Η δολοφονία του Αριστοτέλη Γκούμα στη Χιμάρα τρεις ημέρες πριν τον Δεκαπενταύγουστο, δεν μας παραξένεψε. Ξέραμε ότι κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα θα συνέβαινε...
Κάποιος Αλβανός από αυτούς που κατακλύζουν το καλοκαίρι τη Χιμάρα θα έδειχνε με πιο βίαιο τρόπο την ενόχλησή του που η περιοχή μας έχει τόσο έντονο ελληνικό χαρακτήρα. Αυτό είναι και το ιδεολογικό πρόβλημα της Αλβανίας με τη Χιμάρα. Λόγω της προπαγάνδας που ξεκινάει από την εποχή Χότζα και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, πολλοί Αλβανοί πιστεύουν (αρκετοί καλόπιστα) ότι οι κάτοικοι της Χιμάρας δεν είναι ελληνικής καταγωγής. Τους λένε ότι μάθαμε ελληνικά τα τελευταία χρόνια που πήγαμε στην Ελλάδα για να βρούμε εργασία. Τους βομβαρδίζουν το μυαλό ότι δεν είμαστε Έλληνες αλλά Αλβανοί που προδώσαμε τη γλώσσα μας και την καταγωγή μας και ξιπαζόμαστε να μιμούμαστε τους Έλληνες.Αυτή την προπαγάνδα αναπαράγουν ο τύπος και τα σχολικά βιβλία και εφαρμόζουν και οι κρατικές αρχές. Αυτή την προπαγάνδα πρέπει να καταπολεμήσουμε με μέτρα τα οποία θα χτυπάνε το πρόβλημα στη ρίζα του. Καλούμε την αλβανική κυβέρνηση να λάβει τα ακόλουθα μέτρα:
1. Απομάκρυνση Αξιωματικών αστυνομίας: Άμεση απομάκρυνση όλων των αξιωματικών της αστυνομίας που υπηρετούν στην αστυνομική διεύθυνση Χιμάρας. Ενέχονται στη συγκάλυψη της δολοφονίας του Αριστοτέλη και στην εικόνα που μεταδόθηκε τις πρώτες ώρες μετά το συμβάν. Επίσης συστηματικά συγκαλύπτουν περιστατικά βίας εναντίον μελών της ελληνικής εθνικής μειονότητας στην περιοχή της Χιμάρας.
2. Τοποθέτηση δημοσίων πινακίδων στην ελληνική: Τοποθέτηση σε όλη την περιοχή της Χιμάρας δίγλωσσων δημοσίων πινακίδων στην αλβανική και στην ελληνική γλώσσα. Αυτό αποτελεί και υποχρέωση της Αλβανίας με βάση τη Σύμβαση - Πλαίσιο για τις μειονότητες που έχει υπογράψει. Η τοποθέτηση των πινακίδων θα αποτελεί και ένα επίσημο μήνυμα προς όλους τους επισκέπτες της Χιμάρας από την υπόλοιπη Αλβανία, ότι στην περιοχή κατοικούν πολίτες που ανήκουν στην Ελληνική Εθνική Μειονότητα.
3. Κατάργηση αναγνωρισμένων μειονοτικών περιοχών: Η αλβανική πρακτική αυθαίρετου διαχωρισμού μεταξύ «αναγνωρισμένων μειονοτικών ζωνών» και άλλων περιοχών, αμιγώς ελληνικών, όπως π.χ. η Χιμάρα, η Κορυτσά και η Πρεμετή οι κάτοικοι των οποίων θεωρούνται «Αλβανοί» πρέπει να τερματισθεί το συντομότερο. Είναι ένα θέμα που παραπέμπει στους διαχωρισμούς της εποχής Χότζα.
4. Ελληνική γλώσσα στη δημόσια διοίκηση: Η δημόσια διοίκηση όταν απευθύνεται στη Χιμάρα θα πρέπει να χρησιμοποιεί στα έγγραφά της την ελληνική γλώσσα. Καμία διοικητική ή δικαστική πράξη που αφορά σε κατοίκους της Χιμάρας δεν θα εκτελείται εάν δεν είναι γραμμένη στην ελληνική γλώσσα.
5. Δημιουργία γραφείου προστασίας της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας: Λόγω του αυξημένου αριθμού περιστατικών βίας στην περιοχή της Χιμάρας ζητάμε τη δημιουργία γραφείου προστασίας της μειονότητας που θα εγκατασταθεί στην πόλη της Χιμάρας. Το γραφείο αυτό πρέπει να τελεί υπό την υψηλή εποπτεία του ΟΑΣΕ και να στελεχώνεται από προσωπικό που θα επιλέξει ο ΟΑΣΕ και θα μισθοδοτείται από την αλβανική κυβέρνηση.
ΕΝΩΣΗ ΧΙΜΑΡΕΙΩΤΩΝ
Αναδημοσίευση από:http://hellasxg.blogspot.com/
Όσον αφορά στο Αργυρόκαστρο, ο Holland, ο οποίος επισκέφτηκε την Αλβανία το 1812, αναφέρει ότι η πόλη είχε πληθυσμό 4.000 οικογενειών από τις οποίες μόνο 140 ήταν ελληνικές (H. Holland, Ταξίδια στα Ιόνια νησιά, Ήπειρο, Αλβανία, σελ. 272, εκδ. 1899). Οι πληροφορίες αυτές επιβεβαιώνονται από στοιχεία που δημοσίευσε το 1913 το γενικό στρατηγείο του ελληνικού στρατού, σύμφωνα με τα οποία από τους 11.590 κατοίκους του Αργυροκάστρου οι 9.895 ήταν Αλβανοί και μόνο 1695 Έλληνες (R. Puax, Δυστυχισμένη Βόρειος Ήπειρος, εκδ. 1913). Ο Holland γράφει επίσης ότι οι Χειμαριώτες ανήκουν στην αλβανική φυλή των Λιάπηδων, οι οποίοι ήταν εγκατεστημένοι ανάμεσα στην Αυλώνα και στο Δελβίνο. Άρα το ότι οι Χειμαριώτες είναι δίγλωσσοι (ασχέτως αν έχουν αποκτήσει ελληνική εθνική συνείδηση), δεν είναι αλβανική προπαγάνδα του Χότζα. Ο Αραβαντινός το 1856, αναφερόμενος στην Κορυτσά του 1856, γράφει ότι η πόλη κατοικείτο από 2000 οικογένειες, σχεδόν όλες οικογένειες Αλβανών (Π. Αραβαντινός, Χρονογραφία της Ηπείρου, τόμος 2, σελ. 41, εκδ. 1856).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσφαλώς καταδικάζω τη δολοφονία του Γκούμα.
ΑπάντησηΔιαγραφή