤΙΚΑ ΑΚΟΜΑ [ ΠΧ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ ΤΟΥΡΚΟΤΣΑΜΗΔΕΣ ]

      Διαγραφή
  8. Ποιοι είναι οι Μιρντίτες καθολικοί;
    Ευχαριστώ και αναμένω απάντησή σας.
    Θεοδώρα .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Παρακαλώ, εξηγήστε ποιοί είναι οι Μιρντίτες καθολικοί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή