Η φετινή εκδρομή των φοιτητριών της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης Αθηνών στις 27, 28 και 29 Οκτωβρίου 2011 είχε διαφημιστεί ως κάτι που δεν πρέπει να χάσει καμιά μας, ως ο ιδανικός τρόπος εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου! Κι έτσι κι έγινε!
“Το τριήμερο εθνικό προσκύνημα της ΧΦΔ, μας έφερε στα μέρη όπου η εθνική μνήμη όχι μόνο διατηρείται αλλά γίνεται ολοζώντανο βίωμα, τρόπος ζωής. Στα ελληνοαλβανικά σύνορα, στο σκηνικό των ένδοξων μαχών του πολέμου του 1940-41. Βρεθήκαμε εκεί που η θυσία για την πατρίδα έλαβε την απόλυτη πραγμάτωσή της στον τόπο που καθαγίασαν οι τιμημένοι νεκροί, όσοι έπεσαν υπερασπιζόμενοι το χώρο και το χρόνο της Ελλάδας, το παρελθόν και το μέλλον της, εμάς τους ίδιους.
Μια μεγάλη ελληνική σημαία και το άγαλμα του άγνωστου Έλληνα στρατιώτη μας υποδέχθηκαν στο θρυλικό Καλπάκι. Η εντυπωσιακή αναπαράσταση της πρώτης νίκης του ελληνοϊταλικού πολέμου μας γέμισε θαυμασμό, μας δίδαξε πως η τόλμη αλλά και η αφοσίωση στην πατρίδα πέρα από κάθε κόστος, μπορούν να φράξουν το δρόμο στις σιδερόφρακτες στρατιές του κατακτητή. Και όταν αργά το βράδυ καμαρώσαμε το πύρινο ΟΧΙ χαραγμένο πάνω στο ύψωμα της Γκραμπάλας, στο σημείο όπου διακόπηκε οριστικά η προέλαση των Ιταλών, νιώσαμε πιο έτοιμες για τα ΟΧΙ που ίσως καλέσει και εμάς η ιστορία να πούμε.
Η πρώτη ανατολή της 28ης Οκτωβρίου μας βρήκε στο συνοριακό σταθμό της Κακαβιάς. Με την προσμονή του εορτασμού μιας εθνικής επετείου εκτός Ελλάδας, φτάνουμε στο στρατιωτικό νεκροταφείο στους Βουλιαράτες και αμέσως ξεχνάμε τα σύνορα που μας χωρίζουν. Ενώ πίσω στην Ελλάδα η ένταση, οι ταραχές και η αγανάκτηση αλλοιώνουν το χαρακτήρα του εορτασμού, στην ηρωική Β. Ήπειρο ζούμε μια υποδειγματική εθνική γιορτή. Ανάμεσα στη σύναξη των απανταχού Βορειοηπειρωτών και των απογόνων των πεσόντων, συναντάμε μικρές Δροπολίτισσες και τις παραδοσιακές φορεσιές και το χαρακτηριστικό λευκό κεφαλόδεσμο. Περπατάμε με σεβασμό ανάμεσα σε επώνυμους και ανώνυμους τάφους ηρώων, ενώ οι μαθητές των ελληνικών σχολείων απαγγέλλουν ολόσωστα τα ποιήματα τους και τραγουδούν για την πατρίδα στη σχολική τους γιορτή.
Το δάφνινο στεφάνι της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης Αθηνών δίπλα δίπλα με αυτό της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης Θεσσαλονίκης έμεινε στο μνημείο των πεσόντων σαν μια δική μας, μικρή εκδήλωση μνήμης και τιμής.” Μετά από αυτή την υποδειγματική εθνική γιορτή, συναντηθήκαμε με τις μαθήτριες του Μαθητικού Οικοτροφείου της περιοχής και με τη Χ.Φ.Δ Θεσσαλονίκης, που μας ακολουθούσε σε αρκετούς προορισμούς της εκδρομή μας, και τραγουδήσαμε όλες μαζί, συνεχίζοντας μετά η κάθε μια μας τη δικιά της πορεία. Αξιομνημόνευτη είναι κι η επίσκεψή μας στο Μητροπολίτη Αργυροκάστρου, κ.κ. Δημήτριο, ο οποίος μας μίλησε για τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος και μας παρότρυνε να έρθουμε να βοηθήσουμε τα κατηχητικά και τα σχολεία καθώς υπάρχει μεγάλη ανάγκη.
Η επόμενη και -δυστυχώς- τελευταία μέρα μας βρήκε πρώτα στο σπίτι του Άγιου Γεωργίου εξ Ιωαννίνων, όπου ψάλλαμε το απολυτίκιο του και του ζητήσαμε να μας χαρίσει λίγο απ’το θάρρος του όταν βρεθούμε κι εμείς αντιμέτωποι με τους πειρασμούς. Στη συνέχεια κάναμε την καθιερωμένη βόλτα μας γύρω από τη γαλήνια λίμνη των Ιωαννίνων όπου κάποιες πιο τολμηρές, επισκέφτηκαν και το Νησάκι που επιπλέει μέσα της. Αποχαιρετήσαμε τα Ιωάννινα, την Ήπειρο, τη Βόρειο Ελλάδα και το μυαλό μας, αυθόρμητα, σκέφτηκε πως η επόμενη φορά που θα σκαρφαλώσουμε την επόμενη φορά τόσο ψηλά στην Ελλάδα μας, θα είναι το καλοκαίρι στην κατασκήνωσή μας! Είναι, όντως μαγευτικοί οι …ψηλοί προορισμοί της Ελλάδας μας! Και του χρόνου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου