Εκατοντάδες οικογένειες μεταναστών από την Αλβανία περνάνε τα σύνορα προς τα πίσω λόγω της κρίσης στην Ελλάδα.Σε δίλλημα οι νέοι της δεύτερης γενιάς που γνώρισαν ως μόνη πατρίδα την Ελλάδα και επιστρέφουν πίσω σε έναν τόπο άγνωστο.
Μετακίνηση από την Αθήνα προς τα Γιάννενα ως ενδιάμεσο σταθμό μέχρι να ξεπεραστεί η ύφεση κυρίως στην οικοδομή.
Ο Γιώργος είναι 20 χρονών, Έλληνας από ελληνικό χωριό της Αλβανίας. Ήρθε στην Ελλάδα δύο χρονών και δεν θυμάται τίποτα από την πατρίδα του. Γνώρισε ως πατρίδα την Ελλάδα, αλλά πιστεύει ότι θα έχει πάντα δύο πατρίδες, το χωριό του και την Αθήνα που μεγάλωσε.
Πέρυσι όλη η οικογένεια επέστρεψε πίσω στο χωριό και ζει μόνιμα εκεί με ένα μαγαζί που άνοιξε με τις οικονομίες του πατέρα από τη δουλειά στην Ελλάδα. Ο Γιώργος όμως, επέστρεψε φέτος στην Ελλάδα και δουλεύει πια στα Γιάννενα. Δεν τον χωρούσε το χωριό και πιστεύει ότι το μέλλον του είναι εδώ, στην πόλη. Μετανάστευσε στην ουσία τρεις φορές, από την Αλβανία, στην Ελλάδα, πίσω και ξανά στην Ελλάδα.
Μιλάμε στο γραφείο, αλλά δεν θέλει να μιλήσει και δημόσια. Η ιστορία όμως δεν είναι ασυνήθιστη, το αντίθετο. Εκατοντάδες οικογένειες Αλβανών και Ελλήνων της Αλβανίας επιστρέφουν συνεχώς πίσω στην πατρογονική γη, αδυνατώντας να ζήσουν στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης. Οι περισσότεροι δούλεψαν επί χρόνια στην οικοδομή, η οποία όμως τώρα δεν κινείται πια και επιστρέφουν πίσω, ψάχνοντας να ζήσουν πιο οικονομικά. Στα σύνορα, στην Κακαβιά, τον τελευταίο χρόνο, οι Τελωνειακοί υπάλληλοι βλέπουν ολόκληρα αυτοκίνητα με τα πράγματα του σπιτιού να αλλάζουν τόπο.
Το κύριο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όσοι γυρίζουν πίσω είναι η έλλειψη εργασίας και στην Αλβανία που τους κατευθύνει στο να ανοίγουν συνήθως μικρά καταστήματα ή να κάνουν σποραδικά μεροκάματα. Το βασικότερο πρόβλημα όμως φαίνεται ότι είναι η δυσκολία προσαρμογής. Ιδιαίτερα για τα νέα παιδιά, το πρόβλημα θα λέγαμε ότι είναι πρόβλημα ταυτότητας πια, αφού κινούνται με άνεση ίσως, αλλά μέσα σε πολλές αντιφάσεις, ανάμεσα σε δύο κράτη και δύο πολιτισμούς.
Το πρόβλημα έχει μικρότερη ένταση για τους ομογενείς που δεν έχουν ζήτημα ένταξης στην ελληνική κοινωνία. Τους ομογενείς τους βοηθάει, τόσο η δυνατότητα απόκτησης υπηκοότητας από το ελληνικό κράτος όσο και η γειτονία, αφού τα ελληνικά χωριά είναι κοντά στους συνοριακούς σταθμούς και η επικοινωνία μεταξύ των συνόρων είναι εύκολη.
Στα Γιάννενα
Από πέρυσι προστέθηκε και ένα άλλο φαινόμενο. Πολλές οικογένειες Ελλήνων κυρίως αλλά και Αλβανών μεταναστών, φεύγουν από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη και μετακομίζουν στα Γιάννενα. Εδώ έχουν συγγενείς που τους βοηθούν στα πρώτα βήματα, και επιπλέον, η εγγύτητα με τα σύνορα, τους δίνει τη δυνατότητα να επικοινωνούν με τις οικογένειές τους. Συχνά οι ηλικιωμένοι μένουν «μέσα» και τα παιδιά τους στα Γιάννενα και υπάρχει μία συνεχή επικοινωνία ανά εβδομάδα ή μήνα.
Μέρος αυτής της κινητικότητας είναι η επίσκεψη στα Γιάννενα για τον γιατρό και το νοσοκομείο, φαινόμενο που έχει παγιωθεί θα λέγαμε. Η κινητικότητα άλλωστε έχει γίνει έντονη μετά και την κατάργηση της βίζας για τους Αλβανούς πολίτες.
Επιπλέον, Έλληνες εργάτες γης συνήθως αλλά και τεχνίτες, μπορεί να μένουν μόνιμα στα κοντινά ελληνικά χωριά στην Αλβανία και να περνάνε από τους συνοριακούς σταθμούς για να κάνουν μεροκάματα στην Κόνιτσα ή το Πωγώνι κι άλλα χωριά της Ηπείρου.
Τα σημάδια της ανεργίας όμως έχουν χτυπήσει την πόρτα και των οικογενειών των μεταναστών από την Αλβανία και στα Γιάννενα. Καθημερινά όλο και περισσότεροι εργάτες περιμένουν για δουλειά στο μόνιμο στέκι στο πάρκο του Γηροκομείου, ενώ η ανεργία χτυπάει ιδιαίτερα τους νέους.
Πολλές οικογένειες μεταναστών, μένουν πια στην Ελλάδα παρά το γεγονός ότι βρίσκουν δύσκολα δουλειά, κυρίως για να βοηθήσουν τα παιδιά τους να έχουν μία καλύτερη εκπαίδευση. Ή γιατί είναι δέσμιοι στεγαστικών δανείων και της ελπίδας ότι δεν θα χάσουν το σπίτι τους στην Ελλάδα.
Η οικονομική κρίση, δεν πλήττει μόνο τους Έλληνες πολίτες αλλά και τους μετανάστες, πολλοί από τους οποίους μένουν στην Ελλάδα από τις αρχές του '90. Η δεύτερη γενιά δεν γνώρισε παρά μόνο την Ελλάδα ως «σπίτι» και τώρα αναγκάζεται να επιστρέψει πίσω σε μία πατρίδα που της είναι άγνωστη.
Οι δρόμοι της επιστροφής αλλάζουν συνέχεια κατεύθυνση και το πέρασμα των συνόρων στα Ηπειρωτικά βουνά, μετατρέπεται σε έναν δείκτη ζωής για χιλιάδες ανθρώπους.
proinanea.gr
http://neavi.blogspot.com/2011/11/blog-post_9012.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου